دروازه‌ات را ببند!

لیگ برتر فوتبال ایران به دو ایستگاه پایانی رسیده و رقابت برای دو تیم در بالای جدول برای قهرمانی و چند تیم در پایین جدول برای فرار از سقوط همچنان داغ است. در بالای جدول، پرسپولیس با 62 امتیاز صدرنشین است و استقلال با یک امتیاز کمتر در تعقیب این تیم. این نتیجه به آن معنی است که هنوز تکلیف تیم قهرمان مشخص نشده و دو بازی باقی‌مانده می‌تواند تأثیرگذار باشد. در انتهای جدول هم اگرچه شرایط برای تیم‌های خوزستانی بغرنج به نظر می‌رسد ولی هنوز مشخص نشده که از بین آنها کدام تیم‌ها قرار است مسافر دسته پایین‌تر شوند. فارغ از اینکه چه تیمی در انتهای فصل قهرمان می‌شود یا کدام تیم‌ها سقوط می‌کنند به نظر می‌رسد که فرمول موفقیت در لیگ برتر ایران همچنان دست‌نخورده باقی مانده است؛ فرمولی که می‌گوید دروازه‌ات را ببند، کمتر گل بخور و شانس قهرمانی یا فرار از سقوط را داشته باش. این فرمول امسال هم جواب داده و قهرمانی قرار است به یکی از دو تیمی برسد که کمترین گل خورده در رقابت‌های این دوره از لیگ برتر را داشته‌اند. پرسپولیس پس از 28 هفته 17 بار دروازه‌اش باز شده و فعلا دومین خط برتر دفاعی لیگ محسوب می‌شود. استقلال رده دومی هم با 15 گل خورده، برترین خط دفاعی لیگ را دارد. پس از این دو تیم، تیم تراکتور رده چهارمی ایستاده که تا الان 21 گل خورده در کارنامه‌اش ثبت شده است. از آنجا که دو بازی دیگر باقی مانده، روی کاغذ تصور اینکه تراکتور هیچ گلی نخورد و پرسپولیس و استقلال در دو بازی آینده به ترتیب پنج و هفت بار دروازه‌شان باز شود، کمی غریب است. اگرچه گل‌خوردن سه‌باره پرسپولیسی‌ها مقابل تیم استقلال خوزستان، هر احتمالی را ممکن می‌کند ولی واقعیت این است که شرایط دو تیم استقلال و پرسپولیس در مسیر قهرمانی، بعید است اجازه دهد تا این دو در بازی‌های پیش‌رو به طور میانگین در هر بازی سه گل بخورند. پس به نظر می‌رسد بدون درنظرگرفتن اتفاقات غیرمترقبه، امسال هم تیمی قهرمان می‌شود که خط دفاعی منسجم‌تری داشته و توانسته در مقایسه با سایر رقبا، از این فاکتور بهره ببرد. این برای چندمین بار در لیگ برتر ایران است که تیمی با خط دفاعی بهتر می‌تواند عنوان قهرمانی را از آن خود کند. دست‌کم این اتفاقی است که در بیش از 90 درصد قهرمانی‌های پرسپولیس و استقلال در تاریخ لیگ برتر رخ داده است. در انتهای جدول هم شرایط مشابه است؛ تیمی که گل بیشتری خورده شرایطش حساس‌تر از بقیه است. البته که برای بررسی بیشتر این موضوع باید تفاضل گل را تأثیرگذارتر دانست. به عبارتی، در لیگ برتر ایران فقط گل‌خوردن‌های بی‌شمار تأثیری روی سقوط نداشته بلکه همراهی این فاکتور با گلزنی کم است که شرایط را حسابی دشوار کرده؛ هرچند به طور معمول، گل‌خوردن‌های بی‌شمار، دلیل اصلی محسوب می‌شود. با نگاهی به تیم‌های پایانی جدول یعنی فولاد، استقلال خوزستان و صنعت نفت آبادان مشخص می‌شود که آنها تقریبا بدترین خط دفاعی لیگ برتر را دارند. فولاد با 38 گل خورده، استقلال خوزستان با 39 و صنعت نفت با 44 گل خورده، شرایط بسیار بدی دارند. تنها استثنائی که در این میان مطرح است، باشگاه هوادار است. تیمی که با 40 گل خورده این روزها بعد از صنعت نفت، دومین خط دفاعی بد لیگ برتر را دارد ولی به لطف امتیازات بهتری که گرفته‌ از منطقه خطر گریخته‌ است. شرایط تفاضل گل در انتهای جدول هم چنگی به دل نمی‌زند؛ فولاد منفی 21، استقلال خوزستان منفی 14 و صنعت نفت آبادان با منفی 21 در زمره بدترین‌ها از این حیث هستند. طبیعی است که اگر تیم‌های مذکور توانسته بودند کمی در امور دفاعی بهتر کار کنند، الان شرایط برایشان حکم مرگ و زندگی را در لیگ نداشت.