ضرورت تطبیق آموزش با واقعیت

ژاله موزون:  آموزش کارکنان یکی از اساسی‌ترین ارکان توسعه و پیشرفت در سازمان‌ها است و در ایران نیز به‌عنوان یک نیاز حیاتی برای افزایش بهره‌وری و رقابت‌پذیری سازمان‌ها شناخته می‌شود. با توجه به تغییرات سریع فناوری و تحولات اقتصادی جهانی، سازمان‌ها در ایران نیز به اهمیت آموزش و به‌روز بودن کارکنان خود پی برده‌اند. این امر نه‌تنها برای افزایش کارایی و مهارت کارکنان ضروری است، بلکه به ایجاد نوآوری و خلاقیت در سازمان نیز کمک می‌کند.در سال‌های اخیر، سازمان‌های دولتی و خصوصی در ایران برنامه‌های متنوعی را برای آموزش و توسعه کارکنان خود طراحی و اجرا کرده‌اند. این برنامه‌ها شامل دوره‌های آموزشی تخصصی، کارگاه‌های آموزشی، سمینارها و استفاده از فنّاوری‌های نوین مانند آموزش‌های آنلاین و وبینارها بوده است. این نوع آموزش‌ها به کارکنان کمک می‌کند تا با روندهای جدید صنعت و نیازهای متغیر بازار کار هماهنگ شوند و توانایی مقابله با چالش‌های جدید را پیدا کنند. یکی از چالش‌های اصلی آموزش کارکنان در ایران، کمبود بودجه و منابع مالی است. بسیاری از سازمان‌ها به دلیل محدودیت‌های مالی قادر به برگزاری دوره‌های آموزشی باکیفیت بالا نیستند. همچنین، عدم هماهنگی بین نیازهای واقعی بازار کار و محتوای آموزشی ارایه‌شده در برخی دوره‌ها از دیگر مشکلاتی است که در این زمینه وجود دارد. بسیاری از کارکنان از اینکه دوره‌های آموزشی تنها به تئوری محدودشده و مهارت‌های عملی کافی به آن‌ها آموزش داده نمی‌شود، انتقاد دارند.در مقابل، برخی سازمان‌های پیشرو در ایران توانسته‌اند با برنامه‌ریزی‌های دقیق و استفاده از مشاوران و متخصصان داخلی و خارجی، سامانه‌های آموزشی پیشرفته‌ای را راه‌اندازی کنند. این سازمان‌ها با ارائه دوره‌های آموزشی متناسب با نیازهای واقعی کارکنان و استفاده از روش‌های نوین آموزشی، توانسته‌اند نتایج مثبتی در بهبود عملکرد کارکنان خود مشاهده کنند.درنهایت، آموزش کارکنان نه‌تنها به بهبود عملکرد فردی افراد کمک می‌کند، بلکه به افزایش توان رقابتی سازمان‌ها در سطح ملی و بین‌المللی نیز منجر می‌شود. دولت و بخش خصوصی باید با همکاری و سرمایه‌گذاری‌های بیشتر در این حوزه، زمینه رشد و توسعه پایدار سازمان‌ها و جامعه را فراهم کنند.

آموزش کارکنان در ایران یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های توسعه منابع انسانی و افزایش بهره‌وری سازمان‌ها به شمار می‌آید. با توجه به تغییرات سریع محیط‌های کسب‌وکار و فناوری‌های نوین، سازمان‌ها در ایران نیز برای حفظ رقابت‌پذیری و به‌روزرسانی مهارت‌های کارکنان خود نیازمند اجرای برنامه‌های آموزشی مؤثر هستند. آموزش کارکنان به‌ویژه در صنایع تخصصی و دانش‌بنیان از اهمیت دوچندانی برخوردار است، چراکه کیفیت نیروی انسانی مستقیماً بر نوآوری و پیشرفت صنعت تأثیر می‌گذارد.

یکی از مدل‌های مطرح در حوزه آموزش کارکنان در ایران، استفاده از مدل‌های یادگیری ترکیبی (Blended Learning) است. این مدل که ترکیبی از آموزش حضوری و الکترونیکی است، به سازمان‌ها این امکان را می‌دهد تا دوره‌های آموزشی را به‌صورت منعطف و بهینه برگزار کنند. آموزش‌های الکترونیکی (e-learning) و استفاده از فناوری‌های نوین نظیر پلتفرم‌های مدیریت یادگیری (LMS) به سازمان‌ها کمک می‌کند تا ضمن کاهش هزینه‌ها، دسترسی کارکنان به آموزش‌های به‌روز و گسترده را افزایش دهند. این روند به‌ویژه در شرایطی نظیر همه‌گیری کووید-19 باعث شد که بسیاری از سازمان‌ها به سمت استفاده از این فناوری‌ها سوق داده شوند.

بااین‌وجود، یکی از چالش‌های جدی در زمینه آموزش کارکنان در ایران، عدم تطابق میان محتوای آموزشی و نیازهای واقعی بازار کار است. بسیاری از دوره‌های آموزشی بر جنبه‌های تئوریک تمرکز دارند و کمتر به توسعه مهارت‌های عملی کارکنان می‌پردازند. این امر به‌ویژه در صنایعی که نیازمند مهارت‌های عملی و فنی بالاست، می‌تواند باعث عدم انطباق مهارت‌های افراد با نیازهای سازمان شود. ازاین‌رو، ضرورت دارد که محتوای آموزشی بر اساس تحلیل‌های دقیق از نیازهای سازمان و صنعت طراحی شود.

علاوه بر این، سازمان‌های پیشرو در ایران در حال حرکت به سمت آموزش مستمر (Continuous Learning) هستند. این رویکرد با تأکید بر آموزش مداوم، کارکنان را تشویق می‌کند که به‌طور پیوسته مهارت‌های جدید کسب کرده و دانش خود را به‌روز کنند. این امر به‌ویژه در صنایعی که فنّاوری‌های نوین به‌سرعت تغییر می‌کنند، همچون فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) و داروسازی، اهمیت بیشتری دارد.

درنهایت، همکاری میان بخش دولتی و خصوصی در راستای تدوین سیاست‌های مؤثر برای توسعه آموزش کارکنان ضروری است. دولت می‌تواند با ایجاد چارچوب‌های قانونی مناسب و تشویق به سرمایه‌گذاری در این حوزه، سازمان‌ها را به ارتقاء مهارت‌های کارکنان و بهبود کیفیت آموزش‌های ارائه‌شده ترغیب کند.