امید
گفتند چرا به جوانان امید نمی‌دهی و چرا همواره آیه یأس می‌خوانی و سیاهی‌ها را می‌بینی و نشان می‌دهی؟!
گفتند چرا به جوانان امید نمی‌دهی و چرا همواره آیه یأس می‌خوانی و سیاهی‌ها را می‌بینی و نشان می‌دهی؟!
می‌خواستم بگویم اما نشد. امید نیازمند چشم‌اندازی است ولو دور اما واقعی. چشم‌انداز نیازمند راهکار است و راهکار همان چیزی است که تحققش به آنچه در قلم شماهاست بستگی دارد. قلمی که جوهر ملاحظه‌کارى و مماشات و روزمرگی در آن منعقد شده و تبصره‌ها و قوانینی که کسی به یاد نمی‌آورد، شأن صدور و اجرای آنها کدام بحران اجتماعی بوده است، نوک آن را به‌شدت کند کرده‌اند.
با این همه، در جهت آن امید می‌خواهم مروری بکنم بر آنچه به گمانم در صورت رفع انعقاد می‌تواند بر این قلم‌ها بچرخد و امید بیافریند. اینکه توان آن هست یا نه، قطعا مانعی برای به زبان آوردنش به شمار نمی‌رود. چیزهایی هست که نگفتن‌شان محافظه‌کاری است نه گفتن‌شان.
- یک روز صبح ممنوعیت استخدام در دانشکده پزشکی را یکباره لغو کنید. از یک نفر بپرسید در یک بخش آموزشی در آمریکا چند هیئت علمی در برابر چند رزیدنت وجود دارد. اجازه دهید بخش‌هاى آموزشی به خاطر عقب‌ماندگی چند‌ساله به انتخاب خودشان از آن هم بیشتر استخدام کنند. به آنها اعتماد کنید! مگر نه آنکه امتحان بورد اساسا به معنای توان هیئت علمی شدن بوده است؟ جوانانى که بعد از خروج از ایران چشم و چراغ بخش‌های دنیا می‌شوند، قطعا توان ساختن بخش‌های کشور خود را دارند.
- نیازی به اقتصاددان هم نیست، اگر بود چه بهتر! یک شب با خودتان خلوت کنید ببینید یک هیئت علمی برای کار تمام‌وقت و یک زندگی بی‌دغدغه چه میزان حقوق نیاز دارد. بخش مهم درآمد او را از کارانه کاسته، به او حقوق بدهید. بالادستی‌ها را قانع کنید پولش را بدهند. کاری کنید دولت از کارگزار تبدیل به ناظری مقتدر و هوشمند شود.
- در یک بعدازظهر زیبا، بعد از صرف ناهار در یکی از آن اتاق‌های چوب‌کاری‌شده با خاطراتی از دوران‌های درخشان گذشته، قلم خودنویس (نه خودکار) را بر کاغذ بچرخانید کلیه قوانین طرح و خارج از مرکز و امتیازهای تأسیس پروانه مطب را یکباره لغو کنید تا دولت‌ها مجبور شوند پزشکان معالج مردم در اقصی‌نقاط کشور را طبق قوانین حقوق بشر و نه لزوما بازار آزاد استخدام کنند و آنچه از دست‌شان برمی‌آید در ماندگاری ایشان تلاش کنند.
ببینید در شهرستان‌ها ماندگاری یک پزشک که اهل همان شهر باشد با چه میزان درآمد امکان‌پذیر خواهد بود. تنها و تنها بر کیفیت نظارت کنید. مطمئن باشید پزشکان در شرایط متعارف، اخلاقی‌ترین رفتار را خواهند داشت. مطمئن باشید تا برده هست، هیچ‌کس سراغ کارگر نمی‌رود.
- بسیار دور از ذهن است اما می‌گویم. یک فراخوان بین‌المللی بدهید برای دانشگاه‌ها از اروپا و آمریکا هیئت علمی خارجی استخدام کنید. عربستان مدت‌هاست این کار را می‌کند.
- مثل سال ٥٥ یک گروه به آمریکا بفرستید تا متخصصان ایرانی آمریکا را برای استخدام در ایران ترغیب کنند. فراموش نکنید ساختار سلامت کشور و مقاومت در برابر بحران‌های بزرگی مثل جنگ، مرهون استادان بزرگی است که در آن سال‌ها به کشور بازگشتند و ماندند و مکتب پزشکی انگلوساکسن را در کشور مستقر کردند. این راهکارها در اولین نگاه بسیار بدیهی به نظر می‌رسند، اما مشکل اصلی و ناامیدی آنگاه آغاز می‌شود که بدیهیات نیاز به اثبات داشته باشند یا تصور آنها به‌غایت دور از ذهن به نظر برسد.
