اعتراض به سانسوری که باعث عدم اکران قاتل و وحشی شد
سانس ویژه جشنواره فیلم فجر قرار بود فرصتی باشد برای اکران چند فیلمی که نتوانسته بودند از سد دریافت مجوز بگذرند. فیلمهایی که چند سال توقیف بودند.
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق قرار بود در سانس ویژه جسنواره فیلمهایی که در این سه سال و ۵سال و ... به دلیل مجوزها رنگ پرده نقره‌ای سینما را ندیده بودند. اکران شدن فیلم پیرپسر باعث تحسین بسیاری شد و اکران نشدن فیلم «قاتل و وحشی» که بسیاری منتظرش بودند، و موکول شدن آن به سالن و زمانی مناسب واکنش بسیاری را به همراه داشت. اما کیوان کثیریان و‌چند منتقد دیگر از منظر دیگری به این اکرانها پرداخته‌اند و آن بحث مجوز و سانسور است.
کیوان کثیریان منتقد با اشاره به اجماع و شگفتی همکاران رسانه‌ای درباره اهمیت و توانمندی فیلم «پیر پسر» که در سانس ویژه جشنواره امسال به نمایش درآمد،نوشت:
آیا زمان آن فرا نرسیده همکاران رسانه‌ای و منتقدان، با همین اجماع، علیه سانسور بشورند و فریاد بزنند؟ آیا نباید با مطالبه‌ای محکم و شفاف، کارگزاران سانسور را به پاسخگویی مجبور کنند؟ آیا اینکه چرا و با چه مشکلی سه سال است مخاطب ایرانی از دیدن این فیلم و چند فیلم دیگر محروم شده، نباید سوال برانگیز باشد و بهانه‌ای برای طغیان علیه سانسور بی‌مبنا و مخرب علیه هنر و سینما؟
او‌همچنین در بخش دیگری از یادداشت خود این پرسش را پرسید که آیا دست اندرکاران سانسور باید همچنان حاشیه‌ی امنیت داشته باشند؟
و ادامه داد:آیا باید احساس پیروزی کنیم که فیلمِ سه سال توقیف شده را بالاخره دیدیم؟ باید از دستگاه سانسور تشکر کنیم که این فیلم‌ها را نشان ما دادی؟
کیوان کثیریان در بخش دیگری از یادداشت خوددخطاب به دبیر جشنواره نوشت: « شما که این همه سال در این شوراهای رنگارنگ حضور داشتی چرا کاری نکردی؟ چرا با سانسور و توقیف همسو و همراه بودی؟ نباید بپرسیم چرا «پیرپسر» بیش از سه سال است که توقیف است؟ نباید بپرسیم چرا «قاتل و وحشی»، «غریزه»، «رکسانا» و «بی‌سروصدا» این‌همه وقت توقیف هستند؟ چرا «علت مرگ: نامعلوم» سه سال توقیف بود؟ احتمالا فیلم نعمت‌الله و مجیدرضا مصطفوی را هم ببینید، حسی از جنس تماشای «پیرپسر» خواهید داشت. بازی لیلا حاتمی و معادی را هم ببینید احتمالا به وجد می‌آیید. ولی خب بعدش چه؟ بعدش فریاد نزنیم که چرا؟
کویریان در بخش دیگری از یادداشت خود به اهالی رسانه یادآوری کرد:« این تک نمایش‌ها نباید چیزی را برایمان عوض کند. مراقب باشیم این تک نمایش‌ها تبدیل به سوپاپ نشود، بلکه اینها باید آتش مطالبه را شعله‌ور کند.
این نمایش‌ها از کفِ حق ما و فیلمساز و سینماگران و مخاطبان، بسیار پایین‌تر است. پیشنهاد می‌کنم بعد از اینکه از دیدن فیلم‌های بخش ویژه خوشحالی کردیم، برویم سراغ آنکه از اینکه مردم این فیلم‌ها را نمی‌بینند، ناراحت باشیم و بنشینیم، فکر کنیم ببینیم که حالا خودمان برای احقاق حق مردم و فیلمساز و تحدید دستگاه سانسور چه کاری می‌توانیم بکنیم.»
