مروری بر سخنان نرجس سلیمانی درصحن شورای شهر تهران
نمره زاکانی چند است؟
اگر شورای ششم چهارساله بماند، امسال آخرین سال مدیریت شهری ششم است. صحن علنی شورای شهر تهران این روزها با حاشیه‌های زیادی همراه است. منتقدان تندتر از گذشته تذکر می‌دهند، مدافعان هم بی‌تعارف‌تر حمایت می‌کنند. از همان نخستین جلسه شورای ششم تا امروز اظهارات و دیدگاه‌های «نرجس سلیمانی» نقشی کلیدی در پررنگ‌شدن مسائل این دوره از پارلمان شهری پایتخت داشته است.
شرق: اگر شورای ششم چهارساله بماند، امسال آخرین سال مدیریت شهری ششم است. صحن علنی شورای شهر تهران این روزها با حاشیه‌های زیادی همراه است. منتقدان تندتر از گذشته تذکر می‌دهند، مدافعان هم بی‌تعارف‌تر حمایت می‌کنند. از همان نخستین جلسه شورای ششم تا امروز اظهارات و دیدگاه‌های «نرجس سلیمانی» نقشی کلیدی در پررنگ‌شدن مسائل این دوره از پارلمان شهری پایتخت داشته است. نرجس سلیمانی که روزی خوش‌بین به برنامه‌های شهردار تهران برای تحول در شهر بود، حالا معتقد است مدیریت شهری در حوزه اجرا تا این لحظه از تک‌ماده‌کردن هم به نمره قبولی حداقلی نمی‌رسد. در این گزارش به مواضع و دیدگاه‌های نرجس سلیمانی در مقام عضو شورای ششم شهر تهران پرداخته‌ایم.
انتخاب پر حاشیه شهردار
اعضای شورای ششم که در جریان رقابت‌های انتخاباتی مورد حمایت قالیباف قرار گرفته بودند، عصر سیزدهم مردادماه 1400 و تنها یک روز پیش از آغاز به کار رسمی شورای ششم، جلسه انتخاب شهردار تهران را برگزار کردند. در این جلسه که بدون حضور رسانه‌ها و تنها با حضور منتخبان شورا جریان داشت، انتخاب شهردار تهران در دو مرحله انجام شد. در مرحله اول علیرضا زاکانی 9 رأی، مازیار حسینی هشت رأی و محسن پیرهادی سه رأی را اخذ کردند. با کشیده‌شدن رأی‌گیری به مرحله دوم، در این مرحله زاکانی که در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 1384 عهده‌دار مسئولیت ریاست ستاد انتخاباتی قالیباف بود، با کسب 12 رأی پیروز رقابت با مازیار حسینی، معاون پیشین قالیباف، شد و به شهرداری تهران راه یافت.
میکروفون روشن مهدی چمران در جلسه انتخاب زاکانی و زمزمه‌های او با نرجس سلیمانی اولین حاشیه این دوره از مدیریت شهری را رقم زد. چمران در این گفت‌وگو می‌گفت: «من دیشب تا صبح نخوابیدم. خیلی ناراحت شدم از اینکه اسامی رفته و آن‌هم غلط و غلوط. آخه یعنی چی، یک عده فشار می‌آورند، اما به لحاظ قانون رأی مخفی است. چرا یک عده‌ای را می‌ترسانند و تهدیدشان می‌کنند؟! گفته بودند رأی ندهید، همچین می‌کنیم! در‌حالی‌که رأی مخفی بوده که من تذکر دادم». اعضای شورای شهر تهران پس از برگزاری جلسات مختلف و رأی‌گیری استمزاجی ظهر هفدهم مردادماه 1400 در دومین جلسه رسمی و علنی خود با ۱۸ رأی زاکانی را رسما به‌عنوان شهردار تهران انتخاب کردند.
نمره 20 برای آغاز به کار شهردار
این حاشیه سبب شد تا پانزدهم مردادماه نرجس سلیمانی در یک یادداشت طولانی دلایل خود در حمایت از زاکانی به‌عنوان شهردار منتخب تهران را اعلام کند. نرجس سلیمانی در این یادداشت، اصلی‌ترین وجه و نشان ممتاز‌کننده زاکانی را حفظ هویت شخصی و تأثیر نپذیرفتن از اطرافیان و نزدیکان و فسادستیزی او برشمرد و در ادامه با اشاره به سابقه درخشان زاکانی نوشته بود: لاجرم هرچند رأی‌گیری رسمی در جلسه آتی نیز بنا به دلایل قانونی برخلاف میل باطنی و قلبی بسیاری از اعضا به صورت مخفی انجام خواهد شد، خشنودم که رسما حمایت قاطع خود را از جناب آقای دکتر زاکانی اعلام کنم و امیدوارم نمره 20 بدرقه راه آغاز کار شهردار جدید شهر تهران باشد.
سلیمانی البته در پایان یادداشت خود با اشاره به مثلث انقلابی انتخاب شورای ششم نوشت: در پایان ذکر این مهم واجد اهمیت است که مثلث انقلابی زاکانی، حسینی و پیرهادی انتخاب شورای ششم شهر تهران برای اداره شهر در چهار سال آینده است و به فراخور قال و مقال بهره‌برداری از خدمات هر سه عزیز مد‌نظر است. ان‌شاءالله در فراهم‌آوردن اسباب اخراج دیو فساد از خانه‌مان به همت شهروندان در حد توان و در ظرف زمان توفیق حاصل شود.
سکوت و میکروفون خاموش
نرجس سلیمانی پس از این شروع پرحاشیه تا مدتی سکوت اختیار کرد؛ سکوتی که با خاموش‌بودن میکروفون این عضو شورای ششم همراه بود و از چشم شهروندان تهرانی دور نماند. موضوعی که با اشاره یکی از کاربران در شبکه اجتماعی ایکس پررنگ‌تر شد. این کاربر در توییتی نوشت: خانم سلیمانی در 81 روز گذشته، نه تذکری داده است و نه نطقی داشت. سکوتی که البته آنچنان پایدار نماند و باعث بازشدن میکروفون این عضو شورا در سؤال از شهردار تهران شد.
طرح اولین سؤال از شهردار
اردیبهشت ماه 1402 دقیقا 9 سال پس از طرح سؤال رحمت‌الله حافظی از محمدباقر قالیباف در اردیبهشت 93، این بار نرجس سلیمانی برگه سؤال از شهردار تهران را تکمیل و امضا کرد. نرجس سلیمانی با مطرح‌کردن پرسش «فعالیت‌های عملیاتی‌شده در حوزه بهبود و به‌روزرسانی وضعیت حمل‌ونقل عمومی روزمینی به‌ویژه تجهیزات و توسعه ناوگان اتوبوس‌رانی به تفصیل چه بوده است؟»، سؤالش را از شهردار تهران در دهم اردیبهشت ماه 1402 نوشت و به مهدی چمران داد. رئیس شورای شهر نیز این سؤال را برای اعلام به شهردار تهران به دفتر مصوبات ارجاع کرد، سؤالی که البته معلوم نشد چرا چمران ترتیبی داد تا زاکانی بعد از پاسخ به سؤالات ناصر امانی و سید‌جعفر تشکری‌هاشمی، آن‌هم در شهریورماه یعنی چهار ماه بعد از طرح سؤال پاسخ دهد.
تبریک برای تحریم؛ نگرانی از مردودی
رئیس کمیسیون نظارت و حقوقی شورای شهر تهران پس از قرائت گزارش زاکانی در پاسخ به سؤالی که اردیبهشت‌ماه مطرح کرده بود، ابتدا به شهردار تهران برای دریافت مدال افتخار و تحریم از سوی انگلیس به‌عنوان تأییدی برای شخصیت انقلابی زاکانی تبریک گفت و ادامه داد: در جریان گزارش‌خواهی از عملکرد شهرداری تهران در حوزه حمل‌ونقل عمومی متأسفانه در ابتدا مقاومت‌هایی وجود داشت اما خوشحالم که این رویه به‌مرور مرتفع شد که این نشان از این دارد که مدیریت شهری دغدغه حل مشکل را دارد. سلیمانی در ادامه با اشاره به وعده‌های زاکانی گفت: شهردار تهران در بسیاری از مسائل مربوط به حقوق حقه شهروندان وعده‌هایی را داده اما هنوز آثار عملی وعده‌ها در دسترس قرار نگرفته و هر تبلیغی هم اگر مبنی بر تحقق وعده صورت گیرد، نه‌تنها محلی از اعراب ندارد، بلکه به‌هیچ‌وجه پذیرفتنی نیست. اولا لطفا این را که ۲۴ ماه از حضور شهردار در شهرداری می‌گذرد، دیگر مطرح نکنید چراکه شما تأیید صلاحیت‌شده کاندیداتوری ریاست‌جمهوری بودید و برای ایران، به‌ویژه تهران برنامه‌هایی هم داشتید، ضمن اینکه شما پیش‌از‌این در جایگاه نماینده مجلس با سازوکارها و چالش‌های شهر آشنایی داشتید و از زمانی که در ساختمان شهرداری مستقر شدید، دارای برنامه بودید. این به این معنی است که شما قبل از ورود به این حوزه کاری، با چالش‌های شهر آشنا بودید، در نتیجه در بدو ورود باید همه فرایندهای لازم برای رفع مشکلات حوزه حمل‌ونقل را که علاوه بر طرح جامع پسماند و طرح تفصیلی که غیر‌قابل چشم‌پوشی است، انجام می‌دادید. شما دو دوره بودجه مدیریت شهری را اجرا کرده یا در دست اجرا دارید. براساس برنامه توسعه باید روزانه چهار دستگاه اتوبوس به شهر تهران اضافه می‌شد که امیدواریم با همت مدیریت جهادی، هفتهزارو ۵۰۰ دستگاه اتوبوس که تعهد برنامه است، تا پایان دوره عملیاتی شود و به دوره بعد کشیده نشود. سلیمانی در ادامه افزود: اگر با همین روند پیش برویم، قطعا تا پایان کار در انجام مسئولیت‌ها در پیشگاه مردم با مردودی روبه‌رو خواهیم شد. اما امیدواریم این شیب تغییر کند و تعداد اتوبوس‌های ناوگان به هفتهزارو ۵۰۰ دستگاه برسد.
این عضو شورای شهر در پایان با بیان اینکه پرسش بنده در اردیبهشت ماه سال جاری از شهردار قرائت شد، گفت: طرح سؤال از معدود ابزار نمایندگان است تا به مدیریت شهری کمک کند و اقدامات را برای برطرف‌کردن نیازهای شهر و شهروندان سرعت ببخشد؛ ازاین‌رو نباید این برداشت صورت بگیرد که طرح سؤال به معنای چالش با شهردار است، پس امیدواریم هفتهزارو ۵۰۰ دستگاه را تا پایان سال به تهران اضافه کنیم و وعده‌ها محقق شود.
عملکرد بدون نمره قبولی
جریان تذکرهای نرجس سلیمانی به اقدامات شهرداری تهران پس از طرح سؤال او از شهردار یک پای ثابت جلسات شورای شهر تهران است. او با طرح تذکر و انتقاداتی به وعده‌های عملی‌نشده شهردار تهران در جلسه علنی نهم اردیبهشت‌ماه امسال گفت: باعث تأثر است که بعد از گذشت تقریبا سه سال از استقرار مدیریت شهری تا این لحظه به اندازه هزینه‌های رفت و برگشت و اقامت در سفرهای متعدد در چین، هنوز از این محل، وسایل حمل‌ونقل عمومی زمینی به شهر تهران اضافه نشده است. شرکت‌ها در همه دنیا انواع خود را دارند؛ یا تک‌نفره هستند یا مسئولیت محدود دارند یا سهامی خاص یا عام بوده یا از انواع تعاونی‌هایی هستند که خود همان هم باز دارای سهامی عام و خاص است یا اصولا زیرمجموعه‌های شرکت‌های دولتی به شمار می‌آیند.
سلیمانی با بیان اینکه با نام یک شرکت بزرگ و یک شرکت با مسئولیت محدود که خود زیرمجموعه یک شرکت خصوصی است، قراردادهایی در سفر چین از سوی شهرداری تهران منعقد شده که شهرداری، با توجه به ارجاعات در متن سند امضا‌شده از سوی سه طرف، گاهی آن را قرارداد تأمین، در جایی دیگر از سند، آن را تفاهم‌نامه یا موافقت‌نامه نیازمند موافقت‌نامه‌های جانبی و نیز قرارداد تکمیلی مطرح می‌کند؛ مواردی که به طور واضح شهرداری را به مسیری می‌کشاند که اگر نگوییم بن‌بست، به نظر کوره‌راه صعب‌العبور و صعب‌الوصول است. این قضیه مانند حکایت فردی است که می‌خواهد با یک کاسه ماست، دریا را تبدیل به دوغ کند. او افزود: درباره حمل‌ونقل روزمینی شامل هر نوع اتوبوس، مینی‌بوس، ون و تاکسی با هر سوختی وعده‌های بسیاری شنیده‌ایم که تاکنون بی‌سرانجام بوده است. با همه اینها سال ۱۴۰۲ به پایان رسید و فروردین ۱۴۰۳ نیز تمام شد. اگر ۵۰ درصد را در انجام وعده‌های محقق‌کردن حمل‌ونقل روزمینی ملاک قبولی قرار دهیم، مدیریت شهری در حوزه اجرا تا این لحظه از تک‌ماده‌کردن هم به نمره قبولی حداقلی نمی‌رسد. البته زمان محدودی شاید برای جبران مافات وجود داشته باشد؛ چراکه با وعده‌ها و مصاحبه‌های پرطمطراق تا امروز نه مشکلی حل شده و نه حل خواهد شد. به عمل کار برآید، به سخنرانی نیست.
نیاز شهر به عطاری دانا و خاموش
سیر انتقادات و تذکرات نرجس سلیمانی، بعد از پایان رقابت‌های انتخاباتی چهاردهمین دوره ریاست‌جمهوری وارد روند تازه‌ای شد. او در تذکری گفت: از وقتی وارد شورا شدیم، شهر تغییر قابل توجهی نداشته و حمل‌ونقل عمومی، جمع‌آوری پسماند، مدیریت امور شهری و ارتباط مردم با شهرداری همچنان وضعیت مناسبی ندارد! اگرچه دستاورد برای ما ۲۱ نفر مهم است اما مشکل اصلی عدم حذف فرایند اختلال‌زا و اختلافات جزیره‌ای و مقیاس‌های خرد و کلان است. حتی درباره یکی از وعده‌های داده‌شده موفقیت قطعی به دست نیامده که قابل دفاع باشد، اگرچه پرسنل شهرداری با تلاش خود کارهای خوبی را رقم زدند، بهتر از زمان حضور مدیران ارشد شهرداری، شهر را اداره کردند. سلیمانی با اشاره به مقبولیت و مشروعیت به عنوان دو اصل اساسی در جایگاه شهردار تهران، گفت: وقتی مقبولیت از بین می‌رود مشروعیتی باقی نمی‌ماند. اصلاح امروز منتج به نتیجه نخواهد شد. شهر نیازمند عطاری دانا و خاموش است تا در سکوت تلاش کند و هر دم در هوس جای دیگر نباشد.
دغدغه شأن فرزند سلیمانی
هنوز چند دقیقه‌ای از تذکر نرجس سلیمانی نگذشته بود که آقامیری دیگر عضو شورای ششم در اظهارات خود با اشاره به برخی مسائل عملکردی به دفاع از زاکانی پرداخت، آقامیری در میانه صحبت‌هایش با مخاطب قراردادن نرجس سلیمانی خطاب به او گفت: چرا کارکرد ما را زیر سؤال می‌برید؟ من شخصا موضوع را پیگیری می‌کنم و ناراحت می‌شوم وقتی می‌گویید سه سال کار نکردید. یعنی ما زیر کولر باد خوردیم. اینکه چشمان خود را ببندیم و دهان خود را باز کنیم در شأن فرزند شهید سلیمانی نیست. در ادامه مهدی اقراریان و ناصر امانی این صحبت‌های آقامیری را توهین به حاج قاسم سلیمانی تفسیر کردند و صحن شورا برای دقایقی به تشنج کشیده شد.
سوژه حمله همشهری
پس از انتقادات «نرجس سلیمانی» از «علیرضا زاکانی» و تأیید پست‌فروشی در شهرداری تهران توسط این عضو شورای شهر تهران، روزنامه همشهری به انتقاد از نرجس سلیمانی پرداخت و نوشت که نرجس سلیمانی حرف ضد انقلاب می‌زند. این روزنامه نوشت: اگر واقعا تفاوت نقد مشفقانه و تذکر دلسوزانه و گلایه مسئولانه با بداخلاقی و بی‌انصافی روشن نیست به اثر رفتارها توجه کنیم. ببینیم چرا ضد انقلاب این‌قدر خوشحال می‌شود؟ ببینیم چرا سوت و کف می‌زند؟ چرا تشویق می‌کند؟ رفتار ما چه آورده‌ای برای دشمنان خبیث انقلاب داشته است؟ تنها برای نمونه، روز یکشنبه گفته شد طی سه سال گذشته مدیریت شهری هیچ دستاورد مهمی نداشته است؛ واقعا نداشته است؟ این نقد است؟ نظارت است؟ یا تکیه‌کردن به دروغ آشکار مجازی که از بیخ و بن تکذیب شده است و آن را نشانه ضعف مدیریت شهری دانستن، اخلاق است؟ تقواست؟ سه سال پیش نرجس سلیمانی در پانزدهم مردادماه با انتشار یادداشتی رأی مثبت خود برای شهردارشدن زاکانی را اعلام کرد و نمره 20 را بدرقه آغاز به کار شهردار منتخبش در مدیریت شهری دوره ششم کرد، اردیبهشت امسال اما عملکرد زاکانی در شهرداری تهران پس از گذشت دو سال و اندی آنچنان نبود که نرجس سلیمانی به زاکانی حتی نمره 10 بدهد! او نهم اردیبهشت امسال در تذکرش خطاب به زاکانی گفت: مدیریت شهری در حوزه اجرا تا این لحظه از تک‌ماده‌کردن هم به نمره قبولی حداقلی نمی‌رسد! این روزها اما در آغاز چهارمین سال دوره ششم شورای شهر نرجس سلیمانی از نیاز شهر به عطاری دانا و خاموش می‌گوید تا در سکوت تلاش کند و هر دم در هوس جای دیگر نباشد.
بیست ندادم
نرجس سلیمانی، رئیس کمیسیون نظارت و حقوقی شورای شهر تهران، درباره اینکه چطور شد از 20 اولیه به شهردار به یکی از جدی‌ترین منتقدان عملکرد زاکانی تبدیل شده است، به «شرق» می‌گوید: یادم نمی‌آید نمره 20 به کسی داده باشم، در مورد رضایت اولیه هم شما ارجاعی در صحبت‌های من دیده‌اید؟ خودم نمی‌بینم، از روز اول پیگیر حل مشکل شهروندان و کاهش آسیب‌های موجود بدون ورود به هرگونه فرایند سلیقه‌ای و جناحی بودم، حتی در 20 جلسه اول شورا رسما و کامل سکوت کردم تا گرد و غبار انتخابات بر زمین بنشیند، حتی در جلسه نخست در اولین لحظات پیگیر شفافیت آرا بودم، زیرا بخش عمده اختلال و مشکل در همه دستگاه‌ها و نهادها ناشی از عدم شفافیت است، در خود شهرداری منشأ اصلی بسیاری از مشکلات از پیچیدگی بی‌جهت در فرایندها و لایه‌های متعدد تنظیم‌کننده و تغییردهنده جهات تصمیمات ساده و روشن است، به طور مثال در حوزه دریافت‌ها در شهرداری اشکالات متعددی وجود داشته و دارد که حتی شهرداران برجسته هم خود اذعان داشته‌اند که برای درک این فرایندها و تسلط بر آنها زمان زیادی صرف کرده‌اند، در واقع چیزی به نام رضایت و مخالفت اولیه نمی‌شود اعلام کرد، هر مجموعه‌ای خصوصا در وضعیت انتخابی آن هم در یک خوشه شهر با لایه‌های متنوع اجتماعی، فرهنگی و حتی سیاسی که نام بزرگ پایتخت را هم یدک می‌کشد و در عین حال در نبود مدیریت یکپارچه برای اعمال نظر شهروندان در مدیریت شهر، سادگی و خلوص خود را از دست می‌دهند.
او ادامه می‌دهد: بعد از اولین روزهای تشکیل شورای ششم یادداشتی نوشتم که به زعم خودم پیچیدگی وضعیت و نحوه تعامل خود را در چهار سال پیش‌رو به بهترین شکلی که می‌توانستم شرح دادم، شاید نگاه اولیه به آن یادداشت در ورای گردو‌خاک‌های ناشی از جهت‌گیری‌های جناحی و درون‌جناحی دیده نشده باشد، اما به روشنی خطوطی بر مبنای حل مسائل شهروندان وجود داشت که تلاش کردم همان محورها را پررنگ کرده و بر اساس همان نگاه فارغ از هر نوع رنگ و بوی سیاسی از منظر اجتماعی به موضوعات بپردازم.
مفاهیم را ساده‌سازی کنیم
سلیمانی معتقد است: آفت اصلی در وضعیت آشفته‌بازار مدیریت اکنون به زعم بنده نبود نگاه پاکیزه است، پاکیزگی و طراوت می‌تواند جوانه‌های امید را روحی تازه ببخشد و در کلان‌شهری که در وضعیت دگردیسی به خوشه‌شهر شدن است و از آستانه این تغییر و تبدیل نیز گذشته است می‌تواند بسیار جهت‌دهنده و معنادار باشد، شهروندان ما متأسفانه آن تعلق خاطر معنابخش را به بسیاری از امور مهم در رفتار عملی خود با بی‌توجهی‌های ناشی از مشکلات روزمره از وجه اصلی همت به درجات نازل‌تر در اولویت‌بندی‌های زندگی تنزل داده‌اند، ما منظورم شهروندان این خوشه‌شهر دارای مشکلات متعدد و پیچیده چاره‌ای نداریم تا با ایجاد نقاط روشن و با قابلیت تفسیرپذیری حداقلی به شکل منظم و مستدل به نحوی که برای تمام لایه‌های اجتماعی قابل لمس باشد در ایجاد وحدت نظری و عملی در کلان‌خانواده‌مان کوشا باشیم برای دستیابی به این شرایط و ترسیم پارادایم‌های معنادار قابل دفاع که نیازمند صرف وقت و هزینه توسط تمامی شهروندان است نخست باید از تمامی ظرفیت‌های مورد ادعا استفاده کرد و در عمل موارد ابرازی با توانایی‌های اقدامی درجاتی از تفاوت در عمل را نشان خواهند داد. بخشی از اختلاف در قالب رواداری‌های مجاز قابل درک است، ولی فاصله افق شعار و عمل باید به نحوی مدیریت شود که برایند عملی رفتار ما در جهت تقویت ساختارهای مولد اجتماعی باشد.
سکوت اولیه‌ام معنادار بود
او ادامه می‌دهد: سازمان‌های مردم‌نهاد از مقیاس محلات مانند مساجد و حسینیه‌ها تا ساختارهای منطقه‌ای و نهادهای عمومی همه باید اساس و جوهر رفتار عملی خودمان را ساده‌سازی کنیم و در انتقال پیام به‌گونه‌ای عمل کنیم تا سادگی و خلوص عملی بتواند عاملی مؤثر در حل گره‌های کور ناشی از مدت طولانی تحت کشش بودن فرایندها باشد، به طور مثال وجود اختلال در فرایندها خود یکی از عوامل روشن بروز فساد است تا فرایندها وضوح کافی پیدا نکنند و برای همه حداقل همه کارشناسان روشن و شفاف نباشند. نمی‌توان انتظار داشت تلاش‌های هرچند مجدانه ما بدون توجه به عمق مسائل گره‌گشا باشد، مثال ساده‌ای برایتان بخواهم بزنم، یادداشتی نوشته بودید به نام زنان ساکت شورا، احتمالا اکنون به علت کثرت نوشتن به یاد نداشته باشید. برای دیگران خودشان حتما بهتر پاسخ‌گو خواهند بود اما در مورد بنده سکوت خود واجد معنی است مثلا 20 جلسه اول شورا بنده در جلسات رسمی تعمدا سکوت کردم. از جلسه دوازدهم این سکوت دیده شد و فکر کنم در جلسه هجدهم یا نوزدهم توسط رسانه‌ها شنیده شد. شاید معنی آن سکوت به درستی تشخیص داده نشده باشد اما به سادگی متوجه می‌شویم که شهر حتی سکوت را می‌فهمد. لایه‌های اجتماعی و فرهنگی مثل خطوط حامل در نت‌نویسی هستند و شهر مثل یک سمفونی یا یک آواز برای کارکرد درست باید براساس یک هماهنگی و هارمونی پیش برود، شما در یک ارکستر سازهای متعدد دارید، در هر لحظه‌ای بعضی در حال سکوت و بعضی در حال فعالیت‌اند، در عین تفاوت در شکل و نوع صدا هر ساز کارکرد خود را دارد و در این میان آنچه از همه برای هماهنگی مهم‌تر است لحظات سکوت است. البته بنده موسیقی نمی‌دانم این برداشت بنده برای ساده‌سازی شرح مسائل پیچیده شهری است.
رئیس کمیسیون نظارت شورای شهر تهران یادآوری می‌کند: به نظرم رفتارها و گفتارها را باید به دقت مورد مطالعه قرار بدهیم، بعضی رفتارها ناشی از اجبار است، مثل تنفس ولی بعضی اعمال انتخابی است مانند انتخاب وعده غذایی بر اساس بودجه هر شخص، نباید این مسائل را با هم قاطی کنیم، این مسائل مثل کلاف‌های رنگی است که درهم و برهم شده‌اند. برای فهم باید اول سر نخ هرکدام را پیدا کنیم بعد هر کلاف را جداگانه بپیچیم شاید در انتها تصویر نسبتا واضحی از آنچه هست و آنچه باید به دست بیاید، ترسیم شود. هرچند در هر وضعیت ممکن است تعدادی از کلاف‌ها قابلیت بازشدن و مرتب‌شدن در بستر زمان و مکان را پیدا نکنند، البته اگر عمری باقی باشد، بعد از اتمام دوره شورا به‌صورت دقیق و موشکافانه در مورد تمام سکو‌ت‌ها، یادداشت‌ها و نوشته‌هایم به‌صورت یک ریسمان در‌هم‌تنیده برای شهروندان توضیح جامع خواهم داد، برای مثال با گذشت قریب به سه سال حتی یک بار هم از ظرفیت نطق استفاده نکرده‌ام، همه اینها دلایلی دارد و قابل توضیح و البته تحلیل و تفسیر نیز حداقل از طرف خود بنده هست و در جای خود به‌صورت یک تصویر یکپارچه به عنوان سابقه حاصل رأی شهروندان به این‌جانب نتیجه فعالیت یک عضو شورای ششم است.
نرجس سلیمانی که در سال دوم شورا با رأی پرویز سروری به ریاست کمیسیون نظارت و حقوقی شورای شهر تهران رسید، این روزها با شعر و مثل، مدافعان شهردار را بی‌طاقت کرده و هرچند از تریبون رسمی شورا پاسخ انتقادهایش را نمی‌دهند، تلاش می‌شود در رسانه‌های مجازی مانند سایر اعضای منتقد شورا فشارها را برای سکوتش افزایش دهند.
