|

2 زن ایرانی وزیر شدند

خبر حضور دو زن ایرانی‌تبار در کابینه سوئد به‌شدت در شبکه‌های اجتماعی واکنش‌برانگیز شد و انگار بار دیگر داغ بی‌توجهی که در سینه بسیاری از زنان و جوانان بود، تازه شد. این بار زنانی جوان که خود یا خانواده‌شان به دلایلی خاص مهاجرت کرده‌اند، توانسته‌اند جایگاهی مهم در کشوری که برای زندگی برگزیده‌اند، به دست بیاورند.

خبر حضور دو زن ایرانی‌تبار در کابینه سوئد به‌شدت در شبکه‌های اجتماعی واکنش‌برانگیز شد و انگار بار دیگر داغ بی‌توجهی که در سینه بسیاری از زنان و جوانان بود، تازه شد. این بار زنانی جوان که خود یا خانواده‌شان به دلایلی خاص مهاجرت کرده‌اند، توانسته‌اند جایگاهی مهم در کشوری که برای زندگی برگزیده‌اند، به دست بیاورند.

اولف کریسترشون، نخست‌وزیر جدید و دست‌راستی سوئد، کابینه جدید دولت را معرفی و اعلام کرد در این دولت که شامل 23 نفر است، «‌رومینا پورمختاری» و «‌پریسا لیلی‌استراند»، دو سیاست‌مدار ایرانی‌تبار، به‌عنوان وزیر اقلیم و محیط زیست و وزیر فرهنگ این کشور منصوب شده‌اند.

«رومینا پورمختاری» هرچند متولد کشور سوئد است، اما پدرش اهل تبریز است و سالیان گذشته به سوئد مهاجرت کرده بودند. او با 26 سال سن، اکنون به‌عنوان وزیر اقلیم و محیط زیست جدید این کشور انتخاب شده و نامش به‌عنوان جوان‌ترین وزیر در تاریخ کابینه سوئد ثبت شده است. پورمختاری که رئیس شاخه جوانان حزب لیبرال سوئد است، سال گذشته جزء تأثیرگذارترین سیاست‌مداران زیر ۳۰ سال این کشور انتخاب شده بود.

«پریسا لیلی‌استراند»، زن ایرانی متولد «اشنویه» که ۳۹‌ساله است، از حزب مدرات به‌عنوان وزیر فرهنگ معرفی شده است. او یک استاد و یکی از اعضای فهرست پنج‌‌نفری حزب لیبرال سوئد است که پیش‌تر ریاست شورای شهر ولنتونا را بر عهده داشت.

این انتخاب‌ها سبب شد تا بار دیگر واکنش‌ها درباره نبود و حضورنداشتن یک وزیر زن در جمهوری اسلامی مطرح شود و تأثیر تفاوت جغرافیا و نگرش به زنان را در قالب پرسش یادآوری کند. در واکنش‌هایی که در شبکه‌های اجتماعی مطرح است، از تفاوت اعتماد و رویکرد سیاسی به زنان و جوانان در جهان سوم مثال‌هایی آورده شده است و اینکه چطور با تغییر رویکرد نسبت به سال‌های آغازین جمهوری اسلامی، دیگر خبری از وزیر، مدیر، نماینده مجلس و... جوان نیست‌. اینکه چگونه برخی از افراد از ابتدا در ساختار قدرت بوده‌اند و برخی حتی 20 تا 30 سمت و مسئولیت را بر عهده دارند و جایی برای زنان و جوانان نیست. اینکه چطور در کشورمان سرمایه انسانی و مدیریتی کشور در اختیار عده‌ای خاص است که به‌طور چرخشی در دوره‌های مختلف بر مسندها تکیه می‌زنند و به برنامه‌ریزی مشغول هستند.