گلایه‌ای که مسئولان هنری باید بشنوند

‌در آخرین شب‌های سال به بهانه انتشار رنج‌نامه مدیر «پردیس تئاتر شهرزاد» و تماشای برخی کارهای روی صحنه سری به آنجا زدم تا از آقای جعفری، مدیر سختکوش و صبور این مجموعه و کارگردان و تهیه‌کننده پرسابقه، جویا شوم که چه چیزی باعث شده تا این‌قدر عصبی شود؛ چرا‌که با شناختی که از او داشتم، از لحن نامه اخیرش تعجب کردم. او در آن نامه از رفتارهای سلیقه‌ای گلایه کرده بود. خبر تعطیلی خودخواسته تئاتر شهرزاد باعث تأسف ‌ و دردآور است، اگر مسئولان تلاشی برای جلوگیری از آن نکنند. آقای جعفری که کاملا مشخص است از بی‌مهری‌ها و مانع‌تراشی‌های بی‌مورد خسته شده، در یادداشت اخیر خود هیچ درخواست مساعدتی از دستگاه‌های اجرائی متولی هنر نداشته و چنان‌که همه اهالی تئاتر می‌دانند، فروش این مجموعه از فروش تالارهای رسمی به مراتب بیشتر است. علاوه‌بر‌آن آقای جعفری و همسر محترمش خانم صحت که اتفاقا «شهرزاد» نام حاصل زندگی مشترک‌شان هم هست، تجربه سال‌ها فعالیت در این عرصه را دارند و به ضوابط، قواعد و قوانین آن کاملا آشنا بوده و عجیب است که مداخله‌ها و سنگ‌اندازی‌ها و به قول خودش رفتارهای سلیقه‌ای مدیران، تا این حد خسته‌شان کرده باشد تا در این شرایط چاره‌ای جز تعطیلی تئاتر شهرزاد نیابند. تئاتر شهرزاد عملا خانه امید نه‌تنها هنرمندان پیش‌کسوت، بلکه جوانان علاقه‌مند به فرهنگ و هنر در سال‌های اخیر بوده و در هیچ مقطعی حتی شرایط بسیار دشوار، فعالیت خود را متوقف نکرده است و حیف است که دغدغه و گلایه مدیر آن با بی‌توجهی مسئولان متولی فرهنگ مواجه شود. تلاش‌های بخش خصوصی در عرصه فرهنگ و هنر را باید قدر دانست و به گلایه‌های آنان توجه داشت.