کار‌کردن در حوزه زنان در کشورهایی شبیه ما دشوار است
لیلی ارشد، مدیر‌عامل مؤسسه خورشید، حامی توانمندسازی زنان آسیب‌دیده که در هفته‌های گذشته اعلام کرد فعالیتش متوقف شده است، با اشاره به اینکه فعالان مدنی از خود مردم بوده و با دغدغه‌ها و نیاز‌های جامعه بیشتر آشنا هستند، می‌گوید: این افراد خیلی خوب به مشکلات گروه هدف آگاه می‌شوند. وقتی به صورت داوطلبانه فعالیت می‌کنند، انتظار دارند شرایط جامعه هم در این مسیر بهتر شود. یک‌سری افراد در این زمینه متخصص و مشتاق، برای رفع مشکلات جامعه تلاش می‌کنند. نوع فعالیت اعضای نهادهای مدنی سبب ایجاد حس اعتماد در بین مردم می‌شود
شرق: لیلی ارشد، مدیر‌عامل مؤسسه خورشید، حامی توانمندسازی زنان آسیب‌دیده که در هفته‌های گذشته اعلام کرد فعالیتش متوقف شده است، با اشاره به اینکه فعالان مدنی از خود مردم بوده و با دغدغه‌ها و نیاز‌های جامعه بیشتر آشنا هستند، می‌گوید: این افراد خیلی خوب به مشکلات گروه هدف آگاه می‌شوند. وقتی به صورت داوطلبانه فعالیت می‌کنند، انتظار دارند شرایط جامعه هم در این مسیر بهتر شود. یک‌سری افراد در این زمینه متخصص و مشتاق، برای رفع مشکلات جامعه تلاش می‌کنند. نوع فعالیت اعضای نهادهای مدنی سبب ایجاد حس اعتماد در بین مردم می‌شود. همه جای دنیا هم فعالان اجتماعی سیاست‌گذاران را نسبت به مسائل مردم آگاه می‌کنند. مناطقی از تهران، مثل دروازه‌غار سال‌هاست درگیر مشکلات اجتماعی است؛ نوعی بی‌سازمانی اجتماعی آنجا جریان دارد و نهادهای مدنی گروه‌های هدف خود را آنجا می‌توانند پیدا کنند. من هم سال ۸۵ دیدم این منطقه مکان مناسبی برای تأسیس مرکزی در حوزه زنان آسیب‌دیده است؛ بنابراین ان‌جی‌اوها به دلیل نیاز محله در این محیط‌ها قرار می‌گیرند. در این حوزه، اقدامات خوبی هم صورت گرفت که با طرح آن توسط مراکز مردم‌نهاد، مسئولان را به سمتی برد تا برای آن موضوعات کاری کنند. مثلا موضوع انتقال ویروس اچ‌آی‌وی از طریق سوزن و سرنگ آلوده و رابطه جنسی حفاظت‌نشده که البته مسئولان هم به آن اشاره کردند که با پیگیری‌ها کنترل شد. در نتیجه به‌حاشیه‌رفتن یا نبود مراکز مردم‌نهاد نه به نفع مردم و نه مسئولان خواهد بود؛ چون مسئولان از یک‌سری اطلاعات و مردم از یک‌سری حمایت‌ها محروم خواهند شد. در این سال‌ها در جلساتی که از سوی نهادهای دولتی دعوت می‌شدم، حضور پیدا کردم و اطلاعات مناسبی را در اختیار آنها قرار می‌دادم که خرسند می‌شدند و احساس رضایت می‌کردند. ارشد ضمن اشاره به گسترش آسیب‌های اجتماعی روز‌افزون، بر این باور است: اگر همه سازمان‌های دولتی کنار هم قرار نگیرند، این مشکلات توسط نهادهای مردمی به تنهایی حل نخواهد شد. انتظار ما این است که بسیاری از نهادهای دولتی به همراه سازمان‌های مردم‌نهاد برای کاهش آسیب‌های اجتماعی در کنار هم قرار بگیرند. برای حل این موضوع، ما به پیشگیری سطح یک و دو نیاز داریم و الان در دروازه‌غاز پیشگیری سطح سه اعمال می‌شود. البته باید توجه کنیم که پیشگیری سطح یک و دو ممکن است چند سال طول بکشد. هر‌کدام از ما چند سال است در منطقه دروازه‌غار فعالیت می‌کنیم، اما با وجود افزایش جمعیت، فقر، بی‌کاری، مهاجرت‌های داخلی و کشورهای همسایه، معضلات کم که نشده، بیشتر هم شده است. وی در مورد برخی فشارهای اعمال‌شده در حوزه توانمندسازی زنان آسیب‌دیده اضافه می‌کند: کار‌کردن در حوزه زنان، در کشورهایی شبیه به ما، کار دشواری است. در کشورهای سنتی این مشکل بیشتر خواهد بود و شرایط سخت‌تر می‌شود. توجه کنید که جبر زمانه باعث می‌شود گاهی یک زن تصمیم بگیرد از تنش برای حداقل‌های اقتصادی استفاده کند؛ این در صورتی است که حتی این کار از نظر خودش هم پذیرفته‌شده و اخلاقی نیست. وقتی از پیشگیری سطح سه حرف می‌زنیم، یعنی کمک به فردی که درگیر چنین موضوعی است و فکر می‌کند هیچ راه دیگری ندارد، اما همین فرد وقتی توانایی‌های خودش را بشناسد، عزت نفس پیدا می‌کند. من به این موضوع باور دارم چون در تجربه کاری با این گروه درکش کردم. برای تشخیص یا شناخت یک پدیده نیازمند مطالعه، پژوهش و مشارکت گروه هدف هستیم. مطالعه درباره یک آسیب اجتماعی، در واقع تأیید و تشویق آن نیست، بلکه مطالعه به ما کمک می‌کند به زوایای مشکل پی ببریم و برای رفع آن قدم برداریم. بااین‌حال، اگر بخواهیم پدیده‌ای را نادیده بگیریم و کتمان کنیم یا بگوییم بهتر است درباره آن صحبت نشود و ان‌شاءالله این‌طور نیست، این قضیه گسترش پیدا خواهد کرد و جامعه در طولانی‌مدت درگیر آن خواهد شد. وی در پایان صحبتش اشاره کرد: موضوع دیگری که نیاز بود به آن اشاره کنم، این است که یکی از فعالیت‌هایی که خانه خورشید به عنوان گروه هدف خود انجام داد، این بود که اوایل کار پی بردیم زنان بعد از بهبودی نیازمند حمایت‌های دندان‌پزشکی هستند؛ چون معمولا زنان بعد از پاک‌شدن وقتی دندان‌های سالمی نداشته باشند به‌شدت دچار انگ و تبعیض می‌شوند، حتی درد دندان هم امکان برگشت به سوءمصرف می‌شود. ما به عنوان فعال مدنی در این زمینه تلاش کردیم. حدود پنج سال پیش این آرزوی ما تحقق پیدا کرد و با جامعه دندان‌پزشکی نیکوکار ایران آشنا شدیم که خدماتشان را در اختیار زنان بهبود‌یافته قرار دادند. تا امروز هیچ گروهی این خدمات را به‌طور رایگان و با کیفیت به این گروه نمی‌دهد، حال ما این امکانات را از دست دادیم، در حالی که واقعا کار شرافتمندانه‌ای بود که در حال حاضر این امکان از آن گروه گرفته شد؛ بنابراین اگر نقش نهادهای مدنی را در نظر بگیریم، متوجه حضور تأثیر‌گذار و خردمندانه آنها خواهیم شد.