از مجازات شروع به اسیدپاشی چه می‌دانیم؟
امروزه یکی از بیشترین جرائمی که شاهد آن هستیم اسیدپاشی است. اسیدپاشی یکی از غیرقابل بازگشت‌ترین نوع جرائم به حساب می‌آید که افراد مجرم به دلایل مختلفی، از جمله اختلافات خانوادگی یا خصومت‌های شخصی، اقدام به انجام این جرم می‌کنند. قانون جمهوری اسلامی ایران نیز، از آنجا که حفظ حریم شخصی افراد جامعه و همچنین آرامش آنها در مناظر عمومی برای آن حائز اهمیت است، قوانینی را درباره مجازات اسیدپاشی قرار داده است.
امروزه یکی از بیشترین جرائمی که شاهد آن هستیم اسیدپاشی است. اسیدپاشی یکی از غیرقابل بازگشت‌ترین نوع جرائم به حساب می‌آید که افراد مجرم به دلایل مختلفی، از جمله اختلافات خانوادگی یا خصومت‌های شخصی، اقدام به انجام این جرم می‌کنند. قانون جمهوری اسلامی ایران نیز، از آنجا که حفظ حریم شخصی افراد جامعه و همچنین آرامش آنها در مناظر عمومی برای آن حائز اهمیت است، قوانینی را درباره مجازات اسیدپاشی قرار داده است.
مجازات جرم اسیدپاشی مطابق با قانون مجازات جمهوری اسلامی علاوه‌بر پرداخت دیه به مجازات زیر محکوم میشود:
در مورد جنایت بر نفس و جنایت منجر به تغییر شکل دائمی صورت شخص به مجازات حبس تعزیری درجه یک محکوم میشود.
در مورد جنایت بر عضو اگر موجب مرض دائمی یا فقدان یکی از حواس مجنی‌علیه یا قطع یا از کار افتادن عضوی از اعضای شخص شود به مجازات حبس تعزیری درجه دو حکم داده میشود.
اگر موجب نقصان یا ضعف دائم یکی از اعضای بدن یا منافع آن و یا باعث از بین رفتن قسمتی از عضو شود بدون آنکه عضو از کار بیفتد، به مجازات حبس تعزیری درجه سه محکوم میشود. اگر موجب صدمه بدنی دیگری بشود به مجازات حبس تعزیری درجه چهارم محکوم خواهد شد.
با توجه به گفته‌های بالا، مجازات اسیدپاشی روی صورت در قانون ایران به شکل‌های متنوعی وجود دارد. مجازات اسیدپاشی روی صورت عبارت است از:
فرد مجرم به عنوان مجازات اسیدپاشی بایستی دیه پرداخت کند.
اگر باعث تغییر شکل دائمی شخص مقابل شود، مجازات حبس تعزیری درجه یک برای آن صادر میشود که قصاص نفس است.
اگر باعث نقص عضو دائمی و از دست دادن حواس‌های مجنی شود، مجازات حبس تعزیری دو صادر میشود که این مجازات بین دو تا 10 سال حبس است.
اگر باعث ضعف عضوهای بدن شود بدون آنکه عضو از کار بیفتد، برای مجازات حکم تعزیری درجه سه صادر میشود که دو تا پنج سال حبس است.
اگر صدمه بدنی زیادی به فرد نزده باشد، متهم به مجازات حبس تعزیری شماره چهار محکوم میشود که بین دو تا سه سال حبس است.
می‌توانید برای پیداکردن پاسخ به سؤالات متداول حقوقی با مشاوران حرفه‌ای وکالت تهران در تماس باشید.
مجازات اسیدپاشی در ایران
همان‌طور‌که بالاتر نیز گفته شد، مجازات اسیدپاشی در ایران یکی از مجازات‌هایی است که فرد علاوه‌بر حبس بین شش ماه تا سه سال، موظف به پرداخت مقدار وجه شخصی به عنوان دیه به فرد آسیب‌دیده می‌باشد.
جرم اسیدپاشی به ریختن اسید یا هرگونه ترکیبات شیمیایی خطرناک روی اعضا و جوارح فرد دیگر گفته میشود. همچنین جرم اسیدپاشی با فرو‌بردن سر و صورت یا انداختن فرد دیگر در اسید یا ترکیبات شیمیایی خطرناک ارتکاب می‌یابد که این عمل باعث از بین رفتن بافت پوست، نقص عضو یا حتی قتل فرد قربانی میشود و عواقب جسمی، روحی-روانی و اجتماعی ناگواری را به دنبال خواهد داشت. به عنوان مثال، صورت اسیدپاشی‌شده غیرقابل بازگشت و غیرقابل ترمیم خواهد بود.
ماده ٣: در مورد جرائم موضوع این قانون و شروع به آن، مقررات مربوط به آزادی مشروط، تعلیق و تخفیف مجازات قابل اعمال نیست، مگر آنکه بزه‌دیده یا اولیای دم نسبت به مجازات تعزیری مرتکب نیز اعلام گذشت کرده با‌شند که در این صورت، دادگاه می‌تواند مجازات مرتکب را یک درجه تخفیف دهد.
ماده ۴: مجازات معاونت در جرائم موضوع این قانون به ترتیب زیر تعیین میشود:
الف. در صورتی که مجازات قانونی مرتکب سلب حیات باشد، به حبس تعزیری درجه دو؛
ب. در صورتی که مجازات قانونی مرتکب قصاص عضو باشد، به حبس تعزیری درجه سه؛
پ. در صورتی که مجازات مرتکب قصاص نباشد یا به هر علتی قصاص نفس یا عضو اجرا نشود، به یک درجه پایین‌تر از مجازات تعزیری مرتکب.
ماده ۵: در کلیه موارد مذکور در این قانون، مرتکب علاوه‌بر جبران خسارت‌های مقرر در ماده ١۴ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 4/١٢/1392، ملزم به پرداخت هزینه‌های درمان بزه‌دیده می‌باشد. در صورتی که مرتکب با تشخیص قاضی رسیدگی‌کننده متمکن از پرداخت هزینه‌های درمان نباشد، هزینه‌های مربوطه از محل صندوق تأمین خسارت‌های بدنی پرداخت میشود.
تبصره سازمان بهزیستی کشور مکلف است با تشخیص قاضی رسیدگی‌کننده، به بزه‌دیدگان موضوع این قانون خدمات روان‌شناختی، مددکاری و توان‌بخشی ارائه کند.
ماده ۶: به دعاوی و شکایات مربوط به جرائم این قانون خارج از نوبت رسیدگی میشود.
ماده ٧: از تاریخ لازم‌الاجراشدن این قانون، لایحه قانونی مربوط به مجازات پاشیدن اسید مصوب 16/١٢/1337 نسخ میشود.
در کشور ایران متأسفانه همواره شاهد اسیدپاشی روزانه به تعداد حداقل چهار مورد هستیم. یکی از نمونه رأی اسیدپاشی که در سایت‌های حقوقی قابل رؤیت است، به این صورت است که در 12 آبان‌ماه 1383، جوانی در تهران اقدام به پاشیدن اسید به دختری می‌کند که پیش‌تر به کرات به او ابراز علاقه کرده بود. دختر بزه‌دیده که از محل کار خود به خانه بازمی‌گشت، از ناحیه چشم، صورت و دست‌ها به‌شدت آسیب می‌بیند. مرتکب در بازجویی‌ها و مرحله‌های رسیدگی به اتهامش انگیزه خود را از این کار پاسخ منفی بزه‌دیده به پیشنهاد ازدواج او عنوان می‌کند. سرانجام، با گذشت چهار سال از این حادثه، جوان اسیدپاش به موجب رأی شعبه 71 دادگاه کیفری استان تهران، از بابت جرم اسیدپاشی به قصاص دو چشم و پرداخت دیه نسبت به دیگر عضوهای آسیب‌خورده بزه‌دیده محکوم میشود. این رأی در شعبه 33 دیوان عالی کشور تأیید میشود، ولی دیوان اذعان می‌کند که دادگاه از صدور حکم بر‌اساس ماده واحده قانونی مربوط به پاشیدن اسید مصوب 1337 غفلت ورزیده است. فرایند پر‌پیچ‌و‌خم این پرونده با گذشت هفت سال از رخداد آن و چهار سال از صدور حکم بدوی، در مردادماه 1390 تحولی شگرف به خود می‌بیند. به طوری که بزه‌دیده در شرایطی که همه‌چیز آماده اجرای حکم قصاص بود، از حق قصاص خود گذشت می‌کند. اکنون که بزه‌دیده با تحمل درد‌و‌رنج‌های فراوان و به‌رغم پیگیری‌های مداوم درمانی، از جمله سفر به بارسلون، هنوز موفق به جبران کارآمد و کامل زیان‌دیدگی‌هایش نشده است. باید دید که در پرونده قضائی او، به‌ویژه رأی نخستین دادگاه کیفری استان و رأی شعبه 33 دیوان عالی کشور دال بر ابرام رأی نخستین، تا چه اندازه به جنبه‌های گوناگون جبران بزه‌دیدگی‌های او توجه شده است.
