بریز و بپاش به چه منظور؟

رؤیا بابائی: رئیس کنونی سازمان بهزیستی کشور برای اولین بار در تاریخ رؤسای این سازمان، با صرف هزینه‌های کلان، مدیران این سازمان را از سراسر استان‌های کشور فراخواند و با گذاشتن‌ نام «رویداد ملی هم‌افزایی مدیران سازمان بهزیستی کشور» روی این اجتماع نشان داد بهزیستی اگرچه برای مددجویان آهی در بساط ندارد؛ اما برای همایش مدیران پول‌های خوبی دارد‌.

حدود ۶۰۰ نفر از مدیران کل، مدیران ستادی، استانی و شهرستانی این سازمان از ۳۱ استان و حدود ۳۶۰ شهرستان مختلف با هواپیما، اتوبوس، ون و خودروهای سواری متعلق به ادارات بهزیستی با هزینه این سازمان خود را به تهران رساندند تا قادری بین آنها هم‌افزایی ایجاد کند‌.

این در حالی است که برگزاری چنین رویداد پرهزینه‌‌ای در بهزیستی نه‌تنها بی‌سابقه است؛ بلکه در شرایطی که این سازمان در انجام امور روزانه خود درگیر کمبود اعتبار است‌، ضرورت هم ندارد.

علاوه‌بر‌آن یکی از مهم‌ترین تغییرات کرونا در جامعه، نهادینه‌کردن فرهنگ برگزاری جلسات آنلاین با کمترین هزینه در سریع‌ترین زمان ممکن است که طبعا بهزیستی به‌عنوان یک دستگاه خدمت‌رسان و امدادی که همواره با کمبود اعتبار مواجه است، می‌توانست با توسل به این شیوه بخش اعظم هزینه‌های این رویداد غیرضروری را بکاهد‌.

روز اول برگزاری این رویداد به اجتماع نیم‌روزه‌ ۵۰۰ نفر از مدیران این سازمان از سطوح مختلف مدیریتی‌ در تالار وزارت کشور انجامید که وزرای کشور، وزیر دادگستری و رفاه نیز در آن حضور داشتند.

بررسی و مطالعه متن‌ سخنرانی وزرای حاضر در این مراسم نشان می‌دهد حرف جدیدی که برگزاری این رویداد پرخرج را توجیه کند و به برگزاری‌اش بیرزد، بیان نشده و هرچه بوده تکرار مکررات و بدیهیات بوده.

در بحث هزینه‌های نیم روز اول این رویداد کافی است تأمل گذرایی داشت به هزینه‌ ایاب و ذهاب، ناهار برای ۷۰۰ نفر به همراه پذیرایی مفصل اول صبح تا ضرورت برگزاری آن قابل درک شود و پاسخ این پرسش پیدا شود که مگر در این رویداد چه چیزی گفته شد که از طریق جلسات آنلاین قابل انتقال نبود؟

اما اوج خلاقیت بهزیستی‌ برگزاری ادامه رویداد در خزرآباد ساری و انتقال همگی میهمانان از تهران به استان مازندران بود. نام ادامه ماجرا را گذاشتند «نشست علمی و کاربردی مدیران کل استان‌ها‌» و صدها نفر را برای دو روز به ساری بردند، گویی در تهران امکان انتقال مفهوم و کاستن هزینه‌های سفر دو‌روزه برای صدها نفر میسر نبود‌.

نام رویداد اگرچه بزرگ است؛ اما گزارش‌های درج‌شده در سایت سازمان بهزیستی کشور متأسفانه نشان می‌دهد این رویداد درون‌‌مایه غنی نداشته و همه این هزینه‌ها به صحبت و سخنرانی حول محور مسائلی از‌جمله «نظام رسانه‌ای مبتنی بر شبکه‌سازی در بهزیستی، چگونگی پاسخ‌گویی به مکاتبات نمایندگان مجلس شورای اسلامی و دستورالعمل بازدیدهای مؤثر» انجامیده که مسائل ابتدایی این سازمان است و دقیقا با چند جزوه و جلسه آنلاین قابل انتقال بود‌.

در یکی از خبرهای سایت سازمان بهزیستی قید شده «رئیس سازمان بهزیستی در انتهای این رویداد با مدیران شهرستان‌ها گفت‌وگو کرد». بگذریم که امکان این گفت‌وگوها هم در فضای مجازی و تلفنی با کمترین هزینه ممکن بود‌.

به هزینه‌های روز اول رویداد، هزینه انتقال به شمال، دو روز هتل، پذیرایی، سوغاتی برای ۶۰۰ نفر و هزینه برگشت را اضافه کنید و در نظر بگیرید همه حاضران در این رویداد از سه روز حق مأموریت نیز برخوردار خواهند بود‌.

همچنین خالی‌بودن ادارات بهزیستی از مدیران، بلاتکلیفی مراجعه‌کنندگان، تعلیق همه امور و عدم پاسخ‌گویی به مددجویان در این ایام را هم باید به هزینه‌های معنوی این رویداد -که البته از جیب مردم فاکتور می‌شود- اضافه کرد‌.

اگر نگوییم برگزاری این رویداد در دو قدمی انتخابات معنایی مربوط به انتخابات دارد؛ اما می‌توان گفت فراخوان‌کردن بدنه مدیریتی از سراسر کشور، نمایش بزرگ قادری در پیش چشم فرادستان و فرودستانش بود که هزینه آن از جیب مددجویان پرداخت شد؛ اگرچه عوایدش تنها شامل یک نفر می‌شود.