فیلمی که محاسبات و دیدگاه‌های افراطی‌ را بر هم می زند

به گزارش گروه رسانه ای شرق،سعید مروتی در روزنامه ایران نوشت: اهمیت راه یافتن فیلم تازه سعید روستایی به بخش مسابقه جشنواره کن را از میزان واکنش‌های منفی اپوزیسیون خارج‌نشین می‌توان دریافت. در ۳ سال اخیر، فیلم‌های ایرانی تنها در گونه زیر‌زمینی‌اش می‌توانستند به جشنواره‌های رده A جهانی راه یابند و اساساً فستیوال‌های مهم سینمای رسمی ایران را دیگر به رسمیت نمی‌شناختند. کما اینکه بعد از حضور «برادران لیلا» در کن که حاشیه‌های زیادی را هم به همراه داشت، هیچ فیلمی از ایران در کن پذیرفته نشده بود مگر اینکه جزو تولیدات سینمای زیرزمینی باشد. کما اینکه همین امسال هم فیلم تازه جعفر پناهی در مسابقه کن پذیرفته شده است. از این منظر راه یافتن فیلمی از ایران که با رعایت موازین قانونی در داخل ساخته شده، به مسابقه کن می‌تواند مقدمه‌ای بر دورانی تازه باشد.

در این سال‌ها بخشی از اپوزیسیون خارج نشین با جوسازی و حتی دادن مشاوره به مدیران و تصمیم گیران فستیوال‌ها، گروه فشاری ایجاد کردند که برای خود این وظیفه را تعریف کرده بود: ممانعت از دیده شدن آثار هنرمندانی که با تمام مشکلات  می‌کوشند در ایران فیلم قابل نمایش بسازند. سیاست‌های سینمایی دولت سیزدهم نیز  که مروج تولید دو گونه کمدی و فیلم ارگانی و ممانعت از ساخت درام اجتماعی بود، دقیقاً هم راستا با خواست اپوزیسیون خارج نشین عمل می‌کرد. اینکه سطحی از انتقاد اجتماعی در سینمای ایران تحمل نشود

در نهایت به تقویت سینمای زیرزمینی‌ای منجر شد که فارغ از هر  چارچوب و محدودیتی، با عبور از خطوط قرمز، برای خود نوعی مشروعیت می‌خرید. «زن و بچه» فارغ از اینکه چه کیفیتی دارد، می‌تواند سدشکن و برهم زننده دیدگاه‌های افراطی‌ای باشد که سینمای ایران را در یک دایره تنگ تعریف می‌کند. فیلمی که هنوز به کن نرفته مورد حملاتی قرار گرفته و احتمالاً در فضای ملتهبی هم به نمایش در خواهد آمد.