به احترام تاریخ ایران و خط ماندگارش

کهن‌بودن تاریخ هر ملتی می‌تواند معنایی نهفته در ذات اندیشه‌ورزی و اصالت تفکر آن ملت را به رخ بکشد. قطعا باشکوه خواهد بود که این دیرینگی، تکیه‌گاهی رفیع برای نوآوری‌های روزانه و خیره‌کننده اکنون باشد. تجربه‌های بر‌جای‌مانده بشر از روزگاران تاریخی، روشنایی راه برای فردایی بهتر خواهند بود؛ چون آموخته‌های کهن رمز و رازی دارند که نامش کوله‌بار تجربه و نگاه عمیق و مولد زندگی تفسیر می‌شود. به همین دلیل باستان‌شناسان، دیرینه‌پژوهان و مفسران تاریخی و اجتماعی همت بالایی دارند که ظرف دیروز را با همه شکست‌ها و پیروزی‌ها، تجربیات، اندیشه‌ورزی‌ها، ماندن‌ها و رفتن‌ها به دنیای امروز برسانند و از آن درسی برای فردا بسازند. بگذریم که روایت‌های دیروز، چه آنها که در پیکره اشیا یافت می‌شوند و چه آنهایی که در قالب روش‌ها و منش‌های فکر و حیات معنا می‌یابند، زیبایی‌های خیره‌کننده‌ای دارند، اما جوهر بکر در دل این زیبایی تاریخی، روح و مسلک آدمیانی است که در روزگار خود سعی داشته‌اند تا بساط زندگی را مطابق با نیکی‌ها و گریز از بدی‌ها بنا کنند و این مسئله، بنای باشکوه عهد کهن را هر‌جا که سرشت خوبی‌ها را بر تن کرده، ابدی کرده است. این ویژه‌نامه «شرق» نیز با همین نگاه و با احترام به سنت‌ها، روش‌ها و فرهنگ‌های بی‌نظیر ایران منتشر می‌شود تا مانند همیشه سعی کنیم به سهم خود پلی میان شکوه گذشته با فردای نیک سرزمین مادری باشیم. این بار اما رمزگشایی از یک خط کهن باستانی در تاریخ بشر، بهانه ما بوده است که ارمغان دیگری را جاودان کنیم. خط، مبنای وصل انسان و تثبیت اندیشه او بوده است و چه چیزی زیباتر از آن که به همت باستان‌شناسان و زبان‌شناسان، خطی نمایان می‌شود که صاحب‌نظران برجسته آن را نخستین خط آوا نگاری شناسایی‌شده بشر می‌دانند و نامش را خط آغاز ایرانی جدید می‌گذارند. رمزگشایی این خط بدون شک یکی از پرافتخارترین اتفاق‌ها در تاریخ علم باستان‌شناسی محسوب می‌شود. برای ایران عزیز نیز رمزگشایی از این خط می‌تواند گام بزرگ دیگری در راستای عینیت‌بخشی به غنای تاریخی و تمدنی‌اش باشد. در میان 200 کشور، نام ایران بین 10 کشوری قرار دارد که بیش از هزار سال تاریخ زندگی را در خاطرات آدمیان محفوظ داشته است. خط در تاریخ بشر جدا از اینکه نشان‌دهنده تمدن و مناسبات منسجم زندگی بوده، حاکی از تطور و دگرسانی در اندیشه‌ورزی و دیوان‌سالاری فکر نیز بوده است. برای همین باید رمزگشایی از این خط تاریخی را به‌عنوان یک جلوه‌گاه ماندگار در تاریخ مرز پرگهرمان دانست، آن را به فال نیک گرفت و برای آیندگان ثبتش کرد. از جناب آقای علیرضا غریب‌دوست نیز تشکر می‌کنم که همیار «شرق» در انتشار این ویژه‌نامه بودند و برای به تصویر کشیدن عظمت تاریخ ایران تلاش کردند. باشد که آیندگان از این یادگار دیرینه، آنچه را لازم است بیاموزند.