واکسن‌نزده‌ها پاشنه آشیل ایران هستند
آرام‌آرام دورهمی‌ها و دیدوبازدیدها شروع شد و دیدارها تازه، سفرها پا گرفت، دو ماسک شد یک ماسک و بعد به چهره‌های ماسک‌نزده عادت کردیم. الکل‌های در دست به کیف‌ها تبعید شدند یا در خانه جا ماندند و شاید با ناباوری اما خوشحالی پنهان گفتیم: کرونا تمام شد؟
آرام‌آرام دورهمی‌ها و دیدوبازدیدها شروع شد و دیدارها تازه، سفرها پا گرفت، دو ماسک شد یک ماسک و بعد به چهره‌های ماسک‌نزده عادت کردیم. الکل‌های در دست به کیف‌ها تبعید شدند یا در خانه جا ماندند و شاید با ناباوری اما خوشحالی پنهان گفتیم: کرونا تمام شد؟
حالا دیگر در جامعه همه فکر می‌کنند کرونا تمام شده و هرچند در درون خود ممکن است تردید و شک‌هایی هم داشته باشند اما زمزمه‌های شک و بدبینی‌شان را علنی نمی‌کنند تا دوباره به دامان هراس و تردیدهای روزهای کرونایی برنگردند.
اما آیا واقعا همه‌گیری کرونا پایان یافته است؟
پاسخ این سؤال قطعا «نه» است، هند بیشترین تعداد ابتلای روزانه در سه‌ماهه اخیر را تجربه کرده، آفریقای جنوبی و کشورهای همسایه‌اش روزانه با افزایش شمار مبتلایان روبه‌رو هستند و آمریکا احتمالا در حال ورود به پیک جدید بیماری است.
اما آیا وضعیت نگران‌کننده است؟
پاسخ این سؤال هم فعلا «نه» است. در واقع مجموعه‌ای از عوامل دست به دست هم دادند تا کووید19 از بیماری‌ای با حدود 25 درصد ابتلا به نوع شدید و حدود دو درصد مرگ (از هر صد نفر مبتلا در جامعه عمومی حدودا 25 نفر علائم نسبتا شدید بیماری را تجربه می‌کردند و حدودا دو نفر هم فوت می‌کردند)، به بیماری‌ای بدل شده است با میزان مرگباری خیلی کمتر از یک درصد و میزان شدتی در حد چند درصد.
درخصوص مجموعه عوامل هم باید گفت اراده قاهر خالق در درجه اول با علم و در درجه دوم با نظام طبیعت هم ویروس‌های شایع را ضعیف‌تر کرد و هم ایمنی عمومی جوامع را افزایش داد تا «کابوس» کرونا به یک «نگرانی» تنزل مقام یابد.
اما این وضعیت پایدار و همیشگی نیست؛ تصور غالب اپیدمیولوژیست‌ها این است که در نیمکره شمالی از اواخر تابستان و اوایل پاییز شاهد پیک‌های مجددی از بیماری خواهیم بود. درخصوص شدت و ضعف سویه غالب در آن زمان نمی‌توان با قطعیت صحبت کرد، اما قدر مسلم این است که باید به فکر افزایش ایمنی جامعه عمومی و به‌خصوص افراد آسیب‌پذیر (افراد مسن، مبتلایان به بیماری‌های زمینه‌ای جدی، افراد دارای ضعف در عملکرد سیستم ایمنی و...) در مقابل این بیماری بود و این به واسطه «واکسن» ممکن خواهد بود.
درحالی که تیم‌های پیشروی علمی در جهان مشغول بازطراحی و نوطراحی واکسن‌های یادآور بر اساس خصوصیات سویه‌های جدید بیماری هستند، پاشنه آشیل کشور ما قطعا جمعیت بالای 10 میلیون نفری است که هنوز واکسن نزده‌اند و متأسفانه بعید هم به نظر می‌رسد که در ماه‌های پیش‌رو قصد انجام چنین کاری را داشته باشند.
افرادی که تصور می‌کنند واکسن‌ها خطرناک هستند و آنهایی که تصور می‌کنند آن‌قدر قوی هستند که نیازی به واکسن ندارند، نه‌تنها خود بلکه سایرین را هم در خطر بازگشت سویه‌های شدیدتر و واکسن‌گریزتر کووید19 قرار می‌دهند و به سادگی می‌توان رفتارشان را آسیب‌رسان به کلیت جامعه و وضعیت سلامت عمومی جامعه دانست.
شاید کابوس کرونا برای همیشه پایان یابد، اما شرط عقل و مصلحت این است که کار را به «آرزو» نسپاریم، برای ایمن‌شدن خود و جامعه‌مان باید واکسینه شویم، این یک باید است. از تجربه روزهای تلخ و دردناک کرونایی هنوز چندان نگذشته که چیزی از خاطرمان برود.
