استقلال همچنان اسیر تساوی در خارج از خانه

عبدالله دارابی: جدال حساس گل‌گهر و استقلال با تساوی یک بر یک به پایان رسید تا این بازی هم به کام پرسپولیس تمام شود. بازی دو تیم تقریبا تماشایی از آب درآمد و سیرجانی‌ها به‌‌رغم غیبت چهار مهره اصلی‌شان، فرصت‌‌های خطرناک بیشتری را نسبت به صدرنشین در ۱۸ قدم حریف خلق کردند. اگر آنها از وجود مهره‌‌های غایب خود سود می‌بردند، شاید روز سخت‌تری را برای استقلال رقم می‌زدند. داوری هم در این دیدار باز با حرف‌و‌حدیث‌هایی همراه شد؛ به‌طوری که هر دو گل بازی محل تشکیک کارشناسان داوری قرار گرفت و باز نشان داد که داوری ما پیش و بیش از «وی‌اِی‌آر» محتاج افزایش سطح دانش، آگاهی، بینش، کارآیی و بازدهی داوران است. استقلال اما باز اسیر نبردن و کسب حداقل امتیاز در خارج از خانه شد؛ گویا این روند به عادت این تیم تبدیل شده است که می‌تواند جایگاه آنان را در جدول تغییر دهد. همچنان که فعلا به تهدیدی برای آنها تبدیل شده است. کسی منکر این نیست که ابزار نکونام برای قهرمانی کافی نیست، ولی صدرنشین‌بودن با همین ابزار نیز توقعات را از تیم استقلال بالا می‌برد. ساده‌ترین بیان این است که وقتی با این نفرات به صدر رسیدند و در صدر هم ماندند، پس توانایی حفظ آن و رسیدن به قهرمانی را نیز می‌توانند داشته باشند. البته دلیل جامعی نیست، ولی محل درنگ است؛ از آن جهت که برطرف‌کردن ایرادهای تیمی و ضعف‌‌های همچنان پابرجای برخی از همین نفرات که گویا رشد و پیشرفت خویش را چندان نمی‌پسندند، می‌تواند کمک شایانی به تداوم صدرنشینی آبی‌پوشان کند. هرچند تقویت تیم می‌تواند طی این مسیر را راحت‌تر  و ممکن‌تر کند. 

نکونام و دستیارانش باید در پی رفع نقایصی باشند که از عوامل عدم کسب پیروزی استقلال در بازی‌‌های بیرون از خانه است؛ حتی برابر فولادی که پایین‌نشین جدول است. نکونام و کادرش باید بررسی کنند چرا برخی از بازیکنان توانایی استفاده بهینه از ظرفیت‌‌های خود را به‌طور مداوم ندارند؟ به نظر می‌رسد استقلال علاوه بر تقویت نفرات درون زمین، به تقویت کادر فنی نیز محتاج است. شاید یک تمرین‌دهنده مجرب بتواند خیلی از این مسائل را کاهش دهد.