مدیر ورزشی یا غیرورزشی

نزدیک‌شدن به زمان نام‌نویسی انتخابات فدراسیون فوتبال، یک بار دیگر موضوع چه مدیری برای مدیریت کلان ورزش مناسب است را مطرح کرده‌ است. اهالی ورزش سال‌هاست که از حضور مدیران بدون سابقه ورزشی در رأس فدراسیون‌ها و پست‌های مهم ورزشی گلایه می‌کنند. آنها عنوان می‌کنند اگر در این سال‌ها به آنها فرصت داده می‌شد کاری می‌کردند کارستان و بخش عمده‌ای از مشکلات کنونی ورزش ایران از حضور سیاسیون در ورزش ریشه گرفته است.‌این گلایه ورزشی‌ها شاید در ظاهر درست به نظر برسد و افراد بیگانه با ورزش کم به ورزش ضربه نزدند، حقیقت امر اما واقعیت دیگری است. نابسامانی‌های ورزش ایران حاصل سوء‌مدیریت بوده و فرقی نداشته مدیر ناموفق، عکس با شورت ورزشی داشته یا خیر. فوتبال، ورزشی که همیشه جلوی چشم همگان بوده و قضاوت درباره آن ساده‌تر است، مثال مناسبی برای این مبحث به شمار می‌رود. فدراسیون فوتبال در 30 سال اخیر، هم مدیر ورزشی داشته و هم غیرورزشی. بسیاری از کارشناسان محسن صفایی‌فراهانی و محمد دادکان را موفق‌ترین مدیران سه دهه اخیر فوتبال ایران می‌دانند؛ یک مدیر کاملا غیرورزشی و یک مدیر ورزشی. کارنامه این دو بدون ایراد هم نبوده، اما در مقایسه با گذشتگان و جانشینان خود به‌مراتب بهتر کار کرده‌اند.‌مرور عملکرد مدیران وزارت ورزش، فدراسیون‌های مهم ورزشی و باشگاه‌های بزرگ نشان می‌دهد مدیریت این پست‌های حساس، مدیر استراژیک می‌خواهد، مدیری که بر امور اقتصادی و درآمدزایی تسلط داشته باشد، لابی سیاسی بداند، به‌روز باشد و... حال این مدیر اگر سابقه ورزشی هم داشته باشد به مدیر ایدئال آن ارگان ورزشی تبدیل می‌شود.

قهرمانان ورزشی در سال‌های گذشته به دفعات در مناصب ورزشی قرار گرفته‌اند و بعضا عملکردی ارائه داده‌اند که تصمیم‌گیران را مجبور کرده‌اند به سمت آوردن مدیری از خارج از حوزه ورزش به داخل این مجموعه بروند. نمونه موفق این تحول در سال 1376 در فدراسیون فوتبال رخ داد. در آن روی سکه هم باید به مدیران ورزشی موفقی که در تاریخ ورزش ایران مفید عمل کرده‌اند اشاره کرد. کشتی در این سال‌ها چندین قهرمان تحصیل‌کرده معرفی کرده، به‌نحوی‌که صندلی ریاست فدراسیون کشتی با ترافیک مدعی روبه‌رو شده است.‌ورزش ایران در تاریخ خود مدیران ورزشی و غیرورزشی ناموفق زیادی به خود دیده است و دلیل عملکرد انتقادبرانگیز این افراد صرفا فوتبالیست یا کشتی‌گیرنبودن نیست، بلکه دوربودن از استانداردهای مدیریتی است؛ قرارگرفتن افراد در پست‌هایی بالاتر از توانایی‌هایشان. راه‌حل این مشکل قدیمی حضور افراد با قابلیت مدیریتی در پست‌های مهم ورزشی است. در سابقه این افراد اگر علاوه بر مهارت‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی چند عکس با لباس ورزشی هم دیده شد، چه بهتر!