اگر به اوکراین پشت کنیم، هرگز ایمن نخواهیم بود
لحظه‌ای را تصور کنید که رؤیای عظمت و جبروت پوتین به حقیقت می‌پیوست. فرض کنید آزاد بود همه مناطق اوکراین را که اکنون تحت کنترل ارتش روسیه است، حفظ کند. اگر هنگامی که این قلمروی اشغال‌شده و مردم وحشت‌زده‌اش را به روسیه بزرگ‌تر الحاق می‌کند، هیچ‌کس کوچک‌ترین واکنشی نشان ندهد، چه خواهد شد؟
بوریس جانسون*: لحظه‌ای را تصور کنید که رؤیای عظمت و جبروت پوتین به حقیقت می‌پیوست. فرض کنید آزاد بود همه مناطق اوکراین را که اکنون تحت کنترل ارتش روسیه است، حفظ کند. اگر هنگامی که این قلمروی اشغال‌شده و مردم وحشت‌زده‌اش را به روسیه بزرگ‌تر الحاق می‌کند، هیچ‌کس کوچک‌ترین واکنشی نشان ندهد، چه خواهد شد؟
آیا چنین کاری صلح به همراه می‌آورد؟ جهان ایمن‌تر خواهد بود؟ شما ایمن‌تر خواهید بود؟
پاسخ را قلبا می‌دانیم. چنین مضحکه‌ای بزرگ‌ترین پیروزی برای تجاوزگری در اروپا از زمان جنگ جهانی دوم خواهد بود. می‌دانیم که پوتین به تجزیه اوکراین بسنده نخواهد کرد. درست هفته گذشته، او خود را با پطر کبیر مقایسه کرد و حقی ابدی برای روسیه قائل شد تا هر قلمرویی را که «اسلاوها» در آن سکنا دارند، «بازستاند». دکترینی که چنگ‌اندازی بر گستره‌ای عظیم از اروپا، از‌جمله متحدان ناتو را روا می‌داند.
هم‌زمان در سراسر جهان، هر دیکتاتوری جسارت می‌یابد امیال و آرزوهای خود را با زور پی بگیرد و هیچ ملتی ایمن نخواهد بود. این واقعا چیزی است که مردم کشوری بخواهند؟ تقریبا چهار ماه پس از حمله پوتین به اوکراین و شروع بزرگ‌ترین جنگ در اروپای پس از ۱۹۴۵، بریتانیا و متحدانمان در عزم آهنین خود متحد شده‌ایم که هیچ‌کدام از آن اقدامات را تأیید نکنیم.
اکنون که جنگ پوتین وارد فاز جدیدی شده، عملکرد ما چه باید باشد؟ با مهم‌ترین واقعیت این تراژدی آغاز می‌کنم: دلاوری و از‌خود‌گذشتگی اوکراینی‌ها، کی‌یف را از حمله زرهی روسیه نجات داد و با سکانداری رئیس‌جمهور زلنسکی، کشور حفظ شد. پوتین شاید درک نکند، اما نقشه امپراتوری عظیم او برای بازتسخیر کامل اوکراین شکست خورده است.
فریب این توهم را نخورید که توان آتش سنگین‌تر روسیه لزوما به معنای دستاوردهای مداوم برای روس‌هاست. فریب پیشروی بسیار کُند روسیه در منطقه دنباس یا عقب‌نشینی‌ها و پیشروی‌های تاکتیکی در جبهه سورودونتسک را نخورید. از سال ۲۰۱۴ وقتی آتش شورشی جدا‌یی‌طلبانه را برانگیخت و اولین حمله‌اش را کلید زد، هدف پوتین چنگ‌انداختن بر کل منطقه دنباس بود. اکنون پس از هشت سال و از بین رفتن جان هزاران نفر، هنوز به هدفش دست نیافته است. افسوس که شکست‌های پوتین به این معنا نیست که شعور عقب‌نشینی خواهد داشت. در خلوت خود احتمالا هنوز فکر می‌کند فتح کامل امکان‌پذیر است. متأسفم که بگویم باید خودمان را برای جنگی طولانی آماده کنیم؛ زیرا پوتین به جنگی فرسایشی متوسل می‌شود و می‌کوشد با قساوت محض، اوکراین را در هم بشکند. بریتانیا و دوستانمان باید اطمینان حاصل کنیم که اوکراین پایداری و استقامت استراتژیک برای بقا را دارد و در نهایت بر روسیه چیره می‌شود. زمان عاملی حیاتی است. همه چیز به این بستگی دارد که آیا اوکراین می‌تواند توانایی‌اش برای دفاع از خاک خود را سریع‌تر از اینکه روسیه بتواند ظرفیت و توانش برای حمله را احیا کند، تقویت کند یا نه. وظیفه ما این است که از زمان برای حمایت اوکراین بهره گیریم.
برعکس، پوتین احتمالا باور دارد که زمان یار اوست و فکر می‌کند منطق ظالمانه توان‌آتش بالا، عاقبت پیروز می‌شود و غرب بی‌وفا و دمدمی ثابت می‌کند که قادر نیست در برابر هیچ روند سختی ایستادگی کند. شاید بد نباشد خاطر پوتین چنین آسوده باشد؛ زیرا در آن صورت، به دلایل اقناع‌کننده برای باور اینکه اشتباه می‌کند و زمان به طرزی بیرحمانه علیه روسیه است، توجهی نمی‌کند.
هر روز و بیش از پیش، دشت‌ها و شهرهای اوکراین با لاشه سوخته تانک‌ها و جنگ‌افزار روسی پوشیده می‌شوند. سال‌ها و حتی دهه‌ها زمان می‌برد تا بشود این ساز‌و‌برگ سنگین را جایگزین کرد. نیروهای روس لحظه به لحظه ادوات و مهمات را سریع‌تر از آنکه کارخانه‌هایشان بتوانند تولید کنند، مصرف می‌کنند. هم‌زمان، آشکارا می‌کوشند سرباز‌مزدوران خاورمیانه و آفریقا را به خدمت بگیرند که حاکی از استیصال آنها برای پر‌کردن خلأ در ارتشی است که حدود یک‌چهارم نیروی جنگی‌اش را از دست داده است.
در‌حالی‌که پوتین توهماتش را سبک و سنگین می‌کند، بریتانیا و متحدانمان باید چهار گام حیاتی برای به‌خدمت‌گرفتن زمان در جهت پیروزی اوکراین برداریم:
اول، باید اطمینان حاصل کنیم اوکراین سلاح، تجهیزات، مهمات و آموزش را بسیار سریع‌تر از مهاجمان دریافت کند و توانایی‌اش را برای استفاده از کمک ما تقویت می‌کند. پیش از این حمله بی‌امان، مربیان بریتانیایی بیش از ۲۲ هزار نیروی نظامی اوکراینی را طی هفت سال آموزش دادند. اکنون باید سریع‌تر عمل کنیم و چنین تعدادی را در چند ماه تعلیم دهیم. بنابراین بریتانیا برنامه دارد با همکاری دوستانمان، با پتانسیل آموزش ۱۰ هزار نیرو در ۱۲۰ روز، نیروهای اوکراینی را برای دفاع از کشورشان آماده کند.
دوم، باید به حفظ دوام‌پذیری دولت اوکراین کمک کنیم. دولت زلنسکی باید حقوق پرداخت کند، مدارس را باز نگه دارد، به مردم کمک برساند و هر جایی امکان‌پذیر است، بازسازی را شروع کند. چنین کاری به بودجه مداوم و کمک فنی نیاز دارد که ما باید برای تداوم آن در سال‌های پیش‌رو برنامه‌ریزی کنیم. اتحادیه اروپا نقشی حیاتی دارد و من رهبران فرانسه، آلمان، ایتالیا و رومانی را برای بازدید روز پنجشنبه از کی‌یف می‌ستایم.
سوم، روسیه با محاصره مسیرهای اصلی صادرات اوکراین در دریای سیاه، اقتصاد این کشور را دچار بحران کرده است. ما به تلاشی درازمدت برای گسترش مسیرهای زمینی جایگزین که اکنون هم وجود دارند، نیاز داریم و باید مطمئن شویم اقتصاد اوکراین دوباره فعال شود.
از همه مهم‌تر اینکه محاصره اودسا و دیگر بنادر اوکراین از سوی روسیه، مانع رسیدن غذا به فقیرترین مردم جهان می‌شود. اکنون که این یادداشت را می‌نویسم، حدود ۲۵ میلیون تُن ذرت و گندم -کل مصرف سالانه همه کشورهای فقیر و در‌حال‌توسعه- در سیلوهای سراسر اوکراین انبار شده و از سوی روسیه به گروگان گرفته شده است.
چهارم، باید آن مواد غذایی را از اوکراین خارج کنیم. بریتانیا از تلاش‌های سازمان ملل برای مذاکره جهت ایجاد یک کریدور امن برای صادرات از طریق دریا حمایت می‌کند. بنادر اوکراین برای تأمین غذای جهان حیاتی‌اند و ما به تأمین سلاح‌های ضروری برای حفاظت از آنها ادامه می‌دهیم.
هر‌چند نیاز به اعاده صادرات مواد غذایی هیچ‌گاه تا به این حد مبرم و فوری نبوده است، اما هیچ‌کدام از این گام‌ها نتیجه فوری به بار نخواهند آورد. همه اینها به تلاش ماه‌ها و سال‌های بریتانیا و متحدانمان نیاز دارد. همه ما یک هدف داریم.
باید به دوستان اوکراینی‌مان قدرت بیشتری بدهیم تا این جنگ را بر اساس شرایطی که رئیس‌جمهور زلنسکی تعیین کرده است، به اتمام برسانند. این باید تعریف ما از موفقیت باشد. مردم اوکراین به‌روشنی اعلام کرده‌اند زیر بار هیچ فشاری برای پذیرفتن کمتر از آن نخواهند رفت. با چنین کاری، ما و متحدانمان از امنیت خودمان و اوکراین حفاظت کرده و جهان را از رؤیاهای مرگبار پوتین و کسانی که احتمالا در پی تقلید و کپی آن رؤیاها هستند، حفظ می‌کنیم.
*نخست‌وزیر بریتانیا
*منبع: ساندی‌تایمز
