استقلال؛ پلهپله سقوط و قهرمانیای که محال مینماید
آبیپوشان در حالی در اولین دیدار از دور برگشت لیگ برتر به مصاف سپاهان در اصفهان رفتند که برای ماندن در کورس قهرمانی نیاز مبرم به پیروزی در این بازی مهم و حساس داشتند؛ مصافی که حکم بازی ششامتیازی را داشت، اما مانند چند بازی قبلی، کمبود ذهنیت برنده و ضعف آمادگی و هماهنگی لازم، آنها را از صدر جدول دورتر کرد.
عبدالله دارابی: آبیپوشان در حالی در اولین دیدار از دور برگشت لیگ برتر به مصاف سپاهان در اصفهان رفتند که برای ماندن در کورس قهرمانی نیاز مبرم به پیروزی در این بازی مهم و حساس داشتند؛ مصافی که حکم بازی ششامتیازی را داشت، اما مانند چند بازی قبلی، کمبود ذهنیت برنده و ضعف آمادگی و هماهنگی لازم، آنها را از صدر جدول دورتر کرد. دقایق ابتدایی بازی از انگیزه بیشتر زردپوشان اصفهانی برای پیروزی حکایت میکرد و آنها با تسلط بر بازی، استقلال را تحت فشار قرار داده بودند؛ به نحوی که در دقیقه هشت، دیرک افقی مانع گل زودهنگام آنها شد. عجیب اینکه مانند بازیهای سابق استقلال (در فصل گذشته و فصل جاری) حریفان در میان مدافعان بلندقامت استقلال، با ضربات سر دروازه این تیم را تهدید میکنند؛ حتی بازیکنانی مثل نورافکن که قدرت سرزنی چندانی ندارند و عجیبتر اینکه نه مجیدی و نه ساپینتو فکری برای این معضل نکردند. گفتنی است که این مدافعان بلندقامت در حملات استقلال نیز رهاوردی برای این تیم نداشتهاند.
استقلال هرچند نسبت به چند دیدار قبلیاش بهتر بود، موقعیت گل ایجاد کرد و در طول بازی گل زد، اما فقط در قیاس با چند بازی قبلی بهتر بود وگرنه در این بازی هم ضعفهای فردی و تیمی فراوانی داشت و نوع بازیاش و نتیجه آن، امید به قهرمانی را نزد هوادارانش بسیار کمرنگ کرد. در بازی با سپاهان گرچه باز هم فقدان بازیکنی طراح در استقلال مشهود بود، ولی فراموش نکنیم که تا قبل از جام جهانی، همین استقلال بدون بازیکن طراح، بازیهای خوبی ارائه میکرد و جزء امیدهای اول و مسلم قهرمانی بود. به نظر میرسد این تیم پیش و بیش از بازیکن طراح، به مغز طراح نیاز داشت و دارد؛ مغز طراحی که وقتی دید با استفاده از عمق و پشت مدافعان کناری سپاهان، دو فرصت عالی گلزنی و یک گل نصیب استقلال شد، به جای سانترهای بیثمر از کنارهها در حضور مهاجمان کمتعدادش، تیمش را به استفاده از عمق دفاع و فضای پشت مدافعان کناری حریف ترغیب و وادار کند؛ یعنی پاشنه آشیل سپاهانیها!
استقلال که یکی از نقاط قوتش پرسهای سنگین بود و چند بازی است که آن را به فراموشی سپرده، در این بازی اسیر پرسهای سنگین حریف میشد و زردپوشان با همین حربه در اکثر نقاط میدان، مالک توپ و حاکم بازی بودند. افت فاحش تیمی، اشتباهات محرز فردی و ایرادهای کادر فنی را میتوان از عوامل سقوط استقلال برشمرد. سقوطی که پلهپله اتفاق افتاد و با شکست برابر سپاهان، قهرمانی مجدد استقلال را شاید به محال نزدیکتر کرد.