آینه
اعتماد
فعاليت‌هاي خطرناك سياسي
محمد كاظمي: تلاش زودهنگام براي انتخابات آتي مجلس شوراي اسلامي علاوه‌بر اينكه خود موجب التهاب جامعه مي‌شود، ممكن است اثرات معكوس هم به‌جا بگذارد. مردمي كه به سختي امورات روزانه خود را به سرانجام مي‌رسانند در برابر آغاز پروژه‌هاي سياسي و تبليغي چه برداشتي مي‌كنند جز اينكه آن را جنگ جديد قدرت بدانند و بعضا همه جناح‌ها را با يك چوب برانند و دغدغه سياسيون را خارج از دردهاي اقشار جامعه قلمداد كنند. مردم با هيچ جناحي عقد اخوت نبسته‌اند و بحق طالب برآوردن حداقل نيازهاي خود هستند بااين‌حال شاهد نابرابري‌هاي موجود در ميان جناح‌هاي سياسي هم هستند. وقتي براي بزرگان اصلاح‌طلب محدوديت ايجاد مي‌شود و رسانه ملي محل جولان چهره‌هاي مختلف يك جناح خاص است و عزيزكرده‌هاي سياسي در بيان و عمل خويش آزادي مطلق دارند چرا بايد تاوان مشكلات و نارسايي‌هاي موجود را اصلاح‌طلبان بپردازند و ديگر قدرتمندان با همه برخورداري‌هاي خود اندك پست‌هاي انتخابي را هم از آن خود كنند؟
کیهان
اگر برجام نباشد چه می‌شود؟
محمد صرفی: اگر برجام خسارتی ناشی از اشتباهات محاسباتی، دل‌بستن به امضای کری و متأثرشدن از بازیگری و اشک وندی شرمن باشد که هست، ادامه آن به قیمت کوچک‌ترشدن سفره و جیب مردم، گناهی نابخشودنی است. دولت آقای روحانی بشکل آشکاری استراتژی خود را در این زمینه امید داشتن به خروج ترامپ از کاخ سفید بنا نهاده است و بر این اساس ایران باید به تعهدات خود تحت هر شرایط و وضعیتی عمل کند که برای یک سیاستمدار و دولت، تأسف‌آور و دور از ابتدایی‌ترین اصول تصمیم‌گیری منطقی است. برجام عملا از بین رفته است و مسئله فقط پذیرش یا عدم پذیرش این واقعیت از سوی دست‌اندرکاران آن است. زمانی دولت برای تحمیل برجام و بستن دهان اندک منتقدان آن در کشور، از مزایای تخیلی و باغ سیب و گلابی می‌گفت. اینک که تق ماجرا درآمده و مشخص شده همه آن وعده‌ها خواب‌وخیال بوده، در کمال تعجب و در چرخشی 180 درجه‌ای می‌گویند اگر برجام نباشد بیچاره می‌شوید و روزگارتان سیاه! تاکتیک جالبی است و می‌شود هر چیزی را با آن توجیه کرد.
جمهوری اسلامی
عیار اخلاق در رسانه ملی
مسیح مهاجری: وقتی دوربین‌های تلویزیون به میان مردم می‌روند باید تمام نظرها اعم از تأییدی و انتقادی را پخش کند. پخش گزینشی، قطعاً منعکس‌کننده نظر مردم نیست بلکه نوعی فرار از انتقاد و تأیید نظر خود است. این روش، نه مردم را قانع می‌کند و نه حتی آثار مثبتی در خبرنگاران و فیلم‌برداران تلویزیون می‌گذارد. اینکه بسیاری از مردم متأسفانه به رسانه‌های دیگر روی‌آور می‌شوند و اعتمادشان به رسانه ملی کاهش می‌یابد، به همین دلیل است. هیچ ایرانی غیرتمند و وطن‌دوستی از بی‌اعتبارشدن رسانه ملی خوشحال نمی‌شود. رسانه ملی، محوری‌ترین عامل پیوند آحاد مردم به یکدیگر و مستحکم‌ترین وسیله همبستگی ملی باید باشد تا بتواند در روزهای سخت و بحرانی، همه را در برابر دشمن بسیج کند و بحران‌ها را مهار نماید. قرارداشتن در چنین جایگاهی به برخورداری از حداکثر اعتبار و اعتماد عمومی نیاز دارد. بالارفتن عیار اخلاق در عملکرد رسانه ملی با صداقت و بی‌طرفی این رسانه رابطه تنگاتنگ دارد. مسئولان صداوسیما برای به‌دست‌آوردن میزان عیار اخلاق در کارنامه خود، نیازی به ده‌ها مقاله و سخنرانی و برگزاری همایش و هزینه‌کردن‌ها ندارند. اینهمه کتاب و مقاله اخلاقی که در
کتابخانه‌ها وجود دارد و اینهمه حدیث و سیره که از پیشوایان دینی در مبحث اخلاق نظری و عملی داریم، بهترین شاخص‌ها برای خود را محک‌زدن است.
آرمان
«فشار اقتصادي» عامل دين‌گريزي مردم
محسن غرویان: یکی از مهم‌ترین دلایل دین‌گریزی و دین‌ستیزی برخی اقشار مردم را باید در مشکلات اقتصادی آنها جست‌وجو کرد. امروز میزان دین‌گریزی و دین‌ستیزی در جامعه نسبت به گذشته افزایش پیدا کرده که عمدتا نیز به فشارهای روانی بازمی‌گردد که بر اساس مشکلات معیشتی بر مردم وارد می‌شود. این مسائل باید توسط روان‌شناسان و جامعه‌شناسان به خوبی مورد تجزیه‌وتحلیل قرار بگیرد و پیامدهای مشکلات اقتصادی به صورت جدی مورد مطالعه قرار بگیرد. مسئولان باید این نکته را در نظر داشته باشند که هر تصمیمی که آنها برای کشور می‌گیرند به صورت مستقیم و غیرمستقیم در زندگی مردم تأثیرگذار است. در نتیجه نباید شرایط به شکلی رقم بخورد که مسئولان پیامدهای تصمیمات خود را در نظر نداشته باشند و تصمیماتی اتخاذ کنند که زندگی مردم تحت فشار قرار بگیرد. بدون‌شک اگر قرار باشد بحران‌های اقتصادی همچنان در جامعه ادامه داشته باشد و راهکار مناسبی برای آنها پیدا نباشد باید منتظر پیامدهای منفی اجتماعی و اخلاقی دردناک آن در جامعه باشیم.
اعتماد
فعاليت‌هاي خطرناك سياسي
محمد كاظمي: تلاش زودهنگام براي انتخابات آتي مجلس شوراي اسلامي علاوه‌بر اينكه خود موجب التهاب جامعه مي‌شود، ممكن است اثرات معكوس هم به‌جا بگذارد. مردمي كه به سختي امورات روزانه خود را به سرانجام مي‌رسانند در برابر آغاز پروژه‌هاي سياسي و تبليغي چه برداشتي مي‌كنند جز اينكه آن را جنگ جديد قدرت بدانند و بعضا همه جناح‌ها را با يك چوب برانند و دغدغه سياسيون را خارج از دردهاي اقشار جامعه قلمداد كنند. مردم با هيچ جناحي عقد اخوت نبسته‌اند و بحق طالب برآوردن حداقل نيازهاي خود هستند بااين‌حال شاهد نابرابري‌هاي موجود در ميان جناح‌هاي سياسي هم هستند. وقتي براي بزرگان اصلاح‌طلب محدوديت ايجاد مي‌شود و رسانه ملي محل جولان چهره‌هاي مختلف يك جناح خاص است و عزيزكرده‌هاي سياسي در بيان و عمل خويش آزادي مطلق دارند چرا بايد تاوان مشكلات و نارسايي‌هاي موجود را اصلاح‌طلبان بپردازند و ديگر قدرتمندان با همه برخورداري‌هاي خود اندك پست‌هاي انتخابي را هم از آن خود كنند؟
کیهان
اگر برجام نباشد چه می‌شود؟
محمد صرفی: اگر برجام خسارتی ناشی از اشتباهات محاسباتی، دل‌بستن به امضای کری و متأثرشدن از بازیگری و اشک وندی شرمن باشد که هست، ادامه آن به قیمت کوچک‌ترشدن سفره و جیب مردم، گناهی نابخشودنی است. دولت آقای روحانی بشکل آشکاری استراتژی خود را در این زمینه امید داشتن به خروج ترامپ از کاخ سفید بنا نهاده است و بر این اساس ایران باید به تعهدات خود تحت هر شرایط و وضعیتی عمل کند که برای یک سیاستمدار و دولت، تأسف‌آور و دور از ابتدایی‌ترین اصول تصمیم‌گیری منطقی است. برجام عملا از بین رفته است و مسئله فقط پذیرش یا عدم پذیرش این واقعیت از سوی دست‌اندرکاران آن است. زمانی دولت برای تحمیل برجام و بستن دهان اندک منتقدان آن در کشور، از مزایای تخیلی و باغ سیب و گلابی می‌گفت. اینک که تق ماجرا درآمده و مشخص شده همه آن وعده‌ها خواب‌وخیال بوده، در کمال تعجب و در چرخشی 180 درجه‌ای می‌گویند اگر برجام نباشد بیچاره می‌شوید و روزگارتان سیاه! تاکتیک جالبی است و می‌شود هر چیزی را با آن توجیه کرد.
جمهوری اسلامی
عیار اخلاق در رسانه ملی
مسیح مهاجری: وقتی دوربین‌های تلویزیون به میان مردم می‌روند باید تمام نظرها اعم از تأییدی و انتقادی را پخش کند. پخش گزینشی، قطعاً منعکس‌کننده نظر مردم نیست بلکه نوعی فرار از انتقاد و تأیید نظر خود است. این روش، نه مردم را قانع می‌کند و نه حتی آثار مثبتی در خبرنگاران و فیلم‌برداران تلویزیون می‌گذارد. اینکه بسیاری از مردم متأسفانه به رسانه‌های دیگر روی‌آور می‌شوند و اعتمادشان به رسانه ملی کاهش می‌یابد، به همین دلیل است. هیچ ایرانی غیرتمند و وطن‌دوستی از بی‌اعتبارشدن رسانه ملی خوشحال نمی‌شود. رسانه ملی، محوری‌ترین عامل پیوند آحاد مردم به یکدیگر و مستحکم‌ترین وسیله همبستگی ملی باید باشد تا بتواند در روزهای سخت و بحرانی، همه را در برابر دشمن بسیج کند و بحران‌ها را مهار نماید. قرارداشتن در چنین جایگاهی به برخورداری از حداکثر اعتبار و اعتماد عمومی نیاز دارد. بالارفتن عیار اخلاق در عملکرد رسانه ملی با صداقت و بی‌طرفی این رسانه رابطه تنگاتنگ دارد. مسئولان صداوسیما برای به‌دست‌آوردن میزان عیار اخلاق در کارنامه خود، نیازی به ده‌ها مقاله و سخنرانی و برگزاری همایش و هزینه‌کردن‌ها ندارند. اینهمه کتاب و مقاله اخلاقی که در
کتابخانه‌ها وجود دارد و اینهمه حدیث و سیره که از پیشوایان دینی در مبحث اخلاق نظری و عملی داریم، بهترین شاخص‌ها برای خود را محک‌زدن است.
آرمان
«فشار اقتصادي» عامل دين‌گريزي مردم
محسن غرویان: یکی از مهم‌ترین دلایل دین‌گریزی و دین‌ستیزی برخی اقشار مردم را باید در مشکلات اقتصادی آنها جست‌وجو کرد. امروز میزان دین‌گریزی و دین‌ستیزی در جامعه نسبت به گذشته افزایش پیدا کرده که عمدتا نیز به فشارهای روانی بازمی‌گردد که بر اساس مشکلات معیشتی بر مردم وارد می‌شود. این مسائل باید توسط روان‌شناسان و جامعه‌شناسان به خوبی مورد تجزیه‌وتحلیل قرار بگیرد و پیامدهای مشکلات اقتصادی به صورت جدی مورد مطالعه قرار بگیرد. مسئولان باید این نکته را در نظر داشته باشند که هر تصمیمی که آنها برای کشور می‌گیرند به صورت مستقیم و غیرمستقیم در زندگی مردم تأثیرگذار است. در نتیجه نباید شرایط به شکلی رقم بخورد که مسئولان پیامدهای تصمیمات خود را در نظر نداشته باشند و تصمیماتی اتخاذ کنند که زندگی مردم تحت فشار قرار بگیرد. بدون‌شک اگر قرار باشد بحران‌های اقتصادی همچنان در جامعه ادامه داشته باشد و راهکار مناسبی برای آنها پیدا نباشد باید منتظر پیامدهای منفی اجتماعی و اخلاقی دردناک آن در جامعه باشیم.