امان از «چینی نازک تنهایی ما»
روی کاغذ، خیلی‌ها بردی راحت‌الحلقوم را برای صدرنشین عربستانی کنار گذاشته و گرفتن یک تساوی در خانه آنها را نیز برای استقلال برد محسوب می‌کردند ولی این بار استقلالی‌ها واقعا برای برد آمده بودند و به قول موسیمانه: «نه برای بازدید الاهلی».
عبدالله دارابی: روی کاغذ، خیلی‌ها بردی راحت‌الحلقوم را برای صدرنشین عربستانی کنار گذاشته و گرفتن یک تساوی در خانه آنها را نیز برای استقلال برد محسوب می‌کردند ولی این بار استقلالی‌ها واقعا برای برد آمده بودند و به قول موسیمانه: «نه برای بازدید الاهلی».
آمار بازی گرچه نشان از برتری محسوس حریف متمول و پرمهره عربستانی در مالکیت توپ، تعداد پاس و شوت و فرصت می‌دهد، ولی نماینده کشورمان بسته به توان و امکانات خویش، نمایش هدفمند و معقولانه و دور از انتظاری ارائه داد و اگر داور چینی با دقت بیشتری قضاوت می‌کرد، نخستین شکست صدرنشین غرب آسیا توسط استقلال ایران و در شهر جده رقم خورده بود. استقلال برابر حریف قدر خود با آرایشی دفاعی بازی کرد اما با اجرایی متفاوت‌تر و با برنامه‌تر از قبل، همین رمز امتیاز‌گرفتن‌شان در بازی‌ای بود که خود در از دست دادن پیروزی‌اش بی‌تقصیر بودند.
درباره بازی استقلال باید به دو نکته اشاره کرد:
۱- استقلال در این دیدار نشان داد که در مسیر تغییر و رشد قرار گرفته است؛ افزایش توان بدنی، خودباوری، بازی هدفمند، گل‌زنی پس از چهار بازی گل‌نزدن در لیگ نخبگان و دو بار جلو‌افتادن از حریف مقتدر از این نشانه‌ها بود. هردو گل استقلال بر‌اساس برنامه این تیم روی ضربات ایستگاهی و حرکت از فضای بین مدافع وسط و مدافع چپ حریف حاصل شد که در مورد دوم گرچه اسلامی ابتدا نتوانست دروازه را باز کند، ولی متعاقب آن و با شوتی دیدنی کارش را به‌خوبی تمام کرد؛ حرکتی که دقایقی قبل‌تر از آن نیز رخ داد ولی کندی و ضعف تکنیک دریبلینگ بلانکو، مانع از ثمردهی‌اش شد. الاهلی با وجود برتری در مالکیت و فرصت‌های بیشتر نتوانست سد دفاعی خوب استقلال در این دیدار را در جریان بازی بشکند و با دو پنالتی به گل رسید؛ پنالتی اول حریف گرچه سخت‌گیرانه بود ولی درست بود، اما چون در لیگ ایران چنین خطاهایی را از بیم حواشی پس از آن نمی‌گیرند و کارشناسان داوری هم اشتباه داور را با توجیه «این برخوردها در فوتبال طبیعی است» درست جلوه می‌دهند، امر را بر همگان مشتبه می‌سازند! خطا، خطاست چه وسط زمین و چه درون ۱۸ قدم. پنالتی دوم الاهلی اما بیشتر بحث‌برانگیز بود. حسینی در این صحنه توپ را دفع کرد و پس از آن و در ادامه حرکت، دستش به حریف خورد که داور حتی بدون بازبینی صحنه، رأی به پنالتی داد تا سه امتیاز از استقلال گرفته شود.
۲- این روند استقلال به شرط ادامه می‌تواند پیشرفت محسوب شود، وگرنه جرقه‌ای زود‌گذر یا توقف در مسیر پیشرفت است و بس. با همین یک بازی نمی‌توان پیشرفت را تضمین کرد. مضاف بر آن باید اشتباهات فردی و تیمی را به حداقل رساند؛ در همین بازی موسیمانه در زمان خروج بلانکو و ورود رمضانی ریسک کرد؛ چرا‌که بلانکو به‌واسطه تحرک بیشترش، فشار بیشتری بر دفاع حریف وارد کرده بود و آن طرح گفته‌شده درباره گل دوم استقلال را بهتر پیگیری می‌کرد ولی ورود رمضانی در آن زمان از بازی و عدم پیگیری آن برنامه توسط او، دفاع حریف را آسوده و استقلال را در اجرای آن طرح تعطیل کرد و بار هجومی استقلال را کمتر. رمضانی فقط یک لمس توپ مفید در دقایق پایانی داشت و بس.
سلب میزبانی نمایندگان ایران و نوع داوری مانینگ چینی، بار دیگر ضعف قدرت فوتبال ما در ای‌اف‌سی و تصمیماتش را به رخ کشید، حال آنکه داوری که قرار بود دیدار پرسپولیس و الشرطه را سوت بزند، به دلیل شکایت و پیگیری باشگاه الهلال محروم شد و فرصت قضاوت را تا مدتی از دست داد.
