چرا باید احساسات کودکان را جدی بگیریم؟

علیرضا هوشمند: در یکی از لحظات به‌یادماندنی فیلم درون و بیرون ۲، زمانی که شادی (Joy) پس از تلاش‌های فراوان برای بازگرداندن شادی به ذهن رایلی احساس ناامیدی می‌کند، با این جمله تأمل‌برانگیز مواجه می‌شویم: «شاید حق با اضطراب باشد، هرچه بزرگ‌تر می‌شویم، شادی کمتر می‌شود». این دیالوگ ساده اما عمیق، به‌طور مستقیم به مسئله‌ای اشاره دارد که بسیاری از ما در زندگی با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنیم: از دست دادن شادی‌های ساده کودکی و ورود به دنیای پیچیده و پر از چالش بزرگسالی.

فیلم با روایت داستان رایلی، دختری که حالا با چالش‌های نوجوانی روبه‌رو است، به ما نشان می‌دهد که چگونه احساسات جدید مانند اضطراب و حسادت، جای خود را در ذهن او پیدا می‌کنند. با ورود به دوران نوجوانی، رایلی متوجه می‌شود احساس شادی‌ای که در کودکی داشت، به‌ سادگی گذشته نیست. فیلم با نمایش این تغییرات احساسی، مخاطب را با سیر طبیعی رشد و بلوغ همراه می‌کند و نشان می‌دهد که این تغییرات بخشی از فرایند رشد هستند.

یکی از لحظات مهم فیلم زمانی است که رایلی با احساس اضطراب مواجه می‌شود. اضطراب، به‌عنوان یک احساس جدید، به ذهن رایلی وارد می‌شود و او را در یک موقعیت اجتماعی مهم دچار ترس و تردید می‌کند. این صحنه به ما نشان می‌دهد که چقدر شناخت و مدیریت این احساسات در دوران کودکی و نوجوانی اهمیت دارد. در فیلم، شادی و دیگر احساسات تلاش می‌کنند تا به رایلی کمک کنند، اما در نهایت این پذیرش و درک همه احساسات است که رایلی را به سمت یک زندگی متعادل‌تر هدایت می‌کند.

در جامعه امروز ایران، فشارهای روانی، اقتصادی و اجتماعی زیادی وجود دارد که مدیریت احساسات را برای کودکان و نوجوانان دشوارتر می‌کند. بسیاری از والدین و سیستم‌های آموزشی، به ‌جای توجه به احساسات، بر موفقیت‌های تحصیلی و رفتاری تمرکز دارند. این غفلت‌ در آینده می‌تواند منجر به مشکلات روانی و اجتماعی شود. فیلم «درون و بیرون ۲» به ما یادآوری می‌کند که حتی احساسات منفی مانند اضطراب و حسادت، بخشی طبیعی و ضروری از زندگی هستند که باید آنها را پذیرفت و مدیریت کرد.

همان‌طور که شادی و دیگر احساسات در فیلم به‌ تدریج یاد می‌گیرند که هر احساسی جایگاه خاص خود را دارد، ما نیز باید یاد بگیریم که چگونه احساسات‌مان را بشناسیم و مدیریت کنیم.