دغدغه مشترک صابر ابر، الهام کردا و ستاره اسکندری برای تئاتر

نشست «تئاتر و آموزش؛ با محوریت تجربه اجرا» با حضور صابر ابر، الهام کردا و ستاره اسکندری و با اجرای آریان رضایی در تماشاخانه ایرانشهر برگزار شد. صابر ابر، بازیگر و کارگردان تئاتر، در ابتدای این نشست گفت: اگر مدرسه‌ای با هدف ترویج فرهنگ و هنر ایجاد شود، باید به هر شکلی که هست آن را پابرجا نگه داشت. اکنون بازیگری دیگر برای من ماهیت مهمی نیست؛ زیست هنرمند است که زیباست و به جامعه شأنیت می‌دهد و به همین دلیل هم هر فضایی که بتواند این را به جامعه تزریق کند که بشود زیباتر، باکیفیت‌تر و خوشحال‌تر زندگی کرد باید مورد حمایت قرار بگیرد. او ادامه داد: در مدرسه «اینجا»، میان شهر ما می‌خواستیم خانه‌ای داشته باشیم که بچه‌ها بتوانند در کنار هم تجربه زیست جدید‌ با‌کیفیت‌ بهتری داشته باشند و فکر می‌کنم مدرسه اینجا تا حدی در‌این‌باره موفق بوده است. ابر افزود: ما در آموزش باید صادق باشیم؛ به همین دلیل در ابتدا به هنرجویان می‌گوییم‌ هیچ تعهد و تضمینی برای کار وجود ندارد. من قرار نیست کسی را بازیگر کنم. او فضای آموزشی امروز دانشگاه را چندان مناسب ندانست و توضیح داد: بازیگری استاد ندارد و من هم از این واژه استفاده نمی‌کنم؛ چون شما هر روز با نگاه و متدی جدید آشنا می‌شوید. در دوره‌هایی دانشگاه فضایی آزاد، باز و روشن برای ساخت و ایجاد پروژه و کار فرهنگی بود؛ چیزی که الان وجود ندارد. دانشگاهی که به ما اجازه نمی‌دهد در بستر هنر و با کنار هم قرار‌گرفتن با تجربه اعتماد به یکدیگر مسیری را پیش ببریم، دانشگاه نیست. برای همین تجربه مدارس خصوصی در جامعه ما می‌تواند به مراتب اتفاق مهم‌تری باشد؛ شما حداقل می‌توانید‌ تصویری ببینید یا چیزی بشنوید که زمان‌تان را هدر نمی‌دهد. ستاره اسکندری، دیگر هنرمند حاضر در این نشست، در پاسخ به ضرورت ایجاد فضای آموزشی گفت: کسی که وارد فضای مدرسه «اینجا» می‌شود، با کسی که از مدرسه خارج می‌شود، کاملا متفاوت است. او در این مسیر تجربه زیست حرفه‌ای و هنرمندانه را پیدا می‌کند. هنرجویان با دیدی که ممکن است تنها به حرفه بازیگری بیندیشند، وارد این مدرسه می‌شوند، اما بعد از ماه‌ها آموزش ممکن است ‌جذب تئاتر نشوند، بااین‌حال، خیلی زود دچار دیدگاه فرهنگی می‌شوند و این به نظر من بزرگ‌ترین نکته این مدرسه است. این هنرمند ادامه داد: در این آشفتگی و به‌هم‌ریختگی فضاهای مجازی و فضاهایی که به هر‌کسی اجازه و امکان دیده‌شدن بدون هیچ آموزشی می‌دهد، کار برای افرادی که در مسیر فرهنگ و هنر گام برمی‌دارند، دشوار است. بین بازار و فرهنگ، فرسنگ‌ها فاصله وجود دارد. سیاست‌های فرهنگی خواسته یا ناخواسته در سال‌های اخیر به سمت خشونت سوق پیدا کرده است. اسکندری با اشاره به لزوم تمرکززدایی آموزش از پایتخت گفت: متأسفانه همه چیز حتی امکانات آموزشی متمرکز در پایتخت و ابرشهرها‌ست. از آنجا که در این روزگار دسترسی به امکانات و مراکز آموزشی‌ سخت شده، با همراهی حمید پورآذری ما شاگردان دکتر رفیعی برای تمرکززدایی تلاش کردیم تا با برگزاری کارگاه‌های آموزشی در این روند مؤثر باشیم. ما زاییده یک شرایط خاص اجتماعی هستیم که دوران طلایی تئاتر بود و شاهد حضور نسل‌هایی بودیم که هنوز هم کیفیت برایشان مهم‌تر بوده و هست. این بازیگر اضافه کرد: ما باید پلی بین تهران و شهرستان‌ها باشیم‌. علاقه‌مندان به هنر باید به قومیت‌های مختلف نگاه کنند و مشاهده‌گری و دانستن جریاناتی که در استان‌ها اتفاق می‌افتد، بسیار با‌اهمیت است. صحبت من این است که بسترسازی باید وجود داشته و امکانات باید از سمت دولت و نهادهای فرهنگی فراهم می‌شد. اما ما نباید منتظر بمانیم و به همین دلیل خودمان دست به کار شدیم تا با برگزاری کارگاه‌های آموزشی در استان‌های مختلف این امر را تحقق ببخشیم. اسکندری افزود: سیاست فرهنگی در دوران ما آن‌قدر امنیتی نبود و آدم‌های فرهنگی هنوز جلوتر از  جامعه بودند.