چه بر سر پرسپولیس آمده است؟

با پایان هفته دوم رقابت‌های لیگ برتر ایران، پرسپولیس یکی از مدعیان قهرمانی این دوره از رقابت‌ها جایگاهی بهتر از رتبه یازدهمی پیدا نکرد. این تیم که جمعه‌شب در ورزشگاه آزادی و در حضور تماشاگران خودی میزبان تیم فولاد بود، نهایتا به کارش با نتیجه مساوی، آن‌هم از نوع بدون گلش پایان داد. به‌این‌ترتیب، بعد از دو دیدار، شاگردان یحیی گل‌محمدی بدون اینکه گلی خورده یا زده باشند، تنها با دو امتیاز و هم‌ردیف با چند تیم دیگر، در جایگاه یازدهم ایستاده‌اند. دو امتیاز از دو بازی در حالی برای تیم مدعی پرسپولیس به دست آمده که همین حالا اختلاف‌شان با سپاهان صدرنشین به چهار امتیاز رسیده است. در این دو دیدار، هر چقدر که سرخ‌پوشان تهرانی در بخش دفاعی خوب کار کرده‌اند، به همان اندازه در فاز هجومی عملکرد بدی داشته‌اند. با این حال، مسئله اینجاست که نمی‌توان چندان خرده‌ای به مهاجمان این تیم گرفت. درست است که پرسپولیس مهاجم تکنیکی به آن معنی که بخواهد با خلاقیت چندین مدافع را از پیش‌رو برداشته و گل‌زنی کند، در ترکیب ندارد؛ ولی شاید در این دو بازی نتوان آنها را بیش‌از‌پیش شماتت کرد. واقعیت این است که با رجوع به آمار مشخص می‌شود که نه مهاجمان، بلکه مشکل پرسپولیس یک خط عقب‌تر و به هافبک‌ها برمی‌گردد. اینکه بعد از جذب ستاره‌های بازار و البته داشتن بازیکنان کلیدی در این پست، پرسپولیس همچنان در خط میانی مشکل داشته باشد، در نوع خود عجیب است. آن‌طور که متریکا آمار داده، امید گل پرسپولیس در دو بازی ابتدایی لیگ، کمتر از یک بوده است. آنها هفته اول در اصفهان با وجود تلاش‌های زیاد برای موقعیت‌سازی، امید گل 0.79 را ثبت کردند. این هفته و در خانه مقابل فولاد، وضعیت بدتر شد و امید گل این تیم 0.45 بود. پرسپولیس در بازی با فولاد، فقط یک شوت داخل چارچوب زد و نیمه دوم نتوانست موقعیتی جدی روی دروازه حریف بسازد. تنها موقعیت مهم سرخ‌پوشان در این مسابقه، دقیقه 9 و تک‌ به ‌تک مهدی ترابی بود. ترابی خودش با شوتی پشت محوطه جریمه، تنها ضربه داخل چارچوب پرسپولیس را هم زد. با نگاهی مختصر به همین بخش می‌توان پی برد که چقدر آشفتگی در میانه زمین، جایی که باید خلاقیت موج بزند، موقعیت گل فراهم شود و در نهایت مهاجمان گل‌زنی کنند، وجود دارد. یحیی گل‌محمدی که پیش‌از‌این مهدی ترابی، یکی از خلاق‌ترین بازیکنان لیگ برتر را در ترکیب داشت، در تابستان به سراغ دو بازیکن خلاق دیگر بازار که تبحر خاصی در ایجاد موقعیت گل داشتند، رفت. او سعید صادقی را از گل‌گهر سیرجان و سروش رفیعی را از سپاهان به تهران کشاند. خودش هم که مهدی ترابی را از قبل در ترکیب داشت. این تیم حالا سه بازیکن خلاق دو، سه فصل اخیر را یکجا در ترکیب دارد؛ ولی عجیب آنکه استفاده از این بازیکنان هرگز نتوانسته در دو بازی اخیر، گره‌گشای پرسپولیس باشد. در کنار این مورد، پرسپولیسی‌ها در این فصل تبحر خاصی روی گردش توپ دارند. از خط دروازه و دفاع گرفته تا هافبک، همه آنها بازیکنان پابه‌توپی محسوب می‌شوند. این مورد تنها فاکتور مثبتی است که در دو بازی اخیر از پرسپولیسی‌ها دیده شده است. مالکیت پرسپولیس در بازی هفته اول با ذوب‌آهن، 73.5 درصد بود. عددی که شاید تا پایان فصل، فقط خود پرسپولیس بتواند آن را بشکند. پرسپولیسی‌ها مقابل فولاد هم مالکیت نزدیک به 60 درصدی داشتند؛ با‌وجود‌این همان‌طور که در بالا عنوان شد، آمار موقعیت گل چندان چنگی به دل نمی‌زند. اصولا این سبک و سیاق باعث از دور خارج‌شدن بیشتر مهاجمان شده است. حال اینکه چنین حربه‌ای یک تاکتیک جدید از سوی یحیی باشد که بخواهد از هافبک‌های خلاقش در امر گل‌زنی بیشتر استفاده کند یا اینکه مهاجمان این تیم واقعا به درد تاکتیک جدید پرسپولیس نمی‌خورند، موضوع چندان روشنی در این دو هفته نبوده است؛ هرچه هست، اینکه پرسپولیس یکی  پس از دیگری امتیازات را از دست می‌دهد و در امر گل‌زنی هم صفر‌بودن را مدام تمرین می‌کند. اینجاست که دیگر باید منتظر ماند و دید اضافه‌شدن مهاجم جدید آنها یعنی یورگن لوکادیا سازوکار را عوض می‌کند یا نه؟ به هر روی اضافه‌شدن این مهاجم هلندی به ترکیب، او را تبدیل به تارگت می‌کند. در چنین شرایطی است که دو فاکتور مهم دیگر هم باید در پرسپولیس شکل بگیرد؛ اولی خلاقیت بیشتر برای موقعیت گل‌زنی و دومی بالا‌بردن نرخ تبدیل موقعیت به گل.