دولت آگاه در امر آموزش و پرورش

ناصر نوبری- نقش وزیر آموزش‌وپرورش برای کشور نسبت به همه وزار بسیار مهم‌تر و حساس‌تر است. اوایل انقلاب بنده مسئول بخش فرهنگی دبیرخانه شورای انقلاب بودم و رئیس آن شهید بهشتی بودند. وزیر آموزش‌وپرورش هم دکتر شکوهی بودند؛ انسانی وارسته، اما ایشان قادر به کنترل خواسته‌های موج عظیم معلمین و دانش‌آموزان انقلابی آزادشده در اثر انقلاب نبودند و مرتب اینجا و آنجا تظاهرات و اعتصاب می‌شد. بنده هم از طرف شورای انقلاب به مناطق آموزش‌وپرورش برای سرکشی و تهیه گزارش از خواست معلمین می‌رفتم. در نهایت دیدیم این وضع قابل دوام نیست و باید تحولی ایجاد می‌شد. به شهید بهشتی پیشنهاد کردم شهید رجائی، وزیر آموزش‌وپرورش شود و در این مورد مفصل صحبت کردیم. شهید بهشتی به لحاظ فرهنگی، فکری و انقلابی و نیز با توجه به سوابق بزرگ مبارزاتی شهید رجائی، ایشان را قبول داشتند، اما نگران قدرت مدیریتشان بودند. بعد از یک ماه بررسی‌ و پرس‌وجوهای فراوان و از طرف دیگر اوج‌گیری بحران در آموزش‌وپرورش بالاخره شهید بهشتی متقاعد شدند، اما باز در ابتدا احتیاط کردند و به شهید رجائی حکم کفالت وزارت آموزش‌وپرورش دادند. آنچه گفته شد صرفا گوشه‌ای از توجه بسیار و حساسیت فوق‌العاده نسبت به امر آموزش‌وپرورش و وزیر آن و نیز تفکر حاکم بر این وزارتخانه در ابتدای انقلاب اسلامی بود.