احیای اعتماد با پس‌گرفتن عمارت «بلوار کشاورز»
علی فریدونی*
جناب آقای سیدابراهیم رئیسی
رئیس‌جمهوری محترم
همان‌طورکه مستحضرید رئیس دولت‌های نهم و دهم در اظهار مطالب و اقدامات غیرکارشناسی و فی‌البداهه زبانزد خاص و عام بود! یکی از این موارد بازگشت نیروهای شاغل در ستاد وزارت کشاورزی به روستاها بود!
با وجود اینکه این‌گونه اظهارات عمدتا با هدف عوام‌فریبی صورت می‌گرفت، اما معاون اول و وزیر مربوطه، آن حرف‌ها را جدی گرفته و در قدم اول و در یک اقدام عجولانه و شاید متوقعانه! از قوه قضائیه، عمارت 50ساله وزارت کشاورزی (که به‌خاطر نحوه طراحی فضای سبز اطرافش؛ در محافل داخلی و خارجی، به‌عنوان هویت اختصاصی این بخش مهم اقتصادی کشور شناخته می‌شد) به قوه قضائیه واگذار شد! این درحالی بود که این قوه دارای بناهای ستبر و به‌مراتب جادارتر از اینجا بود و از این حیث، مطلقا در مضیقه جا نبود!
با این اقدام ضدانگیزشی و ضدتولیدی، از ابتدای سال ۹۰ پرسنل ستاد وزارتخانه آواره و در‌به‌در خیابان‌ها شدند! (وزارت در کارتن، علیرضا صفاخو، ماهنامه دام کشت و صنعت، فروردین۹۰) به محض اطلاع بنده و دیگر دوستان از ماوقع، درقالب پیامک و مقالاتی به این اقدام اعتراض کردیم! اما آنچه به جایی نرسید، فریاد بود!! در سال ۹۲ و با رئیس‌جمهور‌شدن حسن روحانی، از وی استمداد طلبیده و خواستم با ابطال این واگذاری، عمارت را به صاحبان اصلی‌اش برگرداند، موضوعی که با انتخاب مجددش در سال ۹۶ نیز تکرار شد! ولی افاقه‌ای نبخشید! در‌همین‌حال از آقای حجتی خواستم تا با فشار به آقای آملی‌لاریجانی، عمارت را پس بگیرد، ولی وی اظهار کرد: «گویا اینجا به دلیل چشم‌انداز (view) زیبا و فضای سبز دلنشینش، بسیار به آقای آملی‌لاریجانی، خوش آمده و حاضر به استردادش نیست و حتی گفت: «در هر جلسه‌ای با حجتی، نباید موضوع عمارت مطرح شود!». نظر به شناخت دورادوری که از روحیه رئیس وقت قوه قضائیه داشتم و نیز اظهارات آقای وزیر، از پیگیری موضوع منصرف شده و آن را به زمان سپردم! با آمدن شما به رأس قوه قضائیه و نظر به شناخت اندکی که در هنگام ریاستتان بر سازمان
بازرسی از یکدیگر داشتیم و با توجه به روحیه کاخ‌گریزی و مستضعف‌گرایی جنابعالی، مجددا طی مقالاتی از جنابعالی استمداد طلبیدم (این درحالی بود که در این فاصله، از نمایندگان مجلس دهم نیز که اکثریت اعضای کمیسیون کشاورزی مخالف این واگذاری بودند، کمک خواستم) و شما به بازرسی دستور پیگیری دادید که از نتیجه‌اش بی‌خبرم!
حضرت آقای رئیسی!
اگر تا دیروز در این خصوص در مقابل مطالبه‌گری دولت بودید، امروز خودتان مطالبه‌گر شده‌اید! مطالبه‌گری که پشت‌سرش، لشکر عظیمی از کشاورزان پیشرو، مروجین، کارشناسان، محققین و مدیران بخش کشاورزی (اعم از دولتی و غیردولتی) قرار دارند! لشکری که در این 10 سال به دلیل بی‌تدبیری دولت دهم و بی‌تعصبی دولت دوازدهم نسبت به بخش کشاورزی، این درد را تحمل کرده و منتظر یک ناجی بودند؛ ناجی‌ای که امیدوارم هویت مخدوش‌شده ایشان را احیا و خانه‌شان را به آنها برگرداند.
آقای رئیس‌جمهوری!
این موضوع برای فعالان بخش کشاورزی آن‌قدر مهم است که مانند زخمی ناسور بر پیکرشان، آزارشان می‌دهد! برخی از ایشان قید آمدن به تهران را زده و اگر هم آمده‌اند، دل و دماغی برای عبور از «بلوار کشاورز» نداشته‌اند؟! پیگیری استرداد این عمارت، نه نفعی به حال بنده و دوستانم دارد و نه گنجی در محوطه‌اش پنهان کرده‌ایم! ما فقط خواستار اعاده حیثیت و هویتمان هستیم که در قالب این عمارت متجلی است! عمارتی که از هر نظر متناسب با مأموریت‌های محوله به وزارت متبوع است! هویتی که مراجع بین‌المللی مانند سازمان خواروبار کشاورزی ملل متحد (FAO) بخش کشاورزی ایران را با این شاکله می‌شناسند.
آقای رئیس‌جمهوری!
رجاء واثق دارم که در صورت بازپس‌گیری این عمارت و احیای هویت صنفی بخش کشاورزی، فعالان این بخش و به‌ویژه همکاران ستاد وزارت که از پاسخ‌های رؤسای قبلی ناامید شده بودند، مجددا روحیه گرفته و در خانه سازمانی خودشان، آماده اجرای منویات حضرت‌عالی و وزیر منصوب‌تان خواهند بود. این درحالی است که اگر هر آینه در مقابل پرسش مدیران FAO درباره سرنوشت عمارت قرار گرفتید، با سربلندی و افتخار از بازپس‌گیری آن در شروع دوره ریاست‌جمهوری‌تان خبر خواهید داد!
*عضو هیئت‌علمی تات (TAT)
جناب آقای سیدابراهیم رئیسی
رئیس‌جمهوری محترم
همان‌طورکه مستحضرید رئیس دولت‌های نهم و دهم در اظهار مطالب و اقدامات غیرکارشناسی و فی‌البداهه زبانزد خاص و عام بود! یکی از این موارد بازگشت نیروهای شاغل در ستاد وزارت کشاورزی به روستاها بود!
با وجود اینکه این‌گونه اظهارات عمدتا با هدف عوام‌فریبی صورت می‌گرفت، اما معاون اول و وزیر مربوطه، آن حرف‌ها را جدی گرفته و در قدم اول و در یک اقدام عجولانه و شاید متوقعانه! از قوه قضائیه، عمارت 50ساله وزارت کشاورزی (که به‌خاطر نحوه طراحی فضای سبز اطرافش؛ در محافل داخلی و خارجی، به‌عنوان هویت اختصاصی این بخش مهم اقتصادی کشور شناخته می‌شد) به قوه قضائیه واگذار شد! این درحالی بود که این قوه دارای بناهای ستبر و به‌مراتب جادارتر از اینجا بود و از این حیث، مطلقا در مضیقه جا نبود!
با این اقدام ضدانگیزشی و ضدتولیدی، از ابتدای سال ۹۰ پرسنل ستاد وزارتخانه آواره و در‌به‌در خیابان‌ها شدند! (وزارت در کارتن، علیرضا صفاخو، ماهنامه دام کشت و صنعت، فروردین۹۰) به محض اطلاع بنده و دیگر دوستان از ماوقع، درقالب پیامک و مقالاتی به این اقدام اعتراض کردیم! اما آنچه به جایی نرسید، فریاد بود!! در سال ۹۲ و با رئیس‌جمهور‌شدن حسن روحانی، از وی استمداد طلبیده و خواستم با ابطال این واگذاری، عمارت را به صاحبان اصلی‌اش برگرداند، موضوعی که با انتخاب مجددش در سال ۹۶ نیز تکرار شد! ولی افاقه‌ای نبخشید! در‌همین‌حال از آقای حجتی خواستم تا با فشار به آقای آملی‌لاریجانی، عمارت را پس بگیرد، ولی وی اظهار کرد: «گویا اینجا به دلیل چشم‌انداز (view) زیبا و فضای سبز دلنشینش، بسیار به آقای آملی‌لاریجانی، خوش آمده و حاضر به استردادش نیست و حتی گفت: «در هر جلسه‌ای با حجتی، نباید موضوع عمارت مطرح شود!». نظر به شناخت دورادوری که از روحیه رئیس وقت قوه قضائیه داشتم و نیز اظهارات آقای وزیر، از پیگیری موضوع منصرف شده و آن را به زمان سپردم! با آمدن شما به رأس قوه قضائیه و نظر به شناخت اندکی که در هنگام ریاستتان بر سازمان
بازرسی از یکدیگر داشتیم و با توجه به روحیه کاخ‌گریزی و مستضعف‌گرایی جنابعالی، مجددا طی مقالاتی از جنابعالی استمداد طلبیدم (این درحالی بود که در این فاصله، از نمایندگان مجلس دهم نیز که اکثریت اعضای کمیسیون کشاورزی مخالف این واگذاری بودند، کمک خواستم) و شما به بازرسی دستور پیگیری دادید که از نتیجه‌اش بی‌خبرم!
حضرت آقای رئیسی!
اگر تا دیروز در این خصوص در مقابل مطالبه‌گری دولت بودید، امروز خودتان مطالبه‌گر شده‌اید! مطالبه‌گری که پشت‌سرش، لشکر عظیمی از کشاورزان پیشرو، مروجین، کارشناسان، محققین و مدیران بخش کشاورزی (اعم از دولتی و غیردولتی) قرار دارند! لشکری که در این 10 سال به دلیل بی‌تدبیری دولت دهم و بی‌تعصبی دولت دوازدهم نسبت به بخش کشاورزی، این درد را تحمل کرده و منتظر یک ناجی بودند؛ ناجی‌ای که امیدوارم هویت مخدوش‌شده ایشان را احیا و خانه‌شان را به آنها برگرداند.
آقای رئیس‌جمهوری!
این موضوع برای فعالان بخش کشاورزی آن‌قدر مهم است که مانند زخمی ناسور بر پیکرشان، آزارشان می‌دهد! برخی از ایشان قید آمدن به تهران را زده و اگر هم آمده‌اند، دل و دماغی برای عبور از «بلوار کشاورز» نداشته‌اند؟! پیگیری استرداد این عمارت، نه نفعی به حال بنده و دوستانم دارد و نه گنجی در محوطه‌اش پنهان کرده‌ایم! ما فقط خواستار اعاده حیثیت و هویتمان هستیم که در قالب این عمارت متجلی است! عمارتی که از هر نظر متناسب با مأموریت‌های محوله به وزارت متبوع است! هویتی که مراجع بین‌المللی مانند سازمان خواروبار کشاورزی ملل متحد (FAO) بخش کشاورزی ایران را با این شاکله می‌شناسند.
آقای رئیس‌جمهوری!
رجاء واثق دارم که در صورت بازپس‌گیری این عمارت و احیای هویت صنفی بخش کشاورزی، فعالان این بخش و به‌ویژه همکاران ستاد وزارت که از پاسخ‌های رؤسای قبلی ناامید شده بودند، مجددا روحیه گرفته و در خانه سازمانی خودشان، آماده اجرای منویات حضرت‌عالی و وزیر منصوب‌تان خواهند بود. این درحالی است که اگر هر آینه در مقابل پرسش مدیران FAO درباره سرنوشت عمارت قرار گرفتید، با سربلندی و افتخار از بازپس‌گیری آن در شروع دوره ریاست‌جمهوری‌تان خبر خواهید داد!
*عضو هیئت‌علمی تات (TAT)