تعلیق «انصاف و عدالت» در فوتبال
فوتبال باشگاهی ایران یکی از پرحاشیه‌ترین و جنجالی‌ترین فصول خود را سپری می‌کند. دوره بیست‌و‌چهارم لیگ برتر در شرایطی به هفته‌های پایانی خود رسیده که شاهد انواع و اقسام تخلفات و بی‌اخلاقی‌ها بودیم و انتظار می‌رفت در چنین اوضاعی، ارکان مهم فدراسیون فوتبال همچون کمیته انضباطی و کمیته اخلاق، با نقش‌آفرینی به‌موقع، تصمیمات تنش‌زدا و آرای درست و منطبق بر قانون و عدالت، از هرگونه شائبه جلوگیری کنند.
مهدی ملکی: فوتبال باشگاهی ایران یکی از پرحاشیه‌ترین و جنجالی‌ترین فصول خود را سپری می‌کند. دوره بیست‌و‌چهارم لیگ برتر در شرایطی به هفته‌های پایانی خود رسیده که شاهد انواع و اقسام تخلفات و بی‌اخلاقی‌ها بودیم و انتظار می‌رفت در چنین اوضاعی، ارکان مهم فدراسیون فوتبال همچون کمیته انضباطی و کمیته اخلاق، با نقش‌آفرینی به‌موقع، تصمیمات تنش‌زدا و آرای درست و منطبق بر قانون و عدالت، از هرگونه شائبه جلوگیری کنند. اما حالا این کمیته‌ها در مظان اتهام از سوی بسیاری از هواداران تیم‌های مختلف، افکار عمومی و حتی رسانه‌ها هستند و نتوانسته‌اند رضایت مجموعه فوتبال را نسبت به عملکرد خود جلب کنند. این دو کمیته در کنار کمیته تعیین وضعیت، سه رأس هرمی را تشکیل دادند که با تصمیمات و نحوه صدور آرای خود در فصل جاری مسابقات، بر فضای غبارآلود و مبهم فوتبال دامن زدند.
در این چند ماه، اغلب پرونده‌های مهم که حساسیت خاص و بیشتری برای آنها وجود داشته، با آرایی مناقشه‌برانگیز همراه شده‌اند؛ آرایی که نه‌تنها افکار عمومی را قانع نکرده، بلکه موجب اتهاماتی گسترده مبنی بر دخالت و تأثیرگذاری افراد یا نهادهایی خارج از حوزه فوتبال هم شده است. در حقیقت شاهد نوعی انفعال هستیم که باعث به وجود آمدن سؤالاتی بی‌پاسخ شده است: اینکه آیا مدیران فدراسیون فوتبال و ارکان قضائی آن، قوانین را بدون ملاحظه‌کاری و مصلحت‌اندیشی رعایت و اجرا می‌کنند؟ و آیا همه در برابر قانون برابر هستند؟ به نظر می‌رسد دست‌کم هواداران تیم‌ها چنین نظری ندارند.
آرای صادر‌شده مؤید این موضوع است و نمونه‌های نسبتا زیادی برای آن وجود دارد. در همین مورد اخیر، کمیته انضباطی در شرایطی حکم به کسر امتیاز از تیم چادرملو اردکان به دلیل فحاشی تماشاگرانش داد که چنین اتفاق تلخی برای اولین بار در لیگ جاری نیفتاد و در موارد پیشین که شدیدتر و بدتر هم بود، تیمی با جریمه کسر امتیاز مواجه نشد. ماجرا آنجایی عجیب‌تر می‌شود که به جایگاه تیم چادرملو توجه کنیم؛ تیمی در میانه‌های جدول که نه خطر سقوط تهدیدش می‌کند و نه برای قهرمانی یا کسب سهمیه می‌جنگد. به نظر می‌رسد تیمی با این مشخصات، گزینه خوبی برای مسئولان بوده تا با حکم کسر امتیاز، زنگ خطر را برای بقیه تیم‌ها به صدا درآورند و به هواداران آنها هشدار دهند. از سویی، موارد متناقضی هم وجود دارد که نمی‌توان به‌سادگی از کنار آنها گذشت؛ حکم پرونده علیرضا بیرانوند پس از ماه‌ها هنوز صادر نشده، اما در مواردی دیگر، حکم متخلفان به‌سرعت اعلام می‌شود. در‌واقع چنین فضایی به نفع هیچ‌کس نیست و از آن مهم‌تر، فوتبال ایران است که متضرر شده و در وضعیت نابسامان و تلخ فعلی قرار گرفته است.
علاوه بر این موارد، نکته حائز اهمیت دیگر که نمی‌توان به‌سادگی از کنار آن گذشت، به آرای «تعلیقی» مربوط می‌شود. در‌حالی‌که پیش‌تر در موارد مشابه، فرد یا افراد متخلف با محرومیت قطعی مواجه شده‌اند، اما در احکام اخیر کمیته انضباطی مواردی وجود دارد که به رغم آشکار‌بودن تخلف و اتفاق نظر اهالی فوتبال روی زشتی و ناپسند‌بودن رفتار یا گفتار، فرد متخلف با رأیی تعلیقی جریمه شده است. در این شرایط، می‌توان ارکان قضائی فدراسیون فوتبال را مخاطب قرار داد و تأکید کرد که شاید شما اسمش را تعلیق بگذارید، اما به زعم بسیاری از هواداران و حتی کارشناسان حقوقی فوتبال، با صدور چنین آرایی در‌واقع «عدالت» را تعلیق و «انصاف» را ذبح کرده‌اید. آرایی که با رویکرد سلیقه‌ای، قطعا بازدارندگی ایجاد نمی‌کنند و فقط بر ابهام‌ها، شائبه‌ها، نارضایتی‌ها و شاید هم ناهنجاری‌ها می‌افزایند. این روزها تمام متخلفان تعلیق می‌شوند نه محروم. بنابراین اگر شما هم متخلف هستید، به‌ویژه اگر فوتبالیست هستید، نگران نباشید و به تخلف خود ادامه دهید.
