رمضان در جهان – مالزی
افطار به خیابان عبدالرحمان بیا!
صف طولانی و پیچ‌در‌پیچ مقابل مسجد کامپونگ‌باروی کوالالامپور یعنی ماه رمضان و موعد افطار فرارسیده است. روزه‌داران در صف پر‌پیچ‌و‌خم مقابل این مسجد منتظر یک کاسه فرنی هستند. فرنی‌ای که به‌صورت دسته‌جمعی تهیه و آماده و رایگان میان روزه‌داران فقیر و غنی و از همه قشری توزیع می‌شود. اغلب گردشگرانی که در ماه رمضان به کوالالامپور سفر میکنند، فرنی این مسجد را امتحان کرده‌اند.
سحر طلوعی:صف طولانی و پیچ‌در‌پیچ مقابل مسجد کامپونگ‌باروی کوالالامپور یعنی ماه رمضان و موعد افطار فرارسیده است. روزه‌داران در صف پر‌پیچ‌و‌خم مقابل این مسجد منتظر یک کاسه فرنی هستند. فرنی‌ای که به‌صورت دسته‌جمعی تهیه و آماده و رایگان میان روزه‌داران فقیر و غنی و از همه قشری توزیع می‌شود. اغلب گردشگرانی که در ماه رمضان به کوالالامپور سفر میکنند، فرنی این مسجد را امتحان کرده‌اند.
یکی از سنت‌های مالزیاییها برای افطار ماه مبارک، پخت و پخش فرنی معروف به بوبور‌لامبوک است؛ غذایی تهیه‌شده از آرد‌برنج، گوشت چرخ‌کرده، میگوی خشک و مزه‌دار‌شده با ادویه‌جاتی مثل پودر میخک، چوب دارچین، زیره و... . اما بوبور‌لامبوک تنها شاخصه افطار ماه رمضان مالزی نیست. برای افطار باید سری زد به خیابان عبدالرحمن و مغازه‌ها و دست‌فروش‌هایی را که با چرخ‌های طحافی خوراکی‌های رنگارنگ به روزه‌داران می‌فروشند، تجربه کرد؛ آنجا بازار رمضان برپاست؛ بازاری مملو از غذا و طعم و بو، شلوغ و پررفت‌و‌آمد. مالزی کشوری با بیش از 60 درصد جمعیت مسلمان است. به همین دلیل، آداب و رسوم مسلمانان این کشور بیش از دیگر گروه‌های جمعیتی به چشم می‌آید و دیده می‌شود.
به محض اذان مغرب و فرارسیدن موسم افطار، انواع بوها و رنگ‌های خوراکی‌ها در خیابان عبدالرحمان در هم می‌پیچند تا از مشتری‌ها دل ببرند و آنها را وادار کنند از هر‌کدام از دسرها و غذاها بچشند و مقداری بخرند. مرغ، ماهی، میگو و گوشت کبابی، رندانگ (بشقاب گوشت پخته‌شده در شیر نارگیل با چاشنی کاری) و کتوپات (کیک‌برنجی که درون ساقه‌های نخل بسته‌بندی‌شده) و انواع دسرها از‌جمله سندول (مخلوطی از شیر نارگیل، تکه‌های یخ، شیره خرما و رشته‌فرنگی ژله‌ای) و پن‌کیک، پای همیشگی سفره افطار مالزیایی‌هاست.
نکته شایان تأمل در بازار رمضان، قیمت ارزان غذاهاست. به‌طور معمول غذا در مالزی چندان گران نیست اما در ماه رمضان باز‌هم از قیمت‌ها کاسته می‌شود.
سنت دیگر مالزیاییها در ماه مبارک رمضان، «سحور» در ساحل است؛ سنتی که بعد از سال‌ها وقفه دوباره احیا شده است. شهروندان مالزیایی دوست دارند سحرهای ماه رمضان کنار آب حاضر شوند و روزه‌داری را از آنجا آغاز کنند؛ به این شکل که معمولا چند روز پایانی ماه رمضان هنگام سحر راهی سواحل می‌شوند و سنت سحور در ساحل را اجرا میکنند. ساحل باتور‌بوروک در کوالاترنگائو بیش از دیگر سواحل مالزی پاتوق مالزیاییها برای سحرهای ماه رمضان است.
روزه‌داران مالزیایی یک ماه روزه‌داری را به هوای سنت «هَری رایا» یا «جامون رایا» سپری میکنند. عید فطر که فرا‌می‌رسد، بزرگ‌ترین و مهم‌ترین تعطیلی مالزیاییها آغاز می‌شود؛ جاده‌ها رنگ‌و‌بوی دیگری می‌گیرند و مالزیاییها به سمت روستاها می‌روند. در عوض کوالالامپور شلوغ و پرترافیک، خلوت و آرام می‌شود. در موسم هری رایا، اغلب ثروتمندان محله‌ها درهای خانه خود را به روی دیگر شهروندان باز میکنند، سفره‌های رنگین از غذاها و میوه‌ها و شیرینی‌ها می‌اندازند و بسته‌‌هایی کوچک از پول هم تدارک می‌بینند تا میان نیازمندان تقسیم کنند.
