خرده‌فرهنگ‌هایی که باید فراگرفت
سنجش مدیریت شایسته با شاقول جام جهانی فوتبال
«جام جهانی فوتبال» مهم‌ترین آوردگاه ورزش پرطرفدار فوتبال در جهان است که پس از مسابقات المپیک، پرمخاطبترین همایش ورزشی به‌شمار می‌رود؛ یک دورهمی بانشاط که میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان پای تماشای مسابقات می‌نشاند. پدیده‌ای است فراتر از پرچم‌ها و ملیت‌ها که واژه «شهروند جهانی» را عینیت داده و فراتر از مرزهای جغرافیایی، همدلی و یکرنگی انسان‌ها را محقق می‌کند.
احمد افروز. کارشناس رسانه و ارتباطات: «جام جهانی فوتبال» مهم‌ترین آوردگاه ورزش پرطرفدار فوتبال در جهان است که پس از مسابقات المپیک، پرمخاطبترین همایش ورزشی به‌شمار می‌رود؛ یک دورهمی بانشاط که میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان پای تماشای مسابقات می‌نشاند. پدیده‌ای است فراتر از پرچم‌ها و ملیت‌ها که واژه «شهروند جهانی» را عینیت داده و فراتر از مرزهای جغرافیایی، همدلی و یکرنگی انسان‌ها را محقق می‌کند.
جام جهانی 2022 به میزبانی کشور نه‌چندان مطرح قطر در حالی برگزار شد که پیش از آغاز مسابقات، انتقادهای تندی درباره انتخاب این کشور از سوی فیفا مطرح شد اما همگان شاهد بودند این کشور کوچک چگونه این مسابقات بزرگ را در ابعاد مختلف به شایستگی میزبانی کرد. اگر برگزاری جام جهانی را سنگ محکی برای بررسی میزان توسعه و توان مدیریتی و اجرائی یک کشور در نظر بگیریم، می‌توانیم به این بهانه در چند تحلیل ساده به بررسی برخی از شاخص‌های توسعه در کشور خودمان بپردازیم.
1. در بررسی عملکرد، تیم ملی فوتبال کشورمان با وجود همه پیش‌بینی‌ها و تبلیغات قبلی، ضعیف‌ترین عملکرد را در تمام ادوار حاضر در جام جهانی به بار آورد و در رقابت با سایر تیم‌های آسیایی مانند عربستان، ژاپن و کره‌جنوبی که هرکدام با مهار قدرت‌های برتر فوتبال خوش درخشیدند، حرفی برای گفتن نداشت. این در حالی است که اتفاقا تیمی پر از لژیونر با یک مربی صاحب تجربه در کنار این بازیکنان را در اختیار داشتیم. حتی قرارگرفتن در گروهی نه‌چندان سخت باعث نشد تا رؤیای چندین‌ساله صعود به مرحله حذفی برای ما محقق شود.
برای این عملکرد ضعیف اما نه‌تنها کسی عذرخواهی نکرد بلکه در حد قهرمانی از تیم تجلیل شد. این عمل را با نحوه عذرخواهی سرمربی ژاپن از مردم این کشور مقایسه کنید. البته تمام فجایع به اینجا ختم نمی‌شود؛ در سوی دیگر این قصه، دوقطبی‌سازی جامعه در مواجهه با تیم ملی فوتبال را شاهد بودیم که تیر خلاصی بر تمام ناکامی‌ها و تلخی‌ها بود. به‌راستی چرا عملکرد تیم فوتبال و مدیران آن بررسی نمی‌شود؟
2. طبق آمار در یک هفته نخست برگزاری مسابقات جام جهانی، حدود هفت هزار پرواز در فرودگاه دوحه بر زمین نشست و برخاست؛ یعنی در هر شبانه روز هزار پرواز. از همین عدد می‌توان توان مدیریتی کشور قطر با سه میلیون جمعیت را ارزیابی کرد. برنامه‌ریزی دقیق برای سیستم‌های حمل‌ونقل، فعالیت‌های رسانه‌ای فوق پیشرفته، رعایت حقوق شهروندی افراد، اسکان، تأمین مایحتاج، بازارسازی و بازاریابی، تأمین امنیت، میهمان‌نوازی و ده‌ها موضوع دیگر بخشی از این توان مدیریتی است.
3. استادیوم‌های فوق مدرن، هتل‌ها، اقامتگاه‌ها و کمپ‌های ورزشی مورد نیاز تیم‌ها و تماشاگران و سایر میهمانان که با اعتباری بالغ بر 220 میلیارد دلار احداث شده بودند، نشان از توان اقتصادی و همت عالی مسئولان قطری است و اگر بخواهیم در فکر خود، رؤیای میزبانی جام جهانی را در سر بپرورانیم، می‌توانیم با این معیارها به فاصله بسیار زیاد خود با کشورهایی که توانایی میزبانی جام جهانی را دارند، پی ببریم.
4. تأمین امنیت در هر کشوری از محورهای ارزیابی مدیریتی است. البته مقوله امنیت، وقتی قابل اعتنا و مورد توجه است که در شقوق مختلف تأمین شده باشد؛ از‌جمله امنیت اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، اخلاقی و... . در مسابقات جام جهانی دیدیم که یکی از نکات بارز، امنیت کامل برگزاری این مسابقات بود که تأمین آن بی‌شک در گرو مدیریت عالی و همچنین تعامل خوب و مسالمت‌آمیز قطر با همسایگان و کشورهای منطقه و توجه به سطح رفاه عمومی در داخل کشور است. تأمین امنیت جامع برای تیم‌های حاضر به‌ویژه فرهنگ‌ها و ملیت‌های متنوع به همراه تماشاگرانی که قطعا در کنار تماشای فوتبال برای تفریح و خوشگذرانی سفر کرده‌اند، کار ساده‌ای نیست.
5. در نهایت امروز نام قطر به عنوان میزبان جام جهانی 2022 در تاریخ ثبت شد. کشوری با مساحت کوچک و جمعیت کم، کاری بزرگ را به شایستگی انجام داد و قطعا آثار اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و بین‌المللی آن در آینده نزدیک بیشتر مشاهده خواهد شد. جام جهانی عیاری مناسب برای سنجش میزان پیشرفت کشورها و بررسی شاخص‌های توسعه در ابعاد مختلف و یک آینه واقع‌بینانه است که می‌توان در آن عملکرد مدیران و مسئولان را سنجید. قضاوت با شما.
