چون مردم از وضع موجود ناراضی هستند گذشته را آرمانی می‌دانند و بزک می‌کنند/دهه ۶۰ نوستالژیک است
عباس عبدی گفت: درباره داشتن تصویر مثبت از گذشته و دهه ۶۰ خورشیدی باید گفت که دلایل گوناگونی دارد. بخشی از آن نوستالژیک است.
به گزارش شبکه شرق، عباس عبدی در گفت‌وگویی سیر تحول گروه‌های سیاسی را در دهه نخست انقلاب تحلیل کرده است. بخش‌های مهم این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:
- چپ‌گرایی دهه شصت محصول اراده زید و عمر نبود، بلکه یک مطالبه غالب بود، به همین علت بسیاری از کسانی که جلوی آن ایستادند، در عمل آب بر آسیاب آنان ریختند و کسانی که با آن همراهی متعادل کردند، بیشترین نقش را در جلوگیری از رشد جریاناتی چون مجاهدین و گروه‌های تندرو چپ مارکسیستی داشتند و الا آنان همه جامعه از جمله مدافعان کنونی لیبرالیسم را جارو کرده بودند.
- مساله چپ‌گرایی اقتصادی در ساختار حکومت در آن دوره در برابر سایر مسائل دیگر آن امری فرعی است. حتی به تعبیری ویژگی مثبت آن است که مردم و جوانان را از افتادن به دامن مجاهدین و چپ رادیکال مارکسیستی حفظ کرد.
- درباره داشتن تصویر مثبت از گذشته و دهه ۶۰ خورشیدی باید گفت که دلایل گوناگونی دارد. بخشی از آن نوستالژیک است. مردم چون از وضع موجود ناراضی هستند گذشته را آرمانی دیده و حتی آن را بزک می‌کنند.ولی آن زندگی در مقطع خودش هرچه بود یک چیز را داشت و آن عدالت نسبی و فقدان شکاف میان دولت و ملت بود.
- اگر در آن دهه سختی و مشکلات بود، کمابیش برای همه از جمله مسوولان هم بود. بسیاری از فرزندان مسوولان در جبهه‌های جنگ بودند و افراد زیادی از آنان از مجموعه جانبازان جنگ هستند. تفاوت حداکثر و حداقل حقوق حدود ۷ برابر بود، الان بعضا تا ۵۰ برابر نیز هست. به جز رانت و حواشی درآمدها که سر به فلک می‌زند. فساد به ویژه در سطوح بالا بی‌معنا بود. حقوق و دستمزدها اختلافات اندکی داشت. خیلی‌ها در این دهه صاحب خانه شدند و منتی هم بر سر مردم گذاشته نمی‌شد.
- اگر امروز وضعیت و مهمانی‌های فرزندان و نوه‌های برخی از این مسوولان را بدانید تعجب خواهید کرد. نه اینکه بخواهم زندگی آنان را محکوم کنم بلکه این واقعیت است هم به لحاظ سطح زندگی و هم به لحاظ ارزش‌های زندگی.
- برخی از این افراد که علیه چپ‌ها سخن می‌گویند در اوج بلوغ فکری‌شان در دهه ۶۰ جزو چپ‌های تندروی غیر مذهبی بودند.
- اگر آن رویکردهای متعادل شده چپ و سوسیالیستی دهه ۶۰ نبود، چه بسا رویکردهای بسیار رادیکال همچون رژیم مجاهدین خلق یا رژیم وابسته به شوروی سابق در ایران به قدرت می رسیدند.
- روحانیون هم که به‌صورت سنتی از نظر اقتصادی راست محسوب می‌شدند در سال‌های ابتدایی انقلاب غالبا گرایش چپ داشتند.
منبع:
اعتماد
