غلیان بی‌تدبیری در اخراج استادان دانشگاه
بروز برخی رفتارها در محیط دانشگاه از نقاط مهم حوادث سال گذشته بود که تصور می‌شد با درایت و سعه صدر مدیریت کلان دانشگاه‌های کشور، به سمت دلجویی از برخی استادان و دانشجویان و هم‌اندیشی مبتنی بر حل مشکلات هدایت شود و نگاهی عقلانی و عاری از رفتارهای سیاسی و... بر فضای علم‌اندوزی در کشور حاکم شود، اما به نظر می‌رسد جریانی تلاش دارد تا رفتاری متفاوت با نهادهای علمی کشور داشته باشد و با حذف استادان منتقد، به نوعی به قدرت‌نمایی در مقابل منتقدان وضع موجود بپردازد.
محمد سالاری*
بروز برخی رفتارها در محیط دانشگاه از نقاط مهم حوادث سال گذشته بود که تصور می‌شد با درایت و سعه صدر مدیریت کلان دانشگاه‌های کشور، به سمت دلجویی از برخی استادان و دانشجویان و هم‌اندیشی مبتنی بر حل مشکلات هدایت شود و نگاهی عقلانی و عاری از رفتارهای سیاسی و... بر فضای علم‌اندوزی در کشور حاکم شود، اما به نظر می‌رسد جریانی تلاش دارد تا رفتاری متفاوت با نهادهای علمی کشور داشته باشد و با حذف استادان منتقد، به نوعی به قدرت‌نمایی در مقابل منتقدان وضع موجود بپردازد.
متأسفانه در هفته‌ها و روزهای اخیر، روند اخراج استادان دانشگاه‌ها که از ابتدای دولت سیزدهم شروع شده بود، شتاب مضاعفی گرفته و چنین تداعی می‌شود که بخشی از ساختار مدیریتی در کشور و به‌خصوص در دولت سیزدهم، آینده این سرزمین و مردم را به تفکرات «جریان خالص‌ساز» گره زده است.
درحالی‌که تغلیظ «یکدست‌سازی» و تبدیل آن به «خالص‌سازی» شرایط نگران‌کننده‌ای را فراهم آورده که تداوم آن می‌تواند آینده کشور را با مخاطرات نگران‌کننده‌ای مواجه کند، تلاش یک اقلیت برای طرد و خانه‌نشین‌‌کردن استادان دانشگاه به دلیل انتقاد از ناکارآمدی‌ها و اصرار یک جریان برای هموار‌کردن مسیر به‌کارگیری خودی‌ها به جای نخبگان مستقل، علاوه بر آسیب جدی به ساحت علم و اندیشه‌ورزی، به تضعیف نهادهای علمی و تسریع روند مهاجرت استادان و دانشجویان منجر خواهد شد که نتیجه‌ای به غیر از وابستگی علمی کشور در حوزه‌های مختلف را در آینده‌ای نه‌چندان دور به دنبال نخواهد داشت.
بدون شک چنین مواجهه‌ای با علم و دانش و حذف استادان برجسته دانشگاه و نخبگان علمی کشور، اقدامی به دور از تدبیر و رفتاری ناعادلانه است که برخلاف منافع ملی بوده و قطعا ظلم مضاعفی است در حق نسل جوان و نسل‌های آینده که آنان را از بهره‌مندی از سرمایه‌های گران‌سنگ و ارزشمند علمی کشور محروم می‌کند و دور از حکمت نیست اگر گفته شود که با چنین تصمیماتی که برخلاف مصالح ملی است، مردم این سرزمین و آیندگان از تبعات چنین نگاهی متضرر خواهند شد.
با توجه به نزدیک‌شدن زمان بازگشایی دانشگاه‌ها و عنایت به فضای ملتهبی که اقدامات اخیر در کشور ایجاد کرده و موجب تشدید ناامیدی در میان نخبگان کشور شده است، شایسته است سران قوا و شخصیت‌های برجسته کشور با شکستن سکوت خود، نسبت به جلوگیری از روند مخرب علم‌ستیزی در کشور اقدام عاجل کرده و زمینه بازگشت استادان ارجمندی را که مورد ظلم واقع شده‌اند، فراهم آورند و اجازه ندهند جریان خالص‌ساز بیش از این بر طبل دوقطبی‌سازی و اختلاف‌افکنی در کشور بکوبد.
* رئیس شورای مرکزی حزب همبستگی ایران اسلامی
