روایتی از حمله به حوزه علمیه شهید محراب و اعتراض اشرفی اصفهانی

 به گزارش گروه رسانه ای شرق،در این رویداد، جمعی از روحانیون  به مدرسه علمیه آیت الله اشرفی اصفهانی حمله کردند و اقدام به تخریب تأسیسات و تخریب نمادهای فرهنگی و مذهبی در این حوزه کردند. 

طبق گزارش‌های منتشر شده، در جریان حمله جمعی، افراد متهم به پایین آوردن عکس آیت الله اشرفی اصفهانی اقدام به تخریب و تغییر دادن فضای معنوی حوزه علمیه نمودند. این اقدامات شامل تخریب انبار کتابخانه، بستن درب پارکینگ عمومی و پلمب کردن تأسیسات مسجد نیز می‌باشد. روحانیان حاضر در محل و مسئولین حوزه علمیه این اقدامات را نه تنها تهاجم به نمادهای مذهبی، بلکه اهانتی به شهید محراب دانستند.

حجت‌الاسلام و المسلمین محمد اشرفی اصفهانی در نامه‌ای به آیت الله اعرافی، مدیر حوزه‌های علمیه کشور، از حمله به مدرسه علمیه آیت الله اشرفی اصفهانی انتقاد تند کرد. در این نامه که توسط جماران منتشر شده است، ایشان از وقوع این حادثه ابراز تأسف نموده و روایتی از گذشته ارائه می‌دهد؛ به گفته وی، این افراد عکس آیت الله اشرفی اصفهانی را «پایین آورده‌اند» که او این عمل را به عنوان اهانت به شهید محراب تلقی کرده و عاملان آن را محکوم می‌کند.

اشرفی اصفهانی در نامه خود به خسارت‌های وارده به این موسسه فرهنگی نیز اشاره کرده و اعلام کرده که تخریب کتابخانه، بسته شدن درب پارکینگ و پلمب کردن تأسیسات مسجد، خسارات مالی و معنوی قابل توجهی را به همراه داشته است.

مسئله «دارالحکمه»: غصب فضای حوزه علمیه

در ادامه نامه و اظهارات اشرفی اصفهانی، به موضوع «دارالحکمه» پرداخته می‌شود. بر اساس روایت‌های منتشر شده توسط خبرآنلاین، چهار سال پیش، آقای پناهیان جایی را تحت عنوان «دارالحکمه» تأسیس کردند و از موقعیت و جایگاه حوزه علمیه اشرفی اصفهانی بهره‌برداری کردند. به عبارت دیگر، ایشان مکان حوزه علمیه را به‌عنوان مؤسسه‌ای برای خود غصب کرده‌اند.

حجت‌الاسلام اشرفی اصفهانی در گفت‌وگویی درباره آقای پناهیان اظهار داشت که مجموعه مسجد جامع امیرالمؤمنین، که او در سال ۱۳۷۲ از یک چادر آغاز به کار کرده و بعدها به یک مجموعه فرهنگی جامع در تهران تبدیل کرده است، دارای هویت و خط قرمزی است که نام آن به پدر شهید محراب اشاره دارد. او تأکید کرد که این حوزه علمیه باید تحت نظارت و مدیریت شخص او یا کسی که مورد اعتماد او باشد اداره شود.

ایشان بیان کردند که در جلساتی با مدیر حوزه‌های علمیه تهران، بارها تأکید نموده‌اند: «اینجا حوزه علمیه شهید محراب اشرفی اصفهانی است و باید در اختیار من باقی بماند.» اما آقای پناهیان با تأسیس «دارالحکمه»، از موقعیت استفاده نموده و فضای حوزه علمیه را اشغال کرده‌اند.

اشرفی اصفهانی در ادامه اضافه کرد که از تمامی مراجع معظم تقلید قم به عنوان متولی شرعی امضاهای رسمی در اختیار دارد و این امر به تأیید مقام معظم رهبری نیز منجر شده است. وی در نامه خود به آقای رئیسی، رئیس قوه قضائیه، اشاره کرد که قول داده شده بود در صورت تخلیه فضای مورد سوءاستفاده توسط پناهیان، آن فضا به مؤسسه «الهادی» تحویل داده شود، اما متأسفانه شرایط به گونه‌ای است که این فضا همچنان در اختیار آقای پناهیان باقی مانده و از رعایت موازین شرعی و اخلاقی سرپیچی می‌شود.

تأثیرات و پیامدهای این حادثه

حجت‌الاسلام اشرفی اصفهانی با اشاره به اینکه این اقدامات تخریبی نه تنها موجب خسارات مالی و معنوی شده، بلکه به اعتبار و هویت حوزه علمیه ضربه‌ای جدی وارد کرده است، ابراز نگرانی نموده است. ایشان بر این باورند که تخریب و غصب فضای حوزه، نه تنها از نظر شرعی و اخلاقی ناپذیرفتنی است، بلکه پیامدهای فرهنگی و اجتماعی طولانی مدتی نیز به همراه خواهد داشت. از این رو، اشرفی اصفهانی خواستار اقدام فوری و جدی مسئولان حوزه‌های علمیه و نهادهای ذی‌ربط برای بازگرداندن فضای معنوی و فرهنگی این موسسه به وضعیت مناسب شده است.

حادثه حمله به حوزه علمیه شهید محراب و اعتراض اشرفی اصفهانی، موجی از واکنش‌ها در میان نهادهای مذهبی و روحانی به همراه داشته است. از یک سو، تخریب تأسیسات و پایین آوردن تصاویر مقدس، به عنوان عملی بی‌احترامی به میراث معنوی و فرهنگی شناخته شده است؛ از سوی دیگر، مسئله غصب فضای «دارالحکمه» توسط آقای پناهیان، بر سر مالکیت و مدیریت حوزه علمیه، زمینه بحث‌های جدی در میان مقامات دینی و مسئولان حوزه‌های علمیه کشور ایجاد کرده است.

اشرفی اصفهانی، با ابراز تأسف از این وقایع و با استناد به تاریخچه شکل‌گیری و توسعه مجموعه مسجد جامع امیرالمؤمنین، خط قرمز مشخصی را برای مدیریت و اداره حوزه علمیه تعیین کرده و از هرگونه دخالت و سوءاستفاده‌ای که موجب تضعیف این هویت معنوی شود، محکوم اعلام نموده است. این رویداد نه تنها چالش‌هایی برای حوزه علمیه به همراه دارد، بلکه نیازمند بازنگری‌های عمیق در نحوه مدیریت و حفاظت از میراث فرهنگی و مذهبی کشور است.