برد شیرین اقتصادی با جورکشی بازیکن سابق

عبدالله دارابی: میثم تیموری که در دوران حضورش در استقلال به دلیل مصدومیت نتوانست چندان در خدمت این تیم باشد، در قامت بازیکن مس رفسنجان جور مهاجمان گل‌نزن آبی‌پوشان را کشید تا استقلال دست پر به تهران برگردد. در دیداری که نیمه اول آن بیشتر در میانه زمین در جریان بود، معدود توپ‌های درون محوطه جریمه نیز به لطف فیلم‌برداری عهد پسامدرن(!) قابل رؤیت و تشخیص نبود. در این نیمه کسالت‌بار، استقلال به نسبت مس رفسنجان موقعیت‌های بهتری داشت که شاید دقت و تمرکز ذهنی بیشتر آرمان رمضانی می‌توانست هم استقلال را به دو گل برساند و هم قدری هیجان به این بازی تزریق کند. در این نیمه دو خطای محرز روی بازیکنان استقلال در نزدیکی محوطه جریمه مس و در موقعیت حمله، توسط اکرمی، داور بازی، نادیده گرفته شد، آن‌چنان‌ که در لحظات پایانی بازی نیز از اعلام چند خطای بارز به سود دو تیم خودداری کرد تا بار دیگر ضعف داوری‌مان دوشادوش ضعف فنی تیم‌های فوتبال مان رخ بنماید. آبی‌پوشان پایتخت در دقیقه ۵۲ به گل رسیدند اما نه بر اثر فرصت‌هایی که نصیب رمضانی، محبی و مهری شد، بلکه با گل‌به‌خودی میثم تیموری، مدافع حریف که جورکش ضعف گل‌زنی تیم سابقش شد. این برد اقتصادی اما شیرین برای استقلال مهم بود و لازم، ولی اگر خط حمله مس برندگی و تیزهوشی لازم را داشت، می‌توانست مانع از تحقق آن در یک ربع پایانی بازی شود، آنجایی که مس برای جبران حمله می‌کرد و استقلال با اکثر نفراتش عقب نشسته بود، ولی کثرت نفرات در یک‌‌سوم دفاعی نتوانست مانع از پاس‌های متعدد و بازی‌سازی میزبان در آن منطقه و پاس‌های عمقی و ارسالی به درون ۱۸ قدمشان شود و چند واکنش حسینی هم در حفظ دروازه‌شان بی‌تأثیر نبود؛ وقتی هم که میهمان در این لحظات صاحب توپ می‌شد و بالطبع می‌توانست از جلوکشیدن حریف با ضدحمله برای گل‌زنی مجدد استفاده کند یا با حفظ توپ در زمین حریف مانع از فشار و حملات آنها شود، به دفعات مشاهده شد که آبی‌پوشان نتوانستند سه پاس متوالی نیز به هم دهند و اسیر توپ‌ربایی رفسنجانی‌ها و حمله مجدد آنها می‌شدند که البته فرجام دلخواهی برای آنان نیز نداشت تا استقلال سه امتیاز را حفظ کند. نکونام با درک شرایط و بضاعت تیمش، با واقع‌بینی برای ماندن در کورس به اقتصادی بازی‌کردن روی آورده است؛ حربه‌ای که مجیدی با آن به قهرمانی لیگ رسید؛ با این تفاوت بزرگ که مجیدی مدیریت را در همسویی کامل با خود داشت، تیمش مطلوب نظرش بسته شده بود و رقبای اصلی‌اش نیز توان امروزی را در آن لیگ نداشتند، اما سرمربی فعلی استقلال از هر سه موهبت محروم است. بااین‌حال، اینها توجیهی برای برخی ضعف‌های فنی تیم که به نقش جواد مربوط می‌شود، نمی‌شوند. نا‌آمادگی و ضعیف بازی‌کردن بازیکنانی همچون یامگا، رضاوند، مهری، رمضانی، ارسلان، بابایی و سلمانی که بر روند تیم تأثیر مستقیم و بسزایی گذاشته و خواهد گذاشت از مسائلی است که نکونام باید با برنامه‌ریزی و تمرینات فردی فنی و ذهنی فشرده مرتفع کند تا حداقل همین داشته‌هایش حداکثر بازدهی خود را در زمین بروز دهند؛ چراکه می‌دانیم برخی از این بازیکنان قابلیت‌های خوبی داشتند و دارند که نیازمند احیای جدی است.