پیروزی دکتر پزشکیان؛ اکنون اولویت با چیست؟

ساعاتی بعد از اعلام پیروزی دکتر پزشکیان برخی رسانه‌ها به‌ویژه شبکه‌های ماهواره‌ای روی موضوع کاهش مشارکت و همین‌طور علل آن تمرکز کرده و بر آن هستند تا با یکسونگری خریداری برای راهبرد نادرست خود بیابند. در‌واقع آنان نشان داده‌اند که با هرگونه اصلاحات در چارچوب قانون اساسی مخالف هستند و در رؤیای کسب قدرت هرگونه اصلاحاتی را مغایر با اهداف و برنامه‌های خود می‌دانند و به همین دلیل هم بود که در دور دوم انتخابات با تهیه گزارش‌هایی سعی داشتند جریان اصلاحات و گزینه مورد حمایت آنان را تخریب کنند. در این یادداشت روی سخن نگارنده با جریان برانداز نیست؛ چراکه آنان در جریان حوادث مختلف نشان داده‌اند چندان دغدغه‌ای نسبت به منافع ملی و امنیت ملی ندارند و در تندروی، رادیکال‌تر از برخی جریانات داخل کشور هستند که نسبت به آنها اتفاقا نقد هم دارند. در اینجا با توجه به فرصتی که اکثریت رأی‌دهندگان در اختیار جریان حامی دکتر پزشکیان قرار دادند، لازم است این جریان در راستای تشکیل دولتی کارآمد و تغییر شیوه حکمرانی نکاتی را مدنظر قرار دهد و از پرداختن به موضوعاتی که می‌تواند دکتر پزشکیان را به حاشیه مشغول دارد و فرصت‌ها را برای حل چالش‌های اساسی کشور زایل کند، اجتناب ورزد.

نکته اول: یکی از آسیب‌ها در روند تشکیل دولت جدید و انتخاب مدیران تلاش برخی افراد و محافل برای گماردن افراد نزدیک به خود در برخی مناصب و جایگاه‌هاست و اگر اینها مجالی پیدا کنند با بده‌و‌بستانی که دارند باعث می‌شوند سنگ‌بنای تشکیل دولت از ابتدا دچار کژی شود و این کاملا با شخصیت و منش رئیس‌جمهور منتخب در تضاد است و لطماتی جبران‌ناپذیر به اعتماد مردمی است که به پاکدستی و صداقت دکتر پزشکیان اذعان دارند.

نکته دوم: ‌شاید بتوان گفت تکیه دکتر روحانی به دولتمردان سابق و غفلت از کادرسازی یکی از اشتباهات ایشان بود. نیروهایی که می‌باید در ستاد به کار گرفته می‌شدند، در صف قرار گرفتند و از شایسته‌سالاری چندان خبری نشد. در فرایند تشکیل دولت جدید جریان حامی رئیس‌جمهور نباید به‌سادگی از کنار این تجربه عبور کند.

نکته سوم: جا دارد به این نکته توجه شود که انتخابات تمام شده و دیگر فصل رقابت نیست و از اکنون جریان پیروز این فرصت را در اختیار دارد که با رفتار و عملکرد سنجیده، ضمن حفظ پایگاه اجتماعی خود، درصدد جذب منتقدان خود برآید. در این رابطه شایسته است که اشتباهات گذشته مدنظر قرار گیرند و به این واقعیت توجه شود که رقیب پایگاه اجتماعی قابل ملاحظه‌ای دارد؛ از این‌رو نباید همچون گذشته با زبان تحقیر و تضعیف با آنها برخورد کرد. برانگیختن آنها واقعا هنر نیست. 

نکته چهارم: دکتر پزشکیان در ایام رقابت‌ها وعده داد که زمینه مشارکت و حضور زنان و اهل سنت را در مدیریت و اداره کشور فراهم می‌کند. در این رابطه رسانه‌ها و فعالان سیاسی می‌توانند کمک کنند تا این وعده‌ها محقق شوند.

نکته پنجم: از دیگر وعده‌های دکتر پزشکیان اعمال تغییراتی در قانون صیانت و همچنین قانون عفاف و حجاب بوده است. تجربه گذشته نشان داده که کارشکنی بر سر راه وعده‌های داده‌شده نه‌تنها منجر به تقویت قانون‌گرایی نشده، بلکه باعث سرخوردگی بخشی از شهروندان از صندوق‌های رأی و رویگردانی از صندوق‌های رأی شده است. بنابراین انتظار می‌رود هم رئیس‌جمهور منتخب و هم دستگاه‌های مختلف فرصت فراهم‌شده برای انجام برخی تغییرات در برنامه و نیز سیاست‌ها را غنیمت شمارند و از انجام اصلاحات در برخی سیاست‌ها و برنامه‌ها که نسبت به آنها نارضایتی وجود دارد غفلت نورزند تا به مردمی که در رابطه با فایده رأی‌دادن تردید داشتند اثبات شود که برداشت آنها منطبق با واقعیت نیست.

نکته آخر اینکه تغییر در حوزه سیاست خارجی نیز مورد انتظار است و نباید به‌سادگی از وعده‌هایی که کاندیدای پیروز در این حوزه داده گذر کرد.