فراغت در حاشیه

تصویر پر زرق و برقی که از کلانشهرها به چشم ساکنان دیگر شهرهای کشور می‌آید، چقدر واقعی است؟ به این پرسش از جنبه‌های مختلفی می‌توان پاسخ داد اما حتما یک وجه مهم این پاسخ، به وضعیت امکانات تفریحی و تفرجی در شهرها مرتبط است. شهروندان شهرهای کوچک و متوسط کشور اغلب این‌طور تصور می‌کنند که امکانات فراغتی در شهرهای بزرگ به‌مراتب در دسترس‌تر است، اما این قضاوت چندان به صحت نزدیک نیست. وجود تنوع بیشتر امکانات تفریحی در کلانشهرها اگرچه یک واقعیت غیرقابل انکار است اما این امکانات و سرانه‌ها تناسبی با میزان تقاضای جمعیت شهروندان این شهرها ندارد. به تعبیر دقیق‌تر رشد سرعت شهرنشینی در دهه‌های اخیر به‌مراتب بیشتر از رشد سرعت امکانات تفریحی متناسب با نیاز گروه‌های سنی مختلف در شهرهای بزرگ بوده است. اما چرا با وجود دسترسی مدیریت شهری کلانشهرها به منابع مالی بیشتر و شاید سهل‌الوصول‌تر، توسعه امکانات فراغتی با سرعتی که باید پیش نرفته است؟ ابعاد فقر امکانات تفریحی در تهران چقدر است و چه عواقبی برای گروه‌های اجتماعی و سنی مختلف دارد؟ «اهالی» در این پرونده به پرسش‌هایی از این دست پاسخ می‌دهد.