مسئولیت اجتماعی کارکنان دولت
سیدحمید کلانتری. رئیس انجمن بهره‌وری ایران
در شرایط بسیار حساس و عجیبی از تاریخ به سر می‌بریم؛ ویروس و بیماری ناشی از کرونا یا کووید ۱۹ عالمگیر شده و همه دولت‌ها و ملت‌ها را درگیر خود کرده است. تهدیدات وسیعی در حوزه سلامت، بی‌کاری، فقر و سختی‌های معیشتی و تبعات اجتماعی آنها را به همراه خواهد داشته، دولت و به‌ویژه وزارت بهداشت تا سر حد توان خود تلاش‌های لازم را دنبال کرده‌اند، اما دولت در حوزه کنترل حضور جمعیت در سفرها و شهرها و ادارات و اصناف می‌توانست و می‌تواند قاطع‌تر و مؤثرتر عمل کند تا آسیب‌پذیری جامعه کمتر شود. بسته‌های حمایتی دولت برای اقشار ضعیف، خانواده‌های بی‌سرپرست، نیروهای خدماتی و روزمزد، مشاغل خانگی، واحدهای خرد و کوچک هرچند مفید و ارزشمند است، ولی قطعا کافی نیست؛ البته واقفیم که وضع اقتصاد دولت به‌دلایل متعدد ازجمله تحریم‌ها شرایط مطلوب و قابل قبولی نداشته و شرایط تحمیلی کرونا بر اقتصاد، اشتغال و کسب‌وکار مشکلات را مضاعف کرده است و به نظر می‌رسد آثار و تبعات این مشکلات ماه‌ها و شاید در کل سال ۱۳۹۹ ادامه داشته باشد.
در این شرایط در کنار اقدامات دولت و دستگاه‌های اجرائی و خدمات مؤسسات خیریه و نهادهای مردمی و گروه‌های داوطلب به نظر می‌رسد با توجه به جمعیت چند میلیونی کارکنان و حقوق‌بگیران در سطوح مختلف از مدیران ارشد تا مدیران میانی و کارمندان ساده و کارشناسان تا دانشگاهیان و فرهنگیان غیر از تلاش صادقانه و مسئولانه در ارائه خدمت سریع و اثربخش به مردم، هر یک مسئولیت فردی مشخصی نیز به عهده دارند که به عنوان یک انسان و مسلمان مسئول و یک شهروند و هموطن نسبت به سرنوشت صدها هزار کارگر و نیروی شرکتی و خدماتی و دست‌فروش یا زنان سرپرست خانوار بی‌کار‌شده که دیگر دریافتی ندارند و برای تأمین مایحتاج غذایی و زندگی روزمره‌شان دچار عسر و حرج یا تنگدستی شده‌اند، نباید بی‌تفاوت باشند.
در این راستا به نظر می‌رسد کارکنان شریف و خدوم دولت باید خود پیش‌قدم شوند و در هر وزارتخانه و سازمان و اداره کمیته ویژه‌ای برای برنامه‌ریزی و رسیدگی به افراد نیازمند محیط و شهر و اداره خود تشکیل دهند و با اعلام آمادگی برای کسر درصدی از حقوق و مزایای ماهانه که میزان آن ۲۰ درصد کمتر نباشد، طرح هر کارمند یک هموطن را به اجرا بگذارند. به نظر می‌رسد با این اقدام به‌طور میانگین حدود یک میلیون تومان بتوان ماهانه به افرادی که بعد از کرونا به جمعیت بی‌کاران نیازمند مستمری اضافه شده‌اند، کمک کرد و آنها را به نحو آبرومندانه‌ای از دغدغه حداقل معاش نجات داد و کمک‌کنندگان نباید نگران باشند که خودم و خانواده‌ام دچار مشکل خواهیم شد؛ قطعا این‌طور نخواهد شد، چراکه اولا متأثر از شرایط پیش‌آمده از بیماری کرونا بخشی از هزینه‌های جانبی زندگی در حوزه سفر، تفریحات، ورزش، ایاب و ذهاب، پوشاک و... یا کم می‌شود یا می‌توان صرفه‌جویی کرد و بدون اینکه در زندگی شما و خانواده‌تان خللی ایجاد کند، مشکل یک خانواده مستأصل را حل کرد. ثانیا براساس آنچه از قرآن آموخته‌ایم با انفاق‌های مالی به نیازمندان خداوند رحمان گشایش‌های بسیار بهتری برای
اصحاب بخشش و نیکی ایجاد می‌کند و همه بر این باوریم که شکر نعمت، نعمتت افزون کند و این اقدام شکرانه‌ای است برای سلامتی خود و خانواده‌مان. در ضمن این طرح ان‌شاءالله با یک تحمل شش ماهه تا یک سال به نتیجه خواهد رسید و چه‌بسا در طول مسیر منابع جدیدی برای اقتصاد کشور با تدبر مسئولان و تعدیل مشکلات تحریم به لطف خداوند تأمین شود.
البته شرط توفیق این طرح این است که ابتدا بزرگان هر مجموعه پیش‌قدم شوند؛ وزرا، معاونان وزرا، رؤسای سازمان‌ها، استانداران، مدیران کل وزارتخانه‌ها در ستاد‌ها و استان‌ها شایسته است گام اول را بردارند تا به حول و قوه الهی نمایشی از محبت، نوع‌دوستی، نیک‌اندیشی، نیکوکاری و همبستگی ملی در جامعه رقم بخورد.
در شرایط بسیار حساس و عجیبی از تاریخ به سر می‌بریم؛ ویروس و بیماری ناشی از کرونا یا کووید ۱۹ عالمگیر شده و همه دولت‌ها و ملت‌ها را درگیر خود کرده است. تهدیدات وسیعی در حوزه سلامت، بی‌کاری، فقر و سختی‌های معیشتی و تبعات اجتماعی آنها را به همراه خواهد داشته، دولت و به‌ویژه وزارت بهداشت تا سر حد توان خود تلاش‌های لازم را دنبال کرده‌اند، اما دولت در حوزه کنترل حضور جمعیت در سفرها و شهرها و ادارات و اصناف می‌توانست و می‌تواند قاطع‌تر و مؤثرتر عمل کند تا آسیب‌پذیری جامعه کمتر شود. بسته‌های حمایتی دولت برای اقشار ضعیف، خانواده‌های بی‌سرپرست، نیروهای خدماتی و روزمزد، مشاغل خانگی، واحدهای خرد و کوچک هرچند مفید و ارزشمند است، ولی قطعا کافی نیست؛ البته واقفیم که وضع اقتصاد دولت به‌دلایل متعدد ازجمله تحریم‌ها شرایط مطلوب و قابل قبولی نداشته و شرایط تحمیلی کرونا بر اقتصاد، اشتغال و کسب‌وکار مشکلات را مضاعف کرده است و به نظر می‌رسد آثار و تبعات این مشکلات ماه‌ها و شاید در کل سال ۱۳۹۹ ادامه داشته باشد.
در این شرایط در کنار اقدامات دولت و دستگاه‌های اجرائی و خدمات مؤسسات خیریه و نهادهای مردمی و گروه‌های داوطلب به نظر می‌رسد با توجه به جمعیت چند میلیونی کارکنان و حقوق‌بگیران در سطوح مختلف از مدیران ارشد تا مدیران میانی و کارمندان ساده و کارشناسان تا دانشگاهیان و فرهنگیان غیر از تلاش صادقانه و مسئولانه در ارائه خدمت سریع و اثربخش به مردم، هر یک مسئولیت فردی مشخصی نیز به عهده دارند که به عنوان یک انسان و مسلمان مسئول و یک شهروند و هموطن نسبت به سرنوشت صدها هزار کارگر و نیروی شرکتی و خدماتی و دست‌فروش یا زنان سرپرست خانوار بی‌کار‌شده که دیگر دریافتی ندارند و برای تأمین مایحتاج غذایی و زندگی روزمره‌شان دچار عسر و حرج یا تنگدستی شده‌اند، نباید بی‌تفاوت باشند.
در این راستا به نظر می‌رسد کارکنان شریف و خدوم دولت باید خود پیش‌قدم شوند و در هر وزارتخانه و سازمان و اداره کمیته ویژه‌ای برای برنامه‌ریزی و رسیدگی به افراد نیازمند محیط و شهر و اداره خود تشکیل دهند و با اعلام آمادگی برای کسر درصدی از حقوق و مزایای ماهانه که میزان آن ۲۰ درصد کمتر نباشد، طرح هر کارمند یک هموطن را به اجرا بگذارند. به نظر می‌رسد با این اقدام به‌طور میانگین حدود یک میلیون تومان بتوان ماهانه به افرادی که بعد از کرونا به جمعیت بی‌کاران نیازمند مستمری اضافه شده‌اند، کمک کرد و آنها را به نحو آبرومندانه‌ای از دغدغه حداقل معاش نجات داد و کمک‌کنندگان نباید نگران باشند که خودم و خانواده‌ام دچار مشکل خواهیم شد؛ قطعا این‌طور نخواهد شد، چراکه اولا متأثر از شرایط پیش‌آمده از بیماری کرونا بخشی از هزینه‌های جانبی زندگی در حوزه سفر، تفریحات، ورزش، ایاب و ذهاب، پوشاک و... یا کم می‌شود یا می‌توان صرفه‌جویی کرد و بدون اینکه در زندگی شما و خانواده‌تان خللی ایجاد کند، مشکل یک خانواده مستأصل را حل کرد. ثانیا براساس آنچه از قرآن آموخته‌ایم با انفاق‌های مالی به نیازمندان خداوند رحمان گشایش‌های بسیار بهتری برای
اصحاب بخشش و نیکی ایجاد می‌کند و همه بر این باوریم که شکر نعمت، نعمتت افزون کند و این اقدام شکرانه‌ای است برای سلامتی خود و خانواده‌مان. در ضمن این طرح ان‌شاءالله با یک تحمل شش ماهه تا یک سال به نتیجه خواهد رسید و چه‌بسا در طول مسیر منابع جدیدی برای اقتصاد کشور با تدبر مسئولان و تعدیل مشکلات تحریم به لطف خداوند تأمین شود.
البته شرط توفیق این طرح این است که ابتدا بزرگان هر مجموعه پیش‌قدم شوند؛ وزرا، معاونان وزرا، رؤسای سازمان‌ها، استانداران، مدیران کل وزارتخانه‌ها در ستاد‌ها و استان‌ها شایسته است گام اول را بردارند تا به حول و قوه الهی نمایشی از محبت، نوع‌دوستی، نیک‌اندیشی، نیکوکاری و همبستگی ملی در جامعه رقم بخورد.