مرد دیوانه!

این روزها یکی از بهترین فرمول‌هایی که پلتفرم‌های شبکه نمایش خانگی برای ساخت سریال‌های تلویزیونی می‌شناسند، ژانر جنایی است. از همان زمانی که «پوست شیر» برادران محمودی با یک داستان جنایی کلاسیک موفق شد انگیزه تماشای یک سریال تلویزیونی را دوباره زنده کند تا هفته گذشته که «دفتر یادداشت» به داستان جنایی خود با چاشنی طنز پایان داد، می‌شد مطمئن بود این ژانر به این زودی‌ها جذابیت خود را برای مخاطبان سریال‌های شبکه نمایش خانگی از دست نخواهد داد. شاید بر همین اساس بود که سریال «افعی تهران» هم با پیش‌زمینه‌ای جنایی و در بستری تازه، از هفته گذشته پخش خود را آغاز کرده است.

«افعی تهران» داستان قتل‌هایی است که در تهران رخ می‌دهد و قاتل با مسموم کردن سوژه‌های خود آن‌ها را به قتل می‌رساند. قاتل به همین علت به افعی تهران شهرت دارد و تمامی قربانیان او سابقه کودک‌آزاری دارند. آرمان بیانی (با بازی پیمان معادی) منتقد و مدرس سینماست و قصد دارد درباره این قتل‌ها فیلم بسازد. در ابتدا با درخواست او در برای ساخت فیلم مخالفت می‌شود ولی ماجرا به همین‌جا ختم نخواهد شد. با ایین خط داستانی کوتاه معلوم می‌شود ما با سریالی مواجه هستیم که همه چیز را برای اینکه مخاطبش را متقاعد به ادامه دادن تماشای این مجموعه کند، یک‌جا دارد.

اولین اسمی که در «افعی تهران» به چشم می‌آید و پیش از کارگردان هم اهمیت دارد، پیمان معادی است. معادی که تا پیش از این در سریال‌های تلویزیونی ایرانی حضور نداشته، در «افعی تهران» نقش آرمان بیانی را بازی می‌کند. آنچه در این مجموعه به شکل برجسته‌ای وجود دارد، بازگشت معادی به دنیای نویسندگی در این سریال تلویزیونی است. کارنامه معادی پیش از آن‌که در فیلم سینمایی «درباره الی» اصغر فرهادی بازی کند، عنوان نویسنده بر خود داشت. معادی اولین بار با نوشتن فیلمنامه «آواز قو» در کنار سعید اسدی در سینمای ایران شناخته شد و بعدها فیلم پر مخاطب «کما» هم نوشته او بود. اما اولین درخشش معادی در سینمای ایران به عنوان فیلمنامه‌نویس بی‌شک در فیلم‌ سینمایی «کافه ستاره» بود. معادی که بعد از بازی در نقش اول فیلم «جدایی نادر از سیمین» اصغر فرهادی، تبدیل به یک ستاره بی‌بدیل شده بود، بلافاصله اولین فیلم بلند خود، «برف روی کاج‌ها»، را ساخت که خود نویسنده آن بود و دوباره زمانی به نویسندگی برگشت که قصد داشت «بمب؛ یک عاشقانه» را بسازد. بعد از این فیلم معادی که حالا تبدیل به یک بازیگر شش دانگ و معروف شده بود دیگر به سراغ نویسندگی و حتی کارگردانی نرفت، تا اینکه قرار شد به شبکه نمایش خانگی بیاید و «افعی تهران» را بسازد. سریالی که در کنار پویا مهدوی‌زاده آن را نوشته و قرار بود کارگردانی کند اما به دلیل مشغله کاری، این وظیفه به دوش سامان مقدم گذاشته شد.

کارگردانی «افعی تهران» توسط سامان مقدم با متنی از پیمان معادی، یادآور فیلم سینمایی «کافه ستاره» بود. فیلمی اپیزودیک که در سه قسمت مختلف داستان زندگی سه زن را در یکی از محله‌های قدیمی تهران روایت می‌کرد. حدود دو دهه بعد معادی و مقدم دوباره در کنار هم قرار گرفته‌اند تا یک داستان جنایی را با مرکز قرار دادن یک منتقد سینما که می‌خواهد فیلمی درباره این قتل‌ها بسازد، را روایت کنند. مقدم در طول این سال‌ها سریال‌های مختلفی ساخته که در ژانرهای گوناگونی هم بوده اما آخرین حضور او در شبکه نمایش خانگی به کارگردانی فصل سوم سریال پر ستاره «قلب یخی» باز می‌گردد و حالا بعد از 11 سال کارگردان «نهنگ عنبر» به جهانی پا گذاشته که مانند آن را کمتر از او دیده‌ایم. یک جهان پر رمز و راز با ترکیبی از بازیگران شناخته شده سینما که احتمالا می‌تواند نظر مخاطبان را به خود جلب کند.

همه این مقدمه طولانی اما ما را در «افعی تهران» مقابل شخصیت آرمان بیانی قرار می‌دهد که نویسنده به دنبال نشان دادن تصویری دیوانه‌وار از اوست. این مرد به معنای واقعی در زمره آدم‌هایی قرار می‌گیرد که طعم نرمال نبودن می‌دهند. معادی در شخصیت‌پردازی منتقدی که می‌خواهد درباره یک قاتل سریالی فیلم بسازد، روی مواردی دست می‌گذارد که به شکل عجیبی قرار است یک انسان عاصی را به چشم بیاورد. بیانی تنها جایی که در اپیزود ابتدایی - در دیدگاه عرف جامعه - نرمال رفتار می‌کند، زمانی است که مشغول تدریس است. او در سایر مواقع، چه آن زمانی که با روانشناسش حرف می‌زند، چه زمانی که با فرزندش روبه‌رو است، چه زمانی که در حال خاکسپاری پدرش است و چه زمانی که درباره قاتل محبوبش تحقیق می‌کند و حرف می‌زند، نمادی از یک عصیان عجیب را به نمایش می‌گذارد. عصیان یک مرد با خصوصیات عجیبی که اپیزود ابتدایی سریال «افعی تهران» به طور خاصی روی آن پافشاری می‌کند. آن‌چه در ابتدای این سریال مورد توجه است همین متفاوت بودن آرمان بیانی است و معادی به عنوان نویسنده و بازیگر این نقش تلاش می‌کند که این احساس را به مخاطب منتقل کند.

یکی از ویژگی‌های مهم سریال «افعی تهران» ترکیب بازیگران آن است. غیر از پیمان معادی این سریال یکی از پر بازیگرترین سریال‌های این روزهای شبکه نمایش خانگی است. سحر دولتشاهی، آزاده صمدی، پژمان جمشیدی، مریلا زارعی، تورج منصوری و بهادر مالکی بازیگران دیگری هستند که گرچه ما هنوز بازی کاملی از آنها ندیده‌ایم اما مخاطب را به تماشای یک سریال جذاب امیدوار می‌کند. در این سریال سحر دولتشاهی نقش روانشناس شخصیت اصلی و آزاده صمدی نقش همسر سابق او را بازی می‌کند.   

اجازه دهید در بحث درباره سریالی که - تا زمان نوشته شدن این مطلب - تنها اپیزود ابتدایی آن پخش شده به این نکته اشاره کنیم که آغاز پخش «افعی تهران» در آستانه نوروز، نویدبخش مجموعه‌ای از سریال‌های تازه در پلتفرم‌های شبکه نمایش خانگی است که بعد از دوره‌ای افول دوباره بازیگران مهم سینمای ایران - البته آنها که ممنوع‌الکار نیستند - را به قاب تلویزیون‌های خانگی باز می‌گرداند. سریال‌هایی که حالا حداقل از نظر بازیگران زن انتخاب چندان گسترده‌ای ندارند و هر یک از آنها می‌توانند تبدیل به پدیده‌ای شوند چرا که بازماندگان بدون شک مورد توجه مخاطبان قرار خواهند گرفت. مسیری که «افعی تهران» دنبال می‌کند احتمالا مسیر موفقی خواهد بود چرا که ریتم داستان ما را دوباره به دنیای جنایت وارد خواهد کرد. جنایتی که این بار یک سوی آن یک فیلمساز است و طرف دیگر قاتلی که گیر انداختن او بسیار سخت شده است. پس باید به سینما وصل شد و این وصل شدن همه مسیری است که سریال می‌خواهد آن را پشت سر بگذارد.