روایت استاد حوزه علمیه از گوشت تلخ پناهیان/ کاش گوینده این شب‌های رسانه حکومتی، حداقل بحث «برائت» را خوانده بود!
یک استاد حوزه علمیه به سخنان اخیر علیرضا پناهیان درباره امام علی(ع) و پیامبر(ص) واکنش نشان داد.
به گزارش شبکه شرق، هادی سروش در واکنش به سخنان اخیر علیرضا پناهیان درباره امام علی(ع) و پیامبر(ص)، نوشت: «ای کاش گوینده این شب‌های رسانه حکومتی، حداقل بحث «برائت» کتاب رسائل -که هر طلبه‌ای در سال هشتم می‌خواند- را خوانده بود تا تفاوت ماهوی حسد و کفر را دانسته و در جایگزین کردن حسد به جای کفر، دست در آیه نمی‌برد.»
«هادی سروش» استاد حوزه علمیه در یادداشتی در این‌باره نوشت: «گوینده «گوشت تلخ» بعد از آن گفتار بسیار غلطش که محتوا و ظاهر آن کاملا با مقام شامخ رسول الله(ص) و امیرالمومنین(ع) منافات جوهری داشت؛ در شب بعد بار دیگر در رسانه حکومتی ظاهر شد و با چهره‌ای مضطرب و صدای لرزان با توهم وجود طرفداران زیاد و حمایت آنان از کلام گذشته‌اش! به توجیه سخن شب گذشته خود پرداخت!
وی اضافه بر خطای فاحش گذشته‌اش که باعث بیانیه حدود ده استاد شناخته شده حوزه قم شد و نیز فرهیختگان گرامی علوم حوزوی اظهار ناراحتی نموده و اقدام به پاسخ نمودند، بار دیگر خطا دوم و سوم را مرتکب شد!
خطای دوم او این است که عبارت خود را توجیه کرد که آنچه گفته بوده؛ قضاوت دیگران بوده و نه حرف خود! عجبا؛ در جایی که اکثر شنوندگان از عبارت جلسه قبل ایشان برداشت اهانت کردند، چگونه توجیه بر خلاف افکار عمومی می‌کند؟! چون عبارت صریحش این بود: «پیامبر وضعیتی درست کرده بود که حتی یک رفیق نه برای خودش و نه برای امام علی نمانده بود. فکر نکنیم پیامبر مهربان بود، امام علی خشن و گوشت‌تلخ، پیامبر به‌خاطر گوشت‌تلخی همه را از خود می‌تاراند.»! با دقت به عبارات و استخدام کلمات و فعل‌هایی که استفاده نموده، راه هر گونه توجیه را می‌بندد.
خطای سوم؛ در آیه پایانی سوره صف دست برده و تفسیر من درآوردی از آیه سوره فتح مطرح کرد، ایشان آیه «اشداء علی الکفار» به «اشداء علی الحساد» برگرداند!
شگفتا! حسد به جای کفر؟!
در فقه تصریح شده؛ کفر- به معنای جحود، یعنی؛ انکارِ دانسته، با حق- دارای حکم شرعی اعدام است، ولی حکم شرعی «حسد» تا زمانی که به شخصِ مورد حسادت، از سوی حسدبرنده آسیب نرسد، اصلا مورد عقاب اُخروی نیست تا چه برسد به عقاب دنیوی. ای کاش گوینده این شب‌های رسانه حکومتی، حداقل بحث «برائت» کتاب رسائل -که هر طلبه‌ای در سال هشتم می‌خواند- را خوانده بود تا تفاوت ماهوی حسد و کفر را دانسته و در جایگزین کردن حسد به جای کفر، دست در آیه نمی‌برد.
در پایان دو مطلب را تقدیم دارم و حتما برای جوانان عزیز مغتنم است:
اول؛ جمله‌ای یک وقت در درس از استاد عظیم‌الشان آیت‌الله جوادی آملی (ادام الله بقائه) در مورد جریان انحرافی سقیفه شنیدم که فرمودند؛ آنان خواستند بر جایگاه عصمت تکیه زنند و، چون نتوانستند خود را بالا کشند، رسول الله(ص) را (معاذالله) پایین کشیدند؟!
دوم؛ باید سخنان افراد را با توجه به منظومه فکریشان بشنویم و معنا کنیم.
امروز؛ ما درمقابل جریانی هستیم که گوینده و سخنگوی آن به صراحت؛ از یک سوی ولایت را مقدم بر عدالت و اخلاق دانسته و اخلاق رادربرابر دین قرار میدهد!، و از سوی دیگر؛ مقام معصوم (ع) را پایین کشیده تا بتوانند مشکلات امروز را توجیه کنند!
این گوینده، از تلخ گوشتیِ، ولی خدا میگوید و بعد تلاش مذبوحانه دارد ظاهر کلامش را توجیه کند!
پناه برخدا!»
