|

سرگیجه مخاطب ایرانی از دست تلویزیون

یکی دو شب گذشته، رقابت کشتی دوستانه بین ایران و روسیه در مسکو‌ برگزار شده و مورد توجه علاقه‌مندان به کشتی قرار گرفته است. این رقابت که با حضور چهره‌های سرشناس کشتی ایران انجام شده، بیش از هر چیزی‌ کمک به روس‌هایی است که از سوی اتحادیه جهانی محروم بوده و فرصت مسابقه‌دادن در تورنمنت‌های بزرگ با پرچم این کشور را از دست داده‌اند.

سرگیجه مخاطب ایرانی از دست تلویزیون

یکی دو شب گذشته، رقابت کشتی دوستانه بین ایران و روسیه در مسکو‌ برگزار شده و مورد توجه علاقه‌مندان به کشتی قرار گرفته است. این رقابت که با حضور چهره‌های سرشناس کشتی ایران انجام شده، بیش از هر چیزی‌ کمک به روس‌هایی است که از سوی اتحادیه جهانی محروم بوده و فرصت مسابقه‌دادن در تورنمنت‌های بزرگ با پرچم این کشور را از دست داده‌اند. البته جایزه دلاری آن هم به قدری درخور توجه بوده که باعث شده ستاره‌های فرنگی و آزاد ایران راهی مسکو شده و در تک‌جدال‌های وزن مورد نظرشان شرکت کنند. پیش از این مقرر شده بود‌ کشتی‌گیران ایران و روسیه تک به تک به مصاف یکدیگر بروند و برنده 10 هزار دلار و بازنده پنج هزار دلار به دست بیاورد. البته شایعه شد که اگر چهره بازنده‌ سرشناس و المپیکی است، جایزه او ممکن است تا هفت هزار دلار هم بالا برود. اینها همگی مزید بر علت شده تا کاروان ایران با انگیزه‌ای مناسب در این رقابت که در سالن دینامو شهر مسکو برگزار شد، به میدان بروند و به هیجان این رقابت دوستانه بیفزایند. فارغ از موضوعات این‌چنینی، شاید بحث درآمدزایی از این موارد هم برای بسیاری درخور توجه باشد. به عبارتی هزینه حداقلی 15 تا 20 هزار دلاری برای هر کشتی، چیزی نیست که به‌سادگی بتوان از پس تأمین آن برآمد. در چنین فضایی است که ناخودآگاه‌ ذهن‌ درگیر اسپانسرهایی می‌شود که برای این رقابت دوستانه پیش‌قدم شده‌اند. همان‌طور‌ که از تصاویر تلویزیونی و البته عکس‌های منتشرشده از این رقابت‌ها هویداست، یکی از مؤسسات شرط‌بندی که اسمش درشت وسط تشک کشتی حک شده، اسپانسر این بازی‌ها شده و قاعدتا جوایز دلاری را هم همین کمپانی به شرکت‌کنندگان پرداخت می‌کند. تا‌ به ‌اینجا، از آنجا که چنین کمپانی‌هایی اجازه فعالیت در ایران را ندارند، خللی در امور شکل نمی‌گیرد، ولی برخورد دوگانه تلویزیون در سانسور یا عدم سانسور چنین اسامی و اسپانسرهای مربوطه محل سؤال است. در روزهای گذشته این مسابقات در شرایطی از شبکه سه سیما به‌طور کامل پخش شده که اسم کمپانی مورد نظر، آن هم وقتی درشتی‌اش حسابی در دید است، شامل سانسور نشده و رقابت‌ها پخش شده است. حتی گزارشگر و مجری در بخشی به این مورد اشاره کردند که در رقابت‌های رسمی، اجازه تبلیغات روی تشک کشتی داده نمی‌شود ولی از آنجا که این مسابقات رسمی نیست، اجازه داده شده تا تبلیغات هم وسط تشک به نمایش درآید. البته چنین موردی حساسیتی هم برای مخاطب ایرانی به همراه نداشته ولی پرسش اصلی اینجاست که سیاست‌های دوگانه تلویزیون را چه ‌کسی ترسیم می‌کند که اسم این کمپانی‌های شرط‌بندی در یک‌سری از مسابقات سانسور می‌شود و در مسابقاتی دیگر خیر؟ برای تشریح بیشتر این دوگانگی، کافی است سری به رقابت‌های تیم ملی فوتبال ایران در تورنمنت کافا زد تا مشخص شود چرا پخش رقابت‌های کشتی با اسپانسر درشت شرط‌بندی‌اش، محل ابهام شده است. خرداد 1402 تیم ملی فوتبال ایران در بیشکک به مصاف تیم ملی افغانستان رفت تا اولین بازی‌اش در تورنمنت کافا را تجربه کند. آن دیدار که با اتفاقات بحث‌برانگیزی همراه بود، نهایتا با برتری ۶ بر یک تیم ملی ایران به پایان رسید ولی پوشش تصویری آن بازی که از طریق شبکه سه سیما روی آنتن رفته بود، بحث‌های فراوانی به همراه داشت. ماجرا از این قرار بود که هنگام پخش آن دیدار، در شرایطی که گزارشگر بازی آمار مربوطه را از روی اعداد و ارقامی که زیر تابلو نتایج در صفحه درج می‌شد به مخاطبان می‌داد، آنهایی که پای تلویزیون نشسته بودند فقط یک نوار سفید مشاهده می‌کردند و با تعجب از خود می‌پرسیدند چطور است که آمار را فقط گزارشگر بازی می‌تواند ببیند؟ دلیلش ساده بود؛ تلویزیون در آن بازی با سانسور بخشی از اطلاعات مندرج روی صفحه، تلاش کرد تا اسپانسر اصلی این رقابت‌ها را که یک شرکت شرط‌بندی بود، بپوشاند. آنها در این سانسور و پوشاندن اسم شرکت مربوطه، آن‌قدر افراط به خرج دادند که حتی حساسیت آن دسته از افرادی را که چنین مواردی برایشان اهمیت نداشت هم برانگیختند. عجیب آنکه تلویزیون اصرار به سانسور اسم کمپانی‌ای داشت که تبلیغاتش به صورت درشت‌تر، دور زمین بازی دیده می‌شد. حالا مسئله این نیست که چرا بازی تیم ملی کشتی ایران در روسیه در شرایطی که اسپانسر آن یک شرکت شرط‌بندی بوده و اسمش را هم درشت وسط تشک انداخته پخش زنده کرده، بلکه مسئله اینجاست که چرا تلویزیون رویه‌ای یکسان برای اتفاقات این‌چنینی ندارد؟ واضح است که بحث تصمیم‌گیری در چنین مواردی نیاز به رایزنی بیشتری دارد ولی شاید وقت آن رسیده تا این موضوع نزد مسئولان تصمیم‌گیرنده مطرح شود که چرا وقتی مسئله‌ای برای مخاطبان ایرانی اهمیت چندانی ندارد و حساسیتی برنمی‌انگیزد، آنها کاری می‌کنند تا چنین حساسیتی تحریک شود؟ الان که بازی تیم ملی کشتی ایران در چنین شرایطی پخش شده، آیا ایراد و اشکالی به وجود آمده است؟ یا همان زمان که اطلاعات بازی تیم ملی در کافا سانسور می‌شد ولی تبلیغات محیطی‌اش نه، به غیر از حساسیت مخاطب و داستان داغ سانسور در تلویزیون، فایده دیگری داشت؟ اصلا همین روزها که اسپانسر بسیاری از تیم‌های مطرح و پرهوادار فوتبال خارجی همین کمپانی‌های شرط‌بندی هستند و تلویزیون هم بازی‌ها را به‌طور زنده پخش زنده می‌کند، ایراد و اشکالی به وجود آمده است؟

5 - 5 مساوی به‌نفع ایران‌

تیم منتخب کشتی ایران که به دعوت روس‌ها در هفتمین دوره لیگ پادوبنی شرکت کرده است، در رشته فرنگی مقابل میزبان خود به برتری دست یافت. لیگ پادوبنی با جایزه دلاری در مسکو انجام می‌شود که تیم حسن رنگرز در مصاف با روس‌ها با نتیجه 5 - 5 و امتیاز فنی 21 بر 19 پیروز شد. برای تیم کشورمان ایمان محمدی، سعید اسماعیلی، محمدرضا و محمدعلی گرایی و امین میرزازاده به برد رسیده و پویا دادمرز، علی احمدی‌وفا، علی اسکو، علیرضا مُهمدی و مهدی بالی شکست خوردند. در 55 کیلوگرم، پویا دادمرز مقابل حریفش تن به شکست داد و علی احمدی‌وفا قهرمان نوجوانان، جوانان و امیدهای جهان نیز که طی چند ماه گذشته موفق شد دو نشان طلا در اسپانیا و آلبانی در وزن 55 کیلوگرم و در دو مسابقه جهانی دو رده سنی مختلف از آن خود کند، استارت کار خود در وزن جدید را با شکست مقابل حریف روسش زد. این کشتی‌گیر 18ساله ایذه‌ای در تایم اول اسیر باراندازهای متوالی حریف شد و هفت امتیاز از دست داد، اما چلنج اشتباه روس‌ها، یک امتیاز از آن احمدی‌وفا کرد تا او فرصت بازگشت به کشتی را پیدا کند.

اولین برد را برای تیم ایران، ایمان محمدی در 63 کیلوگرم به دست آورد که در مسابقات جهانی اوزان غیرالمپیکی باخته و آلبانی را بدون مدال ترک کرده بود. بعد از ایمان محمدی، دومین برد را هم برای تیم ایران سعید اسماعیلی در 67 کیلوگرم رقم زد. در وزن 72 کیلوگرم، محمدرضا گرایی که در مسابقات جهانی اوزان غیرالمپیکی با یک شکست مقابل حریف آمریکایی‌اش از دور رقابت‌ها حذف شده بود، مقابل حریف روس خود‌ با نتیجه یک - یک به برتری رسید. همچنین در وزن 77 کیلوگرم، علی اسکو مقابل حریفش تن به شکست داد تا نتیجه تیمی بار دیگر مساوی شود. اما محمدعلی گرایی در مصافی سخت با حریف روس، به برد رسید و بعد از او‌ نایب‌قهرمان المپیک رو‌در‌روی حریف جوان خود که با وجود کسب سهمیه المپیک به دلیل تحریم این رقابت‌ها از سوی روسیه نتوانسته بود در پاریس کشتی بگیرد، قرار گرفت و شکست خورد. مهدی بالی هم در 97 کیلوگرم در مصاف با عنوان‌دار جهان تن به شکست سنگین داد تا مبارزه سنگین‌وزن، تعیین‌کننده برنده این مسابقه باشد. بر اساس این گزارش، در وزن 130 کیلوگرم، امین میرزازاده مقابل سرگئی سیمینوفی قرار گرفت که او هم نتوانست در المپیک 2024 کشتی بگیرد. سیمینوف سال گذشته در مسابقات قهرمانی اروپا با شکست رضا کایالپ اجازه نداد این کشتی‌گیر از رکورد طلای الکساندر کارولین بگذرد.

میرزازاده که در المپیک پاریس بعد از قبول شکست مقابل لوپز کوبایی، در کشتی سوم پنجمی صباح شریعتی را مغلوب کرد و به مدال برنز رسید، درحالی‌که هر ‌دو امتیاز پسیو وقت اول و دوم به سیمینوف داده شد، با اجرای بارانداز نتیجه را 2 - 2 به سود خود کرد و قهرمان اروپا را از پیش‌رو برداشت.

نتیجه انفرادی این رقابت تیم به تیم و دوستانه به شرح زیر است:

ایران 5 (برنده) - روسیه 5

55 کیلوگرم: پویا دادمرز یک - امین صفرشایف 2

60 کیلوگرم: علی احمدی‌وفا یک - دینسلام باماتوف 7

63 کیلوگرم: ایمان محمدی 4 - انور اللهیاروف صفر

67 کیلوگرم: سعید اسماعیلی 9 - روسلان بیچورین یک

72 کیلوگرم: محمدرضا گرایی یک (برنده) - نارک اوگانیان یک

77 کیلوگرم: علی اسکو 2 - سرگی کوتوزوف 6

82 کیلوگرم: محمدعلی گرایی 7 - اسلام علی‌یف 6

87 کیلوگرم: علیرضا مُهمدی 2 - میلاد علیرزایف 5

97 کیلوگرم: مهدی بالی یک - آرتور سارگسیان 7

130 کیلوگرم: امین میرزازاده 2 (برنده) - سرگئی سیمینوف 2