لایحه تنش‌زا
مناقشه بر سر «لایحه عفاف و حجاب» حکایت از ابهام در اتخاذ تصمیم درست درباره پوشش در مجموعه دستگاه‌های رسمی است.
مناقشه بر سر «لایحه عفاف و حجاب» حکایت از ابهام در اتخاذ تصمیم درست درباره پوشش در مجموعه دستگاه‌های رسمی است. در این لایحه که ظاهرا به پیشنهاد دستگاه قضائی تهیه و از سوی دولت به مجلس ارائه شده است، تلاش شده تا با تعیین جرایم نقدی و تذکر از طریق فناوری‌های جدید، حتی‌الامکان از برخورد و در نتیجه تنش بین مردم و نیروهای انتظامی کاسته شود. این رویکرد به مذاق گروهی از مجلسی‌های نزدیک به پایداری و روزنامه کیهان خوش نیامده است. برخی منتقدان تا آنجا پیش رفته‌اند که گفته‌اند این لایحه خود مروج برهنگی و بی‌حجابی است. به گمان آنان باید در پوشش سخت‌گیری بیشتری اعمال شود و نیروی انتظامی اجازه داشته باشد در میدان عمل کند.
این لایحه البته مخالفان زیادی نیز در میان طیف مقابل دارد؛ هرچند بیشتر واکنش‌ها از آن سو به این لایحه در شبکه‌های اجتماعی طنز بوده است.
شاید فکر کنیم همه ماجرا از اواخر تابستان سال گذشته و با مرگ مهسا امینی و اعتراضات شروع شد؛ اما نقطه شروع ماجرا کمی عقب‌تر است. شاید این ماجرا نقطه شروعی نداشته باشد و مجموعه‌ای از رویدادها آن را ساخته باشند؛ اما یکی از نقاط عطف این ماجرا از داخل مترو و اتوبوس و درگیری بین زنان محجبه و بدون روسری شروع شد.
نوع برخورد با آن ماجرا، تقریبا مشابه همین پیشنهادی بود که کیهان و برخی مجلسی‌ها درباره این لایحه می‌دهند.
در واقع توقع آنان از این لایحه باز‌گذاشتن دست نیروی انتظامی و بقیه دستگاه‌ها برای برخورد با بی‌حجابان و حمایت از برخی نیروهای خاص است.
کمتر از یک سال پیش بود که زنجیره‌ای از چنین اتفاقاتی رخ داد و دولت تازه بر سر کار آمده، با تقدیر از دستگاه قضائی، با برخورد سفت و سخت با بی‌حجاب‌ها به نفع یک طرف در اختلافات بین مردم مداخله کرد. این لایحه یا لایحه دیگری با سخت‌گیری بیشتر، اگر حقوق و خواست مردم را تأمین نکند، در اجرا با مشکلات زیادی روبه‌رو خواهد شد که یکی از آنها افزایش تنش میان حکومت و مردم است.
اگر بپذیریم که راه‌حل این مشکل در تمکین به خواست مردم است، نه‌تنها نیازی به لایحه و قانون جدید نیست، چه‌بسا باید بخشی از قوانین موجود اصلاح شود و حتی‌الامکان از مداخله رو‌در‌روی مردم با مردم کاست.
