فراخوان هشتمین دوره‌ جایزه ابوالحسن نجفی

 شرق: جایزه ابوالحسن نجفی به یاد و نامِ این مترجمِ سرشناس به هشتمین دوره خود رسیده است. داوران این جایزه در بیانیه خود آورده‌اند که به منظور پاسداشت یاد ابوالحسن نجفی در عرصه‌ ترجمه و تشویق مترجمان در اعتلای زبان فارسی، مرکز فرهنگی شهر کتاب مراسم هشتمین دوره‌ این جایزه را بهمن‌ماه امسال برگزار می‌کند و از بهترین ترجمه‌ رمان و مجموعه‌ داستان کوتاهی که سال ۱۴۰۲ منتشر شده، با اهدای جایزه و نشان ابوالحسن نجفی تقدیر می‌کند. ابوالحسن نجفی در دوم بهمن سال ۱۳۹۴ درگذشت و مدتی بعد جایزه‌ای به نام او تأسیس شد که هر سال به احترام و پاسداشت خدمات او به فرهنگ و ادب فارسی به بهترین ترجمه‌ رمان یا مجموعه داستان کوتاه سال تعلق می‌گیرد. هیئت داوران هشتمین ‌دوره جایزه ابوالحسن نجفی با دبیری علی‌اصغر محمدخانی، از مترجمان برجسته‌ای هستند که برخی از آنان هم‌دوره و از دوستان ابوالحسن نجفی نیز بوده‌اند. مهستی بحرینی، ضیاء موحد، حسین معصومی‌همدانی، عبدالله کوثری، موسی اسوار، امید طبیب‌زاده و آبتین گلکار داوران این دوره‌اند. در هفت دوره گذشته رمان‌های «آشیانه‌ اشراف» ایوان تورگنیف، «مارش رادتسکی» یوزف روت، «زلیخا چشم‌هایش را باز می‌کند» گوزل یاخینا، «استاد پترزبورگ» ‌ جی. ام کوتسی، «ه ه ح ه» لوران بینه، «بیداری» کیت شوپن و «دروازه خورشید» الیاس خوری، «در آمریکا» سوزان سانتاگ به‌عنوان برگزیده داوران جایزه ابوالحسن نجفی انتخاب شدند و مترجمان این رمان‌ها، آبتین گلکار، محمد همتی، زینب یونسی، محمدرضا ترک‌تتاری، احمد پرهیزی، فرزانه دوستی، نرگس قندیل‌زاده و نیلوفر صادقی نشان ابوالحسن نجفی را دریافت کردند. ابوالحسن نجفی چنان‌که خودش روایت کرده است، کار ترجمه را از دهه چهل آغاز کرد و آثاری مانند «بچه‌های کوچک این قرن» کریستیان روشفور، آثاری از ژان پل سارتر: «شیطان و خدا» و «گوشه‌نشینان آلتونا» و «ادبیات چیست؟»، «شنبه و یکشنبه در کنار دریا» روبر مرل و «کالیگولا» آلبر کامو را در این دهه ترجمه و منتشر کرد. هیئت داورن هشتمین جایزه ابوالحسن نجفی در فراخوانی اعلام کردند که مترجمان و ناشران علاقه‌مند به شرکت در این‌ جایزه می‌توانند دو نسخه از کتاب خود را تا پایان شهریور به دبیرخانه‌ جایزه در‌ شهر کتاب مرکزی (به نشانی خیابان شریعتی، بالاتر از خیابان مطهری، نبش کوچه کلاته، پلاک 765، کدپستی: 1639663163) ارسال کنند.

ابوالحسن نجفی کار پیگیری ترجمه را در دوران جنگ اصفهان ادامه داد و چنان‌که خود روایت می‌کند، در این محفل آثاری از ادبیات جهان را به نویسندگان معرفی کرد: «من که رفتم آنجا یک مقداری آنها را با ادبیات امروز جهان آشنا کردم. در محیط شهرستان امکاناتی برای آشنایی و شناخت ادبیات روز جهان نداشتند. من گفتم یک کارهایی در فرانسه و دیگر کشورهای دنیا می‌شود، بعضی‌هایش ترجمه شده و بعضی‌های دیگر باید ترجمه شود. مثلا «ادبیات چیستِ» ژان پل سارتر، که خودمان ترجمه‌اش کردیم یا کتاب‌های دیگر که باید ترجمه می‌شد و خودمان دست به کار ترجمه‌شان شدیم». ابوالحسن نجفی با فروتنی و وارستگی که همه از او سراغ داشتند، می‌گفت «درباره ترجمه نمی‌توانم قضاوت کنم که مترجم خوبی هستم، حتی خودم هم نمی‌توانم چنین ادعایی کنم، یعنی پیشِ خودم هم چنین تصوری ندارم که من بهترین مترجم باشم. اما واقعیت این است که فکر می‌کنم مترجمِ بدی نبوده‌ام. در همین حد». اما ترجمه‌هایی که از او به‌ جا مانده که از مهم‌ترین آثار ادبیات صاحب‌سبکِ فرانسه است، گواه کیفیت و تأثیر کار او است. نجفی از نامداران مترجمان و از اولین کسانی بود که آثار بزرگی از ادبیات مدرن فرانسه را به فارسی برگرداند و بی‌تردید جایگاه او به‌ اعتبار کیفیت ترجمه‌هایش و نیز انتخاب‌هایش از ادبیات جهان یگانه است.