بستن راه نفس ما شهروندان
پارک لاله یکی از قدیمی‌ترین و معروف‌ترین و زیباترین پارک‌های تهران است. این پارک یا بوستان برای ما که قدم‌های اول راه‌رفتن را به شهادت عکس‌ها در آنجا سپری کردیم، ساعت‌ها در صف تاب و سرسره آن ایستادیم، موقع موشک‌باران و تهران خلوت‌شده به آن پناه بردیم تا زیر آوار نمانیم، بعدتر که دیوارهایش برداشته شد، راهمان را برای رفتن به دانشگاه کج کردیم که از داخلش و از کنار استخر بزرگ و فواره‌هایش بگذریم و کمی بعدتر شد جایی که با دوستان و همفکران ساعت‌ها بر چمن‌هایش نشستیم و سر مسائل مختلف حرف زدیم.
پارک لاله یکی از قدیمی‌ترین و معروف‌ترین و زیباترین پارک‌های تهران است. این پارک یا بوستان برای ما که قدم‌های اول راه‌رفتن را به شهادت عکس‌ها در آنجا سپری کردیم، ساعت‌ها در صف تاب و سرسره آن ایستادیم، موقع موشک‌باران و تهران خلوت‌شده به آن پناه بردیم تا زیر آوار نمانیم، بعدتر که دیوارهایش برداشته شد، راهمان را برای رفتن به دانشگاه کج کردیم که از داخلش و از کنار استخر بزرگ و فواره‌هایش بگذریم و کمی بعدتر شد جایی که با دوستان و همفکران ساعت‌ها بر چمن‌هایش نشستیم و سر مسائل مختلف حرف زدیم.
ما بچه‌هایمان را در این بوستان بزرگ کردیم، با بچه‌هایمان در نمایش‌های کودکانه در سالن نمایش کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان خندیدیم. فضای نسبتا امن و خانوادگی پارک و تنوع فضاها و گستردگی آن، پارک لاله را در چندین دهه به یکی از محبوب‌ترین فضاهای بازی کودکانه تبدیل کرده بود و هنوز هم کماکان برای ساکنان خیابان‌های نزدیک به پارک همین‌طور است. با درختان سر به فلک کشیده پارک لاله، سروهای در هم تنیده و گل‌کاری‌های آن و حوض بزرگ و تندیس‌های زیبایش، بسیاری از مردم تهران و حتی شهرها و روستاهای دیگر نیز با این پارک خاطره دارند. پارک لاله فقط یک پارک نیست، یک مکان فرهنگی است، برخی از مهم‌ترین مراکز فرهنگی ایران هم در حاشیه آن قرار دارند. موزه هنرهای معاصر، موزه فرش و مرکز تئاتر کانون پرورش فکری از مهم‌ترین مراکز فرهنگی و هنری کشور و نگارخانه کوچک لاله در این پارک قرار دارند. برای افراد مذهبی‌تر نیز مسجد فاطمی با پیکر شهیدی گمنام و برنامه‌های مفصل در مناسبت‌ها و اتفاقات گوناگون و مسجد امیرآباد هم در همان نزدیکی قرار دارد. این پارک در یکی از شلوغ‌ترین مناطق تهران قرار دارد و از سه سو به خیابان‌های مهم و قدیمی تهران بلوار کشاورز (الیزابت قدیم)، خیابان فاطمی و خیابان کارگر شمالی (امیرآباد) متصل است و از سوی دیگر به خیابان حجاب. در سال‌های اخیر بلندمرتبه‌سازی، بافت اغلب کوچه‌ها و خیابان‌های متصل به آن را تغییر داده است. در میان ساختمان‌های بلندی که مرکز شهر را گرفته‌اند و آفتاب و باد را از شهروندان دریغ می‌کنند، پارک لاله و بقیه پارک‌های تهران فضایی برای تنفس و هواخوری است.
حالا خبر رسیده شهردار تصمیم گرفته است که بخشی از همین فضای اندک تنفس و هواخوری را هم از شهروندان دریغ کند. کندن درختان چندین ساله و ساختن ساختمان با هیچ منطقی پذیرفتنی نیست. این ماجرا از پارک قیطریه آغاز شد که درختان را قطع کردند یا به قول خودشان منتقل کردند که جایش مسجد درست کنند اما وقتی نوبت به پارک لاله رسید، به نظر می‌رسد که این اقدامی دامنه‌دار است که حالا خبر رسیده قرار است در پارک ستارخان و پارک سرخه‌حصار نیز این اتفاق‌ها بیفتد.
از آن عجیب‌تر سخنان رئیس 81 ساله شورای شهر تهران است که می‌گوید ما نمی‌گذاریم درختی قطع شود و قرار نیست قطع شود. یکی دیگر از مسئولان شهرداری هم گفته است این منطقه بدون درخت بوده است. سخنانی که با عکس‌ها و واقعیت موجود تفاوت بسیاری دارد. از یک طرف می‌گویند می‌خواهند فرهنگسرا درست کنند و از طرف دیگر می‌گویند قرار است کارگاه حفظ و نگهداری باشد. وقتی هم که این حصارکشی با ا اعتراض شهروندان روبه‌رو شد، در شهر بیلبوردهایی سر برآوردند که نشان می‌داد شهرداری درختان زیادی کاشته است. اما سؤال و خواسته ما خیلی ساده است؛ این سؤال برایمان مطرح است که در کجای جهان درختان کهن‌سال را که ریشه دوانده‌اند و مانده‌اند، قطع می‌کنند و خیال می‌کنند که کاشتن نهال‌های تازه می‌توانند جای آنها را بگیرند؟ و عجیب است با وجود تمام اعتراض‌هایی که می‌شود، به آن بی‌اعتنایی می‌کنند. به تلفن 137، شکایت از شهرداری که تماس می‌گیریم، فقط شنونده هستند و پاسخی ندارند. تا‌به‌حال برای سه کارزار امضا جمع شده است: کارزار درخواست جلوگیری از تخریب پارک قیطریه، کارزار درخواست برکناری شهردار تهران و کارزار پارک‌خواری را متوقف کنید!
تعداد امضا‌کنندگان این کارزارها از تعداد رأی اعضای شورای شهر تهران بیشتر است اما گویی صدا شنیده نمی‌شود و این بی‌اعتنایی ادامه دارد .همان‌طور‌که قطع درختان ادامه دارد و این قطع درختان در‌واقع بستن راه نفس ما شهروندان است.
