تکلیف روشن نیمکت

بیست‌وسومین دوره رقابت‌های لیگ برتر ایران به‌زودی استارت می‌خورد تا تیم‌های حاضر در این رقابت برای کسب عنوان قهرمانی با یکدیگر رقابت کنند. بدیهی است که با توجه به قدرت مالی، سابقه، افتخار و تعداد هوادار، هر 16 تیم لیگ برتری مدعی کسب عنوان قهرمانی نخواهند بود ولی در این دوره با توجه به تغییراتی که صورت گرفته، به نظر می‌رسد دوباره تعداد تیم‌های مدعی بیش از چهار یا پنج تیم باشد. اتفاق خوب دیگر اینکه هیچ تیمی در فاصله بیش از یک ماه مانده به شروع لیگ برتر، بدون سرمربی نیست. هر 16 تیمی که قرار است کار را در لیگ 23 استارت بزنند مربیانشان را معرفی کرده‌اند و حتی تعداد زیادی از همین تیم‌ها تمرینات را هم از سر گرفته‌اند. سرمربیان حاضر در رقابت‌های لیگ پیش‌رو عبارت‌اند از: پرسپولیس – یحیی گل‌محمدی، سپاهان – ژوزه مواریس، استقلال – جواد نکونام، تراکتور – پاکو خمس، مس رفسنجان – ساکت الهامی، گل‌گهر سیرجان – مارینوس اوزونیدیس، فولاد – علیرضا منصوریان، آلومینوم اراک – مجتبی حسینی، ذوب‌آهن – محمد ربیعی، هوادار – محمود فکری، پیکان – رسول خطیبی، ملوان – مهدی تارتار، نساجی – مهدی رحمتی، صنعت نفت – عبدالله ویسی، شمس آذر – سعید دقیقی، استقلال خوزستان – سیروس پورموسوی. نکته درخورتوجه درباره مربیان حاضر در این دوره این است که تعداد کمی از تیم‌های لیگ برتری حاضر شده‌اند سکان هدایت را به دستان مربی خارجی بسپارند. در این دوره فعلا فقط سه تیم سپاهان، تراکتور و گل‌گهر سرمربی خارجی دارند و بقیه همگی با مربیان ایرانی به مصاف رقبا خواهند رفت. تغییرات روی نیکمت یک‌سری از تیم‌ها لحاظ شده، هرچند مدعیان تلاش کرده‌اند همان کادر قبلی را حفظ کنند. در بین چهار تیم بالای جدول فصل پیش، فقط استقلال روی نیمکت سرمربی‌اش تغییر داشته است. ریکاردو سا پینتو پس از آنکه فصل گذشته با استقلال به رتبه‌ای بهتر از سومی نرسید، به همکاری‌اش با این تیم آبی‌پوش تهرانی پایان داد و جواد نکونام از این فصل قرار است هدایت استقلال در لیگ برتر را بر عهده بگیرد. پرسپولیس، سپاهان و تراکتور همان کادر فنی سال پیش را حفظ کرده‌اند و امیدوارند که همچنان مدعی کسب قهرمانی باشند. به غیر از استقلال، مس رفسنجان، گل‌گهر، آلومینیوم، ذوب‌آهن، هوادار، پیکان، ملوان و نساجی هم سرمربی‌شان را تغییر داده و با گزینه جدیدی کار را شروع می‌کنند. البته این جدید‌بودن به معنی معرفی چهره تازه نیست بلکه تعدادی از مربیان فقط از یک تیم به تیم دیگری کوچ کرده‌اند. در این بین منهای پرسپولیس، سپاهان و تراکتور، تیم‌های فولاد، صنعت نفت، شمس آذر و استقلال خوزستان هم با مربیان سابق ادامه می‌دهند. ضمن اینکه این دو تیم آخر به تازگی از لیگ یک به لیگ برتر رسیده و کار دشواری پیش‌رو خواهند داشت. نکته مهم‌تر در این بین فصل باثباتی است که پیش‌روی فوتبال ایران قرار دارد. فصل گذشته و یک فصل پیش از آن، دلایلی از قبیل شیوع ویروس کرونا، اعتراضات در ایران و البته برگزاری جام جهانی و بعد هم ممنوعیت حضور تماشاگران در ورزشگاه، از انجام بازی‌های باکیفیت به میزان زیادی کاسته بود. در فصل پیش‌رو ولی هیچ‌کدام از این اتفاقات تهدیدی برای لیگ نخواهد بود. مسئولان سازمان لیگ نه‌تنها شرایط ورود تماشاگران به ورزشگاه را مهیا کردند بلکه وعده حضور زنان در ورزشگاه را دادند تا سکوها جان تازه‌ای بگیرد. به غیر از این موارد، ممنوعیت‌های موجود که کرونا باعث آن شده بود هم دیگر از بین رفته است. پس تیم‌ها نه‌تنها می‌توانند امیدوار به برگزاری منظم بازی‌ها، آن‌هم بدون وقفه باشند بلکه می‌توانند از حضور تماشاگران روی سکو هم بهره ببرند تا از این طریق کیفیت کار را بالا ببرند. بدیهی است که با توجه به همین موارد اهمیت ثبات روی نیمکت تیم‌ها بیشتر خودنمایی می‌کند. همان‌طور‌که گفته شد هیچ تیم لیگ برتری در این زمینه بلاتکلیف نیست و سرمربیان کنونی از مدت‌ها قبل برنامه‌ریزی برای شروعی مقتدر در لیگ برتر را انجام داده‌اند. در کنار این موارد، حضور مربیان جوانی که حالا چندین سال است تجربه نشستن روی نیمکت تیم‌های لیگ برتری را دارند، می‌تواند به جذابیت بیشتر کار اضافه کند. در فصول گذشته ظهور یکی، دو پدیده مربیگری و فوتبال چشم‌نواز آنها این نوید را داد که اگر امکانات در اختیار آنها باشد، می‌توانند کارهای مهم‌تری را رقم بزنند. تمام این فاکتورها حالا دست به دست هم داده تا لیگ بیست‌وسوم، بیش از آنکه لیگ بازیکنان باشد، لیگ سرمربیان لقب بگیرد؛ مربیانی که باید اندیشه‌های فنی را در زمین پیاده کرده و نشان دهند بی‌خود نیست که به آنها برای حضور در لیگ برتر فوتبال ایران اعتماد شده است.