دختر وزنه‌بردار ایران: دنبال حقم بود اما گفتند وارد حاشیه نشو
دختر وزنه بردار ایران گفت: انتقادهایم به جا و عین واقعیت بود.
به گزارش ایسنا، دختر وزنه بردار ایران در مورد مشکلات و مسائلی که برایش به وجود آمد صحبت کرد و گفت انتقادهایم به جا و عین واقعیت بود.
پوپک بسامی به کنار گذاشته شدنش از تیم ملی وزنه برداری زنان اشاره و بیان کرد: بعد از اینکه در مسابقات آسیایی نتیجه خوبی کسب نکردم، کنارم گذاشتند. اصلا کسی کاری به کارم نداشت که چه وضعیتی دارم و چه به سرم آمده است. این در شرایطی بود که حال روحی و روانی بدی داشتم چون زحمت کشیده بودم و نتیجه نگرفتم. اگر تلاش نکرده بودم آنقدر حالم بد نمی‌شد.
او افزود: یک سال قبل از مسابقات آسیایی ۲۰۲۱ تمام سالن‌ها به دلیل کرونا تعطیل شد. به همین دلیل خانه‌ام را بخاطر تمرینات تغییر دادم، خانه بزرگتری گرفتم و یک گوشه آن را تجهیز کردم تا تمرین کنم. یکسال شبانه روز تمرین کردم، رکوردهای خیلی خوبی به ثبت رساندم و با رکوردهای خوب به اردوی تیم ملی وارد شدم اما متاسفانه به هزاران دلیل در مسابقات آسیایی نتیجه خوبی نگرفتم و بعد از آن رهایم کردند. در ادامه هم کارم را از دست دادم، دچار افسردگی شدم، زخم معده گرفتم و یک عمل جراحی انجام دادم اما کسی از این مسائل خبردار نشد و برای کسی هم مهم نبود. انگیزه‌ام را هم کاملا از دست دادم اما به خودم کمک کردم و تمریناتم را از سر گرفتم.
بسامی با بیان اینکه بدترین روزهای زندگی‌ام را بعد از مسابقات آسیایی تجربه کردم، خاطر نشان کرد: از کودکی مستقل بودم و روی پای خودم ایستادم اما روزهای بدی را پشت سر گذاشتم. کارم را از دست دادم، باید ماهیانه پنج میلیون تومان اجاره بدهم تا بتوانم تمرین کنم. هزینه‌های سرسام‌آور مربی و سایر موارد هم بماند. در این شرایط حتی اسم من را برای بازی‌های کشورهای اسلامی و بازی‌های آسیایی رد نکرده بودند و این را از طریق دوستانم فهمیدم چون از آنها یکسری مدارک خواسته بودند اما سراغی از من نگرفتند که با پیگیری‌های شخصی موفق شدم اسمم را در لیست قرار بدهم.
او در واکنش به اینکه از زمانی که به عدم دریافت کامل عیدی‌ها انتقاد کرد، فدراسیون مقابلش موضع گرفته، گفت: عید ۱۴۰۰ در اردو بودیم که آقای صالحی امیری از تمرینات ما بازدید و همانجا اعلام کرد مبلغی به عنوان عیدی برای ورزشکاران در نظر گرفته‌اند. عیدی بعد از مسابقات آسیایی پرداخت شد اما تنها ۳۰ درصد مبلغی که آقای صالحی امیری گفته بود، به حسابم واریز شد. به نایب رئیس وقت انتقاد و حقم را مطالبه کردم. جواب داد که میزان عیدی به عملکرد ورزشکاران در مسابقات آسیایی بستگی دارد و از آنجایی که عملکرد تو بد بوده این مقدار واریز شده است، اکنون هم دنبال حاشیه نرو.
او ادامه داد: گفتم دنبال حقم هستم نه حاشیه. نزدیک به سه سال در اردوهای تیم ملی بودم، به خاطر تمرینات و اهدافم از کار، زندگی و خانواده‌ام گذشتم اما در این مدت فقط یک بار از فدراسیون حقوق گرفتم که مبلغ آن هم یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان بود. دوستان و نزدیکانم بارها به من گفتند انتقاد نکن چون از تیم ملی خط میخوری اما من کرد هستم و یک رگ حق‌طلبی دارم که نمی‌توانم حریف‌هایم را نزنم. انتقادهایم به جا و عین واقعیت بود، دروغی نداشتم که از کسی بترسم.
ملی‌پوش وزنه برداری به اقدام هیات وزنه‌برداری تهران بعد از مسابقات آسیایی اشاره کرد و گفت: بعد از اینکه برگشتیم، از هیات تهران گفتند، می‌خواهیم مراسمی بگیریم و از شما و آقای داودی تقدیر کنیم. گفتم آقای داودی مدال گرفته اما من عملکرد خوبی نداشتم. جواب دادند که شما نماینده تهران و برای ما ارزشمند هستید، در این تاریخ به مراسم بیاید. روز بعد از طریق پیامک به من گفتند مراسم به دلیل کرونا کنسل شده است اما چند روز بعد از طریق اخبار و رسانه متوجه شدم که مراسم برگزار شده است. نمی‌دانم چرا آنگونه رفتار کردند و نخواستند در مراسم باشم.
او ادامه داد: شرایطم خیلی بهم ریخته بود و بارها خواستم فکری به حالم بکنند اما کاری نکردند. استان تهران تعدادی ورزشکار در سطح تیم ملی دارد اما اصلا اهمیت نمی‌دهد که کجا تمرین می‌کند، مربی‌شان کیست و چه رکوردهایی می‌زنند. عجیب‌تر اینکه استان تهران بعد از گذشت چهار سال از وزنه‌برداری زنان هنوز میله ۱۵ زنان ندارد. محروم‌ترین شهرها هم حداقل ۴، ۵ میله ۱۵ دارند. من هم با بدترین شرایط دو میله ۱۵ ایرانی در خانه دارم اما هیات تهران هنوز ندارد. میله ایرانی سه میلیون یا نهایت پنج تومان است. مگر می‌شود استانی به این بزرگی یک میله در سالن‌هایش نداشته باشد. این تاسف آور است و فقط وزنه براران زن را دلسرد می‌کند.
بسامی در پاسخ به اینکه رسیدگی به وزنه‌برداری مردان و زنان یکسان است، گفت: از وزنه برداری مردان خبر ندارم و نمی‌دانم شرایط‌شان چگونه است اما حداقل لیگ دارند و از این طریق درآمد کسب می‌کنند اما زنان از همه چیز محروم هستند. از طرفی مردان رکودرها و بدن‌هایشان را در لیگ حفظ می‌کنند، در سال چند مسابقه رسمی می‌دهند و با شرایط بهتری به مسابقات برون مرزی اعزام می‌شوند اما مسابقات کشوری زنان دو سال است که تعطیل شده است.
