ایران به همین یک دلیل، در حمله حماس به اسرائیل نقشی نداشته است

کابینه فعلی اسرائیل به ریاست نتانیاهو تندروترین کابینه اسرائیل در طول تاریخ این رژیم است. تعداد بی‌سابقه‌ای از چهره‌های و احزاب تندرو و یهودیان مذهبی افراطی در این کابینه حضور دارند. مخالفان نتانیاهو که بیش از 40 هفته است در خیابان‌ها به سیاست‌های او معترض‌اند، اعتقاد دارند که این کابینه «اصول دموکراتیک نظام سیاسی این کشور» را هدف قرارداده است. محوری‌ترین شعار همه معترضان خیابانی هم «نه به دیکتاتوری» بود. این اعتراضات در هفته‌های اخیر به ارتش و نیروی‌های مسلح اسرائیل نیز سرایت کرده بود و بسیاری از نظامیان فعال و ذخیره ارتش اسرائیل نیز ضمن اعلام حمایت از معترضان تهدید به اعتصاب کرده بودند. علاوه بر این موضوع مهم، نحوه برخورد دولت با معترضان و ادامه سیاست‌های افراطی دولت، روابط آمریکا و اسرائیل را نیز پرتنش کرده بود؛ به‌گونه‌ای که مدت‌ها نتانیاهو در انتظار تماس بایدن و صحبت با او نشسته بود ولی کاخ سفید خواهان برقراری چنین ارتباطی نمی‌شد. به نظر شما نتانیاهو با چنین چالش بزرگ داخلی و بین‌المللی چگونه می‌توانست تمام احزاب کشور و مردم معترض وسط خیابان و مهم‌تر از همه متحدان بین‌المللی خود را هماهنگ کند و پشت‌ سرخود نگه دارد و از سقوط کابینه و دولت خود جلوگیری کند؟ تنها یک راه برای دیکتاتور باقی نمانده بود و آن به کار بستن همان تئوری شناخته‌شده یعنی استفاده از یک «جنگ نظامی تمام‌عیار» بود؛ جنگی که قادر است وحدت ملی بیافریند. بنابراین او همواره به دنبال چنین جنگی می‌گشت و از این فرصت پیش‌آمده نیز نهایت استفاده را برد و با حمله حماس و رسمیت‌دادن به جنگ، وضعیت فوق‌العاده در کشور اعلام کرد تا او را قادر کند بهترین بهانه را برای سرکوب تمام معترضان داخلی به دست بیاورد و علاوه بر آن متحدان خارجی خود مانند آمریکا، انگلیس و... را که پیمان امنیتی با آنها دارد نیز در این راه با خود همراه کند. گاردی که او در شوآف‌های تبلیغاتی خود می‌گیرد که ما درسی به حماس می‌دهیم که دنیا فراموش نکند و... از همین‌جا برمی‌خیزد وگرنه مقابله با یک گروه و ملتی که ارتش ندارد، چه افتخاری دارد که مدام بر طبل جنگ می‌کوبد و پیوسته می‌گوید ما در این جنگ پیروز خواهیم شد و حتی در این راستا وضعیت سلامتی هم‌وطنان خودش هم که در غزه به اسارت حماس درآمده‌اند، برایش کوچک‌ترین اهمیتی ندارد و بلاانقطاع غزه را بمباران و موشکباران می‌کند.

بنابراین بررسی و رصد دقیق وضعیت داخلی اسرائیل برای استراتژیست‌های ایرانی کاملا روشن و هویدا می‌کرد که این زمان، زمان مناسبی برای جنگ نیست؛ چون وضعیت نابسامان داخلی می‌رفت که خود اسرائیل را بدون مداخله یک عامل خارجی به یک جنگ داخلی بکشاند.

بنابراین لازم نیست سناتورهای آمریکایی به دنبال شواهدی بگردند که حمله حماس را به ایران نسبت دهند. تجربه هشت سال دفاع مقدس به ایران هوشمندی «زمان و مکان صحیح و دقیق هر نوع حمله‌ای» را آموخته است و اگر قرار بر طراحی چنین عملیاتی بود، مسلما این زمان انتخاب نمی‌شد.