|

دست یک نابینا را نگیرید

هر چیزی قاعده خودش را دارد و باید بدانیم که همه چیز قانون خاصی دارد. برای مثال، نوع مواجهه با یک فرد‌ نابینا نیز همین‌طور است. مرور برخی از رفتارها با افراد نابینا می‌تواند زندگی بهتری را برای این افراد رقم بزند؛ برخی رفتارهایی که موجب آزردگی خاطر آنها نشود یا برای کمک به آنها باشد، نه ایجاد مانع بیشتر. کسب دانش در این زمینه می‌تواند به یک تعامل سازنده‌تر در جامعه بدل شود. با این کار افراد نابینا هم می‌توانند با آرامش و حس امنیت بیشتری در جامعه حضور پیدا کنند.

دست یک نابینا را نگیرید

هر چیزی قاعده خودش را دارد و باید بدانیم که همه چیز قانون خاصی دارد. برای مثال، نوع مواجهه با یک فرد‌ نابینا نیز همین‌طور است. مرور برخی از رفتارها با افراد نابینا می‌تواند زندگی بهتری را برای این افراد رقم بزند؛ برخی رفتارهایی که موجب آزردگی خاطر آنها نشود یا برای کمک به آنها باشد، نه ایجاد مانع بیشتر. کسب دانش در این زمینه می‌تواند به یک تعامل سازنده‌تر در جامعه بدل شود. با این کار افراد نابینا هم می‌توانند با آرامش و حس امنیت بیشتری در جامعه حضور پیدا کنند.

 

برخی از دستورالعمل‌های سازمان بین‌المللی گردشگری برای رفتار بهتر با یک فرد نابینا یا کسی که دچار آسیب بینایی شده به این شرح ‌است:

 

افراد نابینا یا دچار اختلال بینایی همیشه به کمک نیاز ندارند، اما اگر یک عضو از کارکنان کاری انجام دهد، او باید بگوید که چه کسی است و به فرد دیگر اجازه دهد بداند ایشان با آنها صحبت می‌کنند و برای کمک پیشنهاد می‌کنند.

 

شما هر‌گز نباید بدون اینکه در ابتدا سؤال کنید که چگونه این کار را انجام می‌دهید، کمک کنید. شما باید با شخص نابینا به‌طور مستقیم با لحن صدای طبیعی صحبت کنید. برای روشن‌شدن اینکه شما با آن فرد صحبت می‌کنید، می‌توانید‌ به‌ آرامی بازوی آنها را لمس کنید.

 

اگر آنها تصمیم دارند روی یک میز بنشینند، شما باید دست نابینا را به پشت صندلی هدایت کنید؛ از آنجا فرد می‌داند که چگونه خودش را مدیریت کند.

 

اگر فرد نیاز دارد غذا بخورد، کارکنان رستوران باید به آن فرد خدمت کنند و به او بگویند که کارد و چنگال روی میز است و موقعیت غذا در بشقاب‌ها را بگویند. اگر پیشنهاد شما برای اقدام به‌عنوان یک راهنما پذیرفته می‌شود، دست نابینا را در زیر آرنج یا شانه خود، هر‌کدام را که ترجیح می‌دهد، قرار دهید. سپس دست آنها، حرکت بدن راهنما را به صورت گام‌های هدایت‌کننده دنبال می‌کند.

 

همیشه یک ایده خوب برای دادن هشدار پیشگیری از هرگونه تغییر در سطوح زمین، سطوح لغزنده، سوراخ‌ها و هر‌گونه موانع دیگر بر سر راه، وجود دارد. اگر در حال راه‌رفتن در یک راهرو باریک هستید که از نظر عرض فقط برای یک فرد کافی است، باید دست خود را پشت سر بگذارید به‌طوری که شخص نابینا بتواند دنبال کند.

 

برای کمک به یک نفر نابینا برای اینکه بنشیند، او را به سمت صندلی راهنمایی کنید و اجازه دهید بفهمد که آیا یک دستشویی وجود دارد یا خیر. شما باید اجازه دهید آنها بدون کمک بنشینند. به عبارت دیگر، اگر شما به آنها کمک می‌کنید و دقیقا مطمئن نیستید چه کاری باید انجام دهید، پس باید بپرسید. هنگامی که شما مسیرهایی را به نابینا می‌دهید، باید به اندازه ممکن روشن و مشخص باشد و ترجیحا فاصله‌ها را به متر به آنها بدهید. علائم و فاصله‌ها در پارک توسط افراد نابینا تجدید‌نظر و ارزیابی می‌شوند.

 

اگر قصد دارید با یک فرد نابینا قدم بزنید، دست‌های او را نگیرید، بگذارید آنها دست‌های شما را بگیرند. شخص نابینا از طریق حرکات بدن شما می‌داند چه وقت موانعی در راه وجود دارد و آنها چه نوع موانعی هستند.

 

برای جلوگیری از هر‌گونه شگفتی ناخوشایند، ممکن است نابینایان ترجیح دهند نیمی از گام را پشت سر راهنما راه بروند.

 

اگر شخص نابینا دارای اختلال شنوایی است، با صدای بلندتر از صدای معمول صحبت‌کردن بی‌معناست.

 

اگر نابینا سگ راهنما دارد، سعی نکنید‌ به سگ ضربه بزنید. مهم نیست‌ چقدر وسوسه‌انگیز است که این کار را انجام دهد؛ زیرا کار یک سگ راهنما هدایت صاحبانی است که نمی‌توانند ببینند. شما هرگز نباید یک سگ راهنما را از کارهایی که باید انجام دهد منحرف کنید.

 

هرگز عصای سفید نابینا را بدون اجازه‌اش از او نگیرید؛ زیرا یک منبع اساسی برای اطلاعات او است.

 

هنگامی که شما یک محل را ترک می‌کنید، همیشه باید اجازه دهید به فرد نابینایی که همراهی‌اش می‌کنید تا واقعیت را بداند. افراد نابینا از شما به دلیل اینکه با صدای آهسته اطلاعاتی را درباره چیزهایی مانند ویژگی‌های مکانی که در آن هستند‌ یا افرادی که با آنها هستند‌ که نمی‌توانند ببینند می‌گویید، قدردانی می‌کنند.

 

به یاد داشته باشید موارد زیر را رعایت کنید:

 

همیشه به یک نابینا بگویید شما که هستید. اگر افراد نابینا مردد هستند‌ یا اگر شما نوعی مانع را مشاهده می‌کنید، به آنها پیشنهاد کمک دهید. همیشه دست خود را به آنها بدهید اما هرگز دست آنها را نگیرید.

 

همیشه از آنها جلوتر بروید. اگر به آنها چیزی تقدیم می‌کنید یا چیزی را به آنها می‌گویید، همیشه به آنها بگویید چه چیزی است. همیشه به‌طور دقیق به آنها بگویید‌ چیزی که به آن اشاره می‌کنید کجاست.

 

همیشه از کلماتی مانند بالا، پایین، چپ و راست استفاده کنید. صحنه‌ها را برای آنها توصیف کنید. همیشه به آنها اجازه بدهید بدانند چه زمانی افراد جلسه‌ای را ترک می‌کنند یا دوباره می‌آیند. از رها‌کردن هر نوع مانع در راه خانه، محل کار یا...‌ پرهیز کنید. همیشه وقتی وسایل خانه را جابه‌جا می‌کنید به فرد بگویید.

 

همیشه اشیا را در یک مکان قرار دهید و اگر آنها را حرکت دادید بگذارید شخص بداند. در‌‌ها و پنجره‌ها همیشه باید بسته‌ یا به‌طور گسترده‌ای باز شوند.