ایستادن در کنار مظلوم هرجا که باشد...

روح آزادی‌خواهی جدایی‌پذیر و تفکیک‌پذیر در موضوعات مختلف نیست. من معتقدم روح جامعه ایرانی نوعی ایستادن در سمت مظلوم و آزادی‌خواهی را در خود نهادینه کرده است. موضوع فلسطین و اسرائیل از بدو تشکیل اسرائیل، خارج از مباحث قومیتی بلکه برای همراهی با مظلوم، همواره دغدغه و مسئله ایرانی‌ها بوده است‌. اگر خودمان را در موقعیت مردم غزه تصور کنیم و به دنیا آمدن و زیستن در یک زندان روباز و تحت محاصره همه و تحریم همه‌جانبه در پس آن زندان را تخیل کنیم، به این نتیجه خواهیم رسید که مقاومت‌نکردن، تهاجم‌نکردن و نکوبیدن به دیوار زندان است که غیرطبیعی محسوب می‌شود و نه مقاومت بر ضد اشغالگری به‌عنوان یک حق بدیهی بشری. روح جمعی توده‌های ایرانی همیشه نوعی هم‌سنخی با طبع روشنفکری جهانی داشته است؛ مانند مقابله با استعمار، نژادپرستی، آپارتاید و... . به خاطر دارم که ایرانیان درباره آپارتاید آفریقای جنوبی نیز همواره موضع داشتند و این امر درباره جهان‌گشایی‌های آمریکایی و سرکوب‌گری‌های روسی هم صادق است. مسئله اسرائیل در همین راستا قابل تبیین و ارزیابی است. در سال‌های اخیر، بنا بر عللی که ریشه در نارضایتی درباره سیاست‌های فرهنگی، اجتماعی و همچنین سیاست خارجی مثلا برجام آسیب‌زننده به معیشت مردم در داخل کشور دارد، باعث نوعی زاویه‌گیری درباره سیاست‌های خارجی و منطقه‌ای شد که عده‌ای تلاش کردند با صداگذاری بر روی نارضایتی، آن‌چنان جلوه دهند که حساسیت روح جامعه ایرانی را تضعیف‌شده و کم‌رنگ جلوه دهند. متأسفانه سیاست‌های انگ‌زنی و اتهام‌زنی از سوی جریان‌های قدرت در داخل کشور برای از میدان به در کردن و حذف عقاید مخالف خود به نام مقابله با ظلم‌های آمریکا مانند تحریم و نسل‌کشی اسرائیل همگام با جریان‌های بدخواه خارجی بر این وضعیت دامن زدند.

اسرائیل امروز، نه‌تنها خاک؛ بلکه شخصیت ایرانی را مورد هجوم قرار داده است. باید برای حفظ تمامیت ارضی و تعرضی که از سوی اسرائیل به هویت ایرانی شده، یکپارچه بایستیم.

بدون‌تردید با وجود همه اظهارنظرها و نقدها و تلاش برای اصلاحات در داخل، با تفکیک قائل‌شدن، باید در مقابله با این دست‌اندازی رژیم اسرائیل هویت و یکپارچگی ملی را نشان دهیم.