مسئله جانشینی در کسب‌وکارها
جانشینی، به عنوان یک مفهوم کلان و پیچیده، در هر مرحله از توسعه اقتصادی، یک چالش اساسی است. این امر مستلزم انتقال مسئولیت‌ها، قدرت و منابع از نسلی به نسلی دیگر است.
محمدامین صعودی، پژوهشگر اقتصاد خلاق: جانشینی، به عنوان یک مفهوم کلان و پیچیده، در هر مرحله از توسعه اقتصادی، یک چالش اساسی است. این امر مستلزم انتقال مسئولیت‌ها، قدرت و منابع از نسلی به نسلی دیگر است. بحران جانشینی در‌واقع ناکامی یا ضعف در فرایند صحیح و هوشمندانه انتقال قدرت و مدیریت است که می‌تواند تأثیرات عمیقی بر توسعه، استقرار و پایداری سازمان‌ها داشته باشد. بحران جانشینی زمانی که فرایند انتقال قدرت و مسئولیت از نسل فعلی به نسل آینده به صورت ناکارآمد، ناپایدار یا با مشکلات جدی مواجه می‌شود به وجود می‌آید. این موضوع نشان‌دهنده نقص‌ها و تبعات ناشی از نقض اصول جانشین‌پروری و نبود آمادگی یا توانمندی نسل جدید در پذیرش و اداره نقش‌ها و وظایف است. بحران جانشینی می‌تواند در محیط‌های مختلف از جمله سازمان‌ها، کسب‌وکارها و حتی سطوح کلان‌تر اقتصادی در یک کشور رخ دهد و آثار بزرگی روی پایداری و پیشرفت آن جامعه داشته باشد. در این سناریو، استقبال‌نکردن بهینه از توانمندی‌ها و ایده‌های نسل جوان، از یک سو و ناتوانی نسل‌های گذشته در انجام جابه‌جایی مؤثر و شفاف از سوی دیگر، مسئله اصلی را تشکیل می‌دهد. این نبود تطابق ممکن است باعث ازدستدادن توانمندی‌ها و پتانسیل‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی نسل جدید شود و تا حدی که اثرات آن را در جامعه مشاهده می‌کنیم، بحران جانشینی نامیده می‌شود. این موضوع تأثیر مستقیمی بر پایداری و موفقیت آینده دارد. در کشورهای توسعه‌نیافته، موضوع جانشینی به عنوان یک چالش اقتصادی و اجتماعی مطرح است و نقش اساسی در تداوم سرمایه انسانی و توسعه پایدار دارد. بحران جانشینی در کشورهای توسعه‌نیافته می‌تواند دامنه تأثیرگذاری وسیعی داشته باشد. انتقال نیافتن صحیح قدرت و بی‌توجهی به نیازهای نسل‌های جوان ممکن است باعث ناتوانی سیستم جانشین‌پروری و توسعه پایدار شود. افراد نسل‌های گذشته ممکن است به دلیل علاقه به حفظ قدرت و تأثیرگذاری، مانع از تغییرات سازنده در فرایند جانشینی شوند. بحران جانشینی در کشورهای توسعه‌نیافته و بخش خصوصی آن، یک چالش اقتصادی و اجتماعی حیاتی است. انتقال نیافتن صحیح قدرت و ناتوانی در ترویج فعالیت‌های نوآورانه و صنایع خلاق ممکن است مانع رشد و توسعه اقتصادی شود. بی‌توجهی به صنایع خلاق و اقتصادهای نوظهور می‌تواند در بخش خصوصی نیز مشکلاتی ایجاد کند. فعالیت‌های سنتی و اقدامات بدون ریسک در بلندمدت ممکن است منجر به افت نوآوری و توسعه فناوری شوند. تشویق به سرمایه‌گذاری در صنایع خلاق و فراهم‌کردن شرایط محیطی برای رشد اقتصادهای نوظهور می‌تواند تنوع و پایداری در بخش خصوصی را تقویت کند. بهبود فرایند جانشینی و ایجاد انگیزه برای سرمایه‌گذاری در صنایع خلاق می‌تواند به پیشرفت اقتصادی و اجتماعی کشورها کمک کند. بحران جانشینی در کشورهای توسعه‌نیافته و بخش خصوصی، یک واقعیت ناخوشایند است که تأثیرات زیادی بر جوانان و اقتصاد دارد. این مسئله به چالش‌های زیادی اشاره دارد که بسیاری از آنها به خود نسل‌های گذشته برمی‌گردد. رابطه بین مسائل روان‌شناختی نسل‌های قدیم و بحث توسعه‌‌نیافتگی و نبود پویایی اقتصادی می‌تواند به عنوان یک عامل تأثیرگذار در بحران جانشینی در کشورهای توسعه‌نیافته مطرح شود. نسل‌های گذشته با دیدگاه سنتی و غیرمنعطف ممکن است تأثیر مستقیمی بر اقتصاد کشورها داشته باشد. تمایل به حفظ قدرت می‌تواند باعث عدم ایجاد محیطی مساعد برای نوآوری و تجدیدنظر در اقتصاد شود. نسل‌های گذشته ممکن است ترجیح دهند به مشی سیاست‌ها و مدل‌های اقتصادی سنتی و محافظه‌کار باقی بمانند که این امر باعث کاهش پویایی و تغییر در اقتصاد می‌شود. این نسل‌ها به دلیل حفظ قدرت، تحت عنوان نمایندگان اجتماعی، اقدام به تصمیم‌گیری‌هایی می‌کنند که گاهی با نیازها و توقعات نسل‌های جوان همخوانی ندارد. این انحراف از اصول دموکراتیک به عنوان یکی از علل بحران جانشینی مطرح می‌شود. همچنین، تمایل به قدرت‌طلبی نیز می‌تواند منجر به انحراف از راهبردهای اقتصادی نوظهور و صنایع خلاق شود. افراد با این خصوصیات ممکن است بخواهند منافع شخصی و قدرت فردی را در اولویت قرار دهند که موجب ایجاد سیاست‌ها و ساختارهای اقتصادی با کارایی کمتر و بی‌توجهی به نیازهای جدید می‌شود. نبود تمایل به تغییر و اشتباه در تجزیه و تحلیل باعث شده تا فرایند جانشینی به نحوی که با نیازها و آرمان‌های نسل‌های جدید سازگار باشد، پیش نرود. این مسئله نه‌تنها موجب ناتوانی در بهره‌گیری از توانمندی‌های جوانان می‌شود بلکه به تعطیلی فرایند نوآوری نیز منجر می‌شود. تمامیت‌خواهی نیز به‌عنوان یک مانع اساسی در جانشینی و توسعه اقتصادی به‌شمار می‌آید. بی‌توجهی به نیازها و انتظارات نسل‌های جوان، ممکن است زمینه‌ساز ناکارآمدی در جانشین‌پروری شود و باعث ایجاد یک سیاق ناپایدار برای آینده شود. به‌طور کلی، نقش نسل‌های گذشته در جانشینی و توسعه اقتصادی در کشورهای توسعه‌نیافته، به عنوان یک عامل مهم، نشان‌دهنده نیاز به اصلاح در الگوهای رفتاری و فرهنگی است که موجب ایجاد محیطی مناسب برای تغییر و نوآوری شود. به‌منظور حل این بحران، نه‌تنها نیاز به تغییر ساختارهای اجتماعی و اقتصادی داریم بلکه نسل‌های گذشته نیز باید بر درک بهتر نیازها و افکار نسل جوان واقف شوند. این تعامل می‌تواند باعث ایجاد یک فرایند جانشینی سالم و منطبق با نیازهای روز باشد. این نسل‌های گذشته معمولا با نمایندگی از قدرت و تصمیم‌گیری، رفتارهای تحکم‌آمیز را به نمایش می‌گذارند. این افراد ممکن است به راحتی به رفتارهایی تمایل داشته باشند که بر زیردستانشان تأثیرگذار باشد. این رفتارها معمولا نشان‌دهنده یک فرهنگ سازمانی است که بر جلب اطاعت و تطبیق با مواقع وضعیت‌های فعلی تأکید می‌کند. این مسئله ممکن است باعث انعطاف‌ناپذیری نسل‌های گذشته در مواجهه با نوآوری و تغییرات شود و در نتیجه، فرایند جانشینی به‌سختی پیش برود. برای رفع این مشکل، لازم است که نسل‌های گذشته با توجه به نیازها و آرمان‌های نسل‌های جدید، به سمت یک فرهنگ سازمانی انعطاف‌پذیرتر و هماهنگ با تغییرات حرکت کنند. این اقدام می‌تواند باعث ارتقای هماهنگی بین نسل‌ها، تسهیل در فرایند جانشینی و تسریع در رشد و توسعه سازمانی شود. نسل‌هایی که در شرایط اقتصادی سخت و فقر زندگی کرده‌اند، هنگامی که به ثروت و قدرت دست پیدا می‌کنند، ممکن است با چالش‌هایی در مسیر جداشدن از این شرایط مواجه شوند. این چالش‌ها نه‌تنها به جنبه‌های اقتصادی بلکه به جوانب روان‌شناختی نیز مرتبط می‌شوند. یکی از این چالش‌ها، می‌تواند احساس نگرانی درباره احتمال ازدستدادن منافع یا بازتاب‌های اجتماعی باشد. نسل‌هایی که به‌عنوان فردی از جامعه فقیر و محروم شناخته شده‌اند، ممکن است از جداشدن از فقر و تغییرات در وضعیت اقتصادی خود نترسند. در‌عین‌حال، این نگرانی می‌تواند باعث شود که افراد تا جایی که امکان دارد، از فرصت‌های اقتصادی بهره‌مند شوند اما به حفظ منافع و جایگاه خود در جامعه اهمیت بدهند. این ممکن است منجر به محافظه‌کاری در رفتارها و امور مالی شود. با‌این‌حال، نکته مهم این است که این نسل‌ها با تغییر نگرش و تلاش در جهت ایجاد فرهنگ جدید و اشتیاق به توسعه می‌توانند در فرایند جانشینی بهتری شرکت کنند. تحقق توازن بین حفظ منافع شخصی و مسئولیت‌های اجتماعی می‌تواند به سازمان‌دهی بهتر این چالش‌ها کمک کند و به افراد این امکان را بدهد که نقش فعال‌تری در توسعه اجتماعی و اقتصادی داشته باشند.
