او یک روز سرد زمستانی رفت
«من یک روز گرم تابستان، دقیقا یک روز 13 مرداد حدود ساعت سه ربع کم بعدازظهر عاشق شدم، درست مثل اینکه پسر چرچیل عاشق دختر هیتلر بشه...»؛ تصور ادای این جملات غیر از صدای نرم و آرام و اطمینان‌بخش زنده‌یاد هوشنگ لطیف‌پور ممکن نیست. چهره شاخص هنردوبله و مدیر دوبلاژی بی‌مانند که 26 دی‌ماه چشم از جهان فرو‌بست. دوبله ایران بار دیگر یکی از بزرگانش را از دست داد و صدایی تکرارناشدنی که خاطرات بسیاری به یادگار گذاشت.
بهناز شیربانی: «من یک روز گرم تابستان، دقیقا یک روز 13 مرداد حدود ساعت سه ربع کم بعدازظهر عاشق شدم، درست مثل اینکه پسر چرچیل عاشق دختر هیتلر بشه...»؛ تصور ادای این جملات غیر از صدای نرم و آرام و اطمینان‌بخش زنده‌یاد هوشنگ لطیف‌پور ممکن نیست. چهره شاخص هنردوبله و مدیر دوبلاژی بی‌مانند که 26 دی‌ماه چشم از جهان فرو‌بست. دوبله ایران بار دیگر یکی از بزرگانش را از دست داد و صدایی تکرارناشدنی که خاطرات بسیاری به یادگار گذاشت.
هوشنگ لطیف‌پور در هنرستان هنرپیشگی تحصیل کرد و فعالیت در تئاتر را در دانشکده هنرهای زیبا و انجمن ایران و آمریکا فرا گرفت. در گروه تئاتری به همراه علی نصیریان، پرویز بهرام، جعفر والی و فهیمه راستکار فعالیت می‌کرد. در آن زمان مدیر دوبلاژ هم بود و تمامی اعضای گروه تئاتر را به دوبله دعوت کرد. او از نخستین مدیر دوبلاژهای تلویزیون ملی ایران بود که کار دوبله و مدیریت دوبلاژ را از سال ۱۳۳۲ با فیلم «شنل» آغاز کرد. تعداد زیادی از گویندگان مطرح عرصه دوبله مانند پرویز بهرام، ژاله کاظمی، فهیمه راستکار و زهره شکوفنده کار خود را با هوشنگ لطیف‌پور آغاز کرده‌اند.
گویندگی در فیلم‌های مستند «راز بقا»، فیلم سینمایی «پیرمرد و دریا» و مجموعه انیمیشن «جیمز گربه» که در ایران با نام «باغ گل‌ها» پخش شد، ازجمله آثار مطرح او است. لطیف‌پور مدیریت دوبلاژ آثاری همچون «گاو» ساخته داریوش مهرجویی، «دلیران تنگستان» و سریال «دایی‌جان ناپلئون» را نیز بر عهده داشت و بدون شک نمی‌توان صدای ماندگار او را به جای شخصیت‌های مهمی همچون «اورسن ولز» در «جدال در آفتاب»، «یاگو» در «اتللو» از یاد برد.
ژرژ پطروسی از دوبلورهای باسابقه، هوشنگ لطیف‌پور را به عنوان یکی از نوابغ هنر دوبله معرفی می‌کند که از بنیان‌گذاران دوبلاژ در ایران بوده است. پطروسی درباره زنده‌یاد لطیف‌پور به «شرق» گفت: «او یکی از معتبرترین و سازنده‌ترین مدیران دوبلاژی بوده که تا به امروز در این حرفه فعالیت کرده و می‌توان گفت ازجمله چهره‌هایی بود که این حرفه را بنیان‌گذاری کرد. نمی‌توان آثار شاخص او در هنر دوبله را به راحتی از یاد برد».
او در بخش دیگری از صحبت‌هایش گفت: «هوشنگ لطیف‌پور سابقه قابل توجهی در بازیگری داشت و یکی از دانشجویان هنرستان هنرپیشگی بود؛ از معتبرترین مراکزی که هنرمندان بسیاری را تربیت کرد. او سه سال در دانشکده هنرهای زیبا در رشته تئاتر مشغول به تحصیل شد و در آنجا با زنده‌یاد لطیف‌پور هم‌کلاسی بودم».
مردی آرام، دوست‌داشتنی، باسواد و مطلع توصیف پطروسی از شخصیت زنده‌یاد لطیف‌پور است. پطروسی ادامه داد: «او به‌جز عرصه دوبله سال‌ها در مقام مجری در تلویزیون فعال بود و می‌توان از او به عنوان یکی از هنرمندان تأثیرگذار این کشور یاد کرد. اما به یقین بهترین خاطره من از دوران کاری او راوی سریال خاطره‌انگیز «دایی‌جان ناپلئون» است. صدای نافذ او هر بیننده‌ای را میخکوب می‌کرد و قصه را طوری تعریف می‌کرد که انگار یکی از نزدیک‌ترین اقوام برایت قصه تعریف می‌کند».
او در بخش دیگری از صحبت‌هایش گفت: «یکی از آثار موفق زنده‌یاد لطیف‌پور گویندگی و نریشن‌گویی بود که یکی دیگر از مطرح‌ترین آنها مستند «راز بقا» بود. او ازجمله چهره‌هایی بود که راهی در گفتار فیلم گشود».
زنده‌یاد لطیف‌پور سال ۱۳۶۵ به انگلستان و سپس کانادا رفت، برای مدتی به ایران بازگشت. پطروسی درباره مهاجرت او گفت: «به دلیل مسائل شخصی از ایران رفت و در تمام این مدت رفت‌وآمدی به ایران داشت. اما به هر حال وضعیت جسمی او اجازه نداد این اواخر سفری به ایران داشته باشد. علاوه بر اینکه بیماری او را ضعیف و ناتوان کرده بود و همین موضوع سفر را برایش سخت کرده بود. متأسفانه این شانس را نداشتم که این اواخر او را ببینم اما هوشنگ لطیف‌پور عمر پرباری داشت و آثار درخشانی به یادگار گذاشت».
