موزه؛ راهی برای غلبه بر اتلاف سرمایه‌های ملی
روز جهانی موزه فرصتی است برای توجه به این نگاه مهم در جامعه که عامل تعیین‌کننده‌ای در روند توسعه کشور است.
سیداحمد محیط‌طباطبایی: روز جهانی موزه فرصتی است برای توجه به این نگاه مهم در جامعه که عامل تعیین‌کننده‌ای در روند توسعه کشور است.
موزه بیشتر از آنکه یک مؤسسه و فضای فیزیکی باشد، یک نگاه است که کمیته ملی موزه‌های ایران سعی در گسترش و بسط این نگاه در بدنه جامعه دارد، از مسئولان تا متخصصان و از کارشناسان تا توده مردم؛ وقتی مسائل پیش‌روی خود را از این منظر بررسی می‌کنند، از اتلاف سرمایه‌های مادی و معنوی خود پرهیز می‌کنند.
وقتی فرد یا جامعه از این دریچه به مسائل پیش‌روی کشور می‌نگرد، توسعه و آینده را مبتنی بر سرمایه‌های تاریخی و گذشته خود قرار می‌دهد.
در سرزمینی تاریخی مانند ایران تقریبا تمام مسائل دارای پاسخ هستند.
«بهترین نقطه یک رودخانه برای ایجاد سد یا مناسب‌ترین مسیر بین دو شهر و نوع بهره‌برداری از آب» همگی شیوه‌های بومی و تاریخی خود را دارند.
پیشرفت علم و فناوری سبب می‌شود که همه این پدیده‌ها بهتر و بدون هیچ‌گونه آسیب اجتماعی یا مادی انجام شود.
با نگاه موزه‌ای است که باید از حفر چاه عمیق خودداری کرد زیرا در سرزمین ایران از سود آب بهره می‌برند، نه سودی که در قالب سد، قنات و شیوه‌های بومی و نه از طریق حفر چاه عمیق انجام می‌شود. این موضوع بیانگر بهره‌برداری از سرمایه‌هایی است که متعلق به نسل‌های آتی بوده و نسل امروز نباید از آن استفاده کند.
نگاه موزه‌ای در فرد باعث می‌شود از اتلاف انرژی و هر سرمایه دیگری خودداری کنند.
این روش باعث نزدیکی و هم‌گرایی اجتماع و دورشدن از واگرایی می‌شود.
موزه‌ها امروزه پاسخ‌گوی مشکلات و مسائل روز جامعه هستند؛ به‌همین‌دلیل موزه در ایران عامل مهم توسعه است و بی‌توجهی به آن باعث می‌شود اقدامات ما منجر به ایجاد ناهنجاری و موارد زیان‌بار برای جامعه شود.
محور فعالیت امسال موزه به آموزش و پژوهش اختصاص یافته است. مراد از آموزش به اشتراک گذاشتن دانش‌هایی است که در موزه‌ها نگهداری می‌شوند و در شکل کلی‌تر آزادسازی تمام دانش‌هایی که در اختیار افراد و گروه‌های اجتماعی قرار داشته و حالا از طریق موزه‌ها همگان می‌توانند با این ارزش‌های علمی و فرهنگی آشنا شوند.
پژوهش به معنای درک، شناخت و آگاهی است. نتیجه کسب علم و دانش منجر به شناخت و دانایی می‌شود که خروجی آن هم‌زیستی و وفاق میان آحاد جامعه و صلح برای همگان است.
موزه به‌عنوان یک نهاد آموزشی و پژوهشی مکلف به انجام این امور در فضای خود است.
آموزش و پژوهش در موزه به شکل دانشگاهی و حرفه‌ای نبود بلکه همانند آموزش مادر به فرزند در فرم عمومی و غیرمستقیم انجام می‌شود.
با توجه به این شعار؛ موزه‌ها باید در برنامه‌های خود اشتراک با دیگر موزه‌ها و جامعه محلی را در اولویت خویش قرار دهند و از طریق ارتقای سطح دانایی و آگاهی عمومی زمینه توسعه و صلح پایدار را فراهم کنند.
