ناترازی گاز و کمک مردم

در دستورالعمل‌ها و شیوه‌نامه‌های مدیریت بحران به طور جدی تأکید می‌شود که در مقطع بروز بحران (حین بحران) هرگز نباید از عوامل پدیدآمدن بحران یاد کرد.

این قضیه باید به مراحل بعدی موکول شود و تمام تلاش و کوشش و توان موجود باید معطوف به برطرف‌سازی بحران و برگشتن به حالت عادی باشد.

اکنون کشورمان در وضعیت «بحرانی» به لحاظ میزان مصرف گاز درآمده و با یک توده‌ سرمای قطبی مواجه است.

پروتکل‌های کشوری که از سوی نهادهای فراقوه‌ای تدوین شده، به طور مشخص الزام کرده که اولویت اصلی گاز باید بخش‌های خانگی و تجاری باشد.

در مرحله‌های بعدی نیروگاه‌ها و صنایع عمده و صنایع در دستور کار هستند؛ بنابراین هرگاه شرایط سرمای شدید حاکم شود، گاز همه‌ صنایع قطع می‌شود تا مردم در منازل خود گاز به میزان کافی داشته باشند.

از یک منظر می‌تواند تصمیم صحیحی باشد؛ چراکه در نهایت امر باید گاز در خدمت رفاه همین مردم باشد. البته اقتصاددانان در این زمینه شبهاتی دارند که فعلا در این مقطع باید از آن عبور کرد.

در شرایط کنونی که کشور با سرمای شدید مواجه شده، موضوع ناترازی مجددا مطرح است.

در این لحظه نیازی به یافتن مقصر نیست و باید تلاش کرد که همگی از این چند‌روزه عبور کنیم.

باید دانست که پدیده‌ قطعی گاز با قطعی برق فرق دارد. اگر برق منازل ما قطع شود، با یک سوئیچ ساده مجددا وصل می‌شود. ولی اگر گاز یک منزل قطع شود، با توجه به استفاده‌ هم‌زمان چندین وسیله گازسوز، باید اپراتور شرکت گاز به تک‌تک‌ منازل سر بزند و با هماهنگی آنها اقدام به وصل گاز کند.

خوشبختانه به دلایل فنی و مهندسی سیالات، چنین مواردی بسیار بسیار نادر هستند. در اوایل دی‌ماه 1401 در شرق کشور و منطقه تربت‌ حیدریه و تربت‌ جام شاهد چنین پدیده‌ای بودیم.

اکنون شرایط کشور در حوزه‌ مصرف گاز از مرحله‌ «ناترازی» عبور کرده و به قول مدیرعامل شرکت ملی گاز با «کمبود» مواجه هستیم.

هیچ مقام دولتی و کارشناسی حق ندارد این پدیده «ناترازی» و «کمبود» را بی‌اهمیت انگارد.

در‌حال‌حاضر همه‌ پالایشگاه‌های گازی کشور همه ظرفیت‌شان را برای تولید پایدار گاز در روزهای سرد سال به‌ کار گرفته‌اند و روزانه بیش از ۸۵۵ میلیون مترمکعب گاز به شبکه سراسری تحویل داده می‌شود. اما متأسفانه باز هم کمبود وجود دارد.

با وجود همه تبلیغات منفی و سوگیرانه، وظیفه مردم بسیار ساده است. مسئولان از آنها خواسته‌اند دمای مصرف در بخش خانگی و تجاری را «دو درجه» کمتر کنند.

شاید باورکردنی نباشد که اگر ما فقط یک درجه دمای محیط زندگی خود را کمتر کنیم، حدود 25 میلیون مترمکعب گاز بیشتر در اختیار شرکت گاز قرار می‌گیرد.

با دو درجه کاهش، این میزان به حدود ۵۰ تا ۶۰ میلیون مترمکعب صرفه‌جویی در مصرف گاز منجر خواهد شد که به‌این‌ترتیب همگی از این سرمای جانکاه عبور خواهیم کرد.

شرکت گاز راهکار مشخصی را در مقاطعی که فشار گاز به‌شدت کاهش می‌یابد، پیشنهاد داده است.

وقتی گاز به درون لوله‌ منزل ما می‌آید، فشار مشخصی دارد. اگر به هر دلیلی فشار گاز کمتر شود (مثلا مصارف بیش از حد گروه‌های قبلی مصرف‌کننده‌ قبل از شهر یا منطقه محل زندگی ما) دراین‌صورت حتی با وجود فشار بسیار اندک، راهکار این است که وسایل گازسوز را قطع کرده و فقط مثلا به یک بخاری گازی اکتفا کنیم.

این درواقع شکل اجرائی کمپین «هر خانه یک اتاق گرم» است.

در این شرایط اساسا همواره گاز برای یک دستگاه موجود است و آن بخاری با فشار اندک نیز کار کرده و منزل یا یک اتاق را گرم می‌کند. فرض کنیم هر بخاری گازی در هر ساعت یک مترمکعب گاز مصرف می‌کند (عدد تخمینی است)، با احتساب دیگر دستگاه‌های گازسوز در آن منزل، حجم مصرف به چهار مترمکعب در ساعت می‌رسد. دراین‌صورت با کاهش فشار شبکه، هیچ‌کدام از این دستگاه‌های گازسوز کار نمی‌کنند، چراکه وسایل استاندارد گازی معمولا در صورت کاهش فشار، گاز ورودی به وسیله را  قطع می‌کنند.

اما اگر از بقیه‌ وسایل گازسوز در آن زمان خاص صرف‌نظر کرده و آنها را خاموش کرده و فقط یک بخاری گازی را روشن نگه داریم، در‌این‌صورت فشار شبکه تکافوی مصرف یک بخاری را دارد و می‌توان محیط را گرم نگه داشت.

این روزها همه دولتمردان و شخصیت‌های کشور به کمپین «دو درجه کمتر» پیوسته‌اند.

می‌توان انتظار داشت که سلبریتی‌های کشور نیز به طور خودجوش به این کمپین بپیوندند تا همگی از این مقطع عبور کنیم.

کمبود گاز، شخصیت سیاسی و فرهنگی و منتقد و سلبریتی و نظایر آن را نمی‌شناسد و همه را به یک نسبت گرفتار می‌کند.

با انجام این وظیفه ساده (یعنی پیوستن به کمپین دو درجه کمتر) همیار دولت و کشورمان باشیم.