بوکس زنان و مقامات بالا

مجمع انتخاباتی فدراسیون بوکس روز گذشته برگزار شد و روح‌الله حسینی به عنوان رئیس جدید این مجموعه معرفی شد. او پس از انتخابش به عنوان ریاست فدراسیون بوکس ابراز امیدواری کرد بتواند به وعده‌ای انتخاباتی‌اش عمل کند. «اصل صحبت‌ها و هدف من رده‌های پایه هستند که قطعا مورد توجه قرار می‌گیرند. رسیدگی به هیئت‌های استانی و توجه به برگزاری لیگ بوکس کشور هم دو هدف مهم ما هستند. برنامه‌های دیگری هم داریم که پیگیری خواهد شد. بنده به محض اینکه سرپرست شدم، مسابقات جهانی برگزار شد و یک مقدار هم شرایط سخت بود. سرپرستی دوره سختی است و امیدواریم از این به بعد شرایط خوبی را شاهد باشیم». با‌این‌حال بخشی از وعده‌هایی که چندین سال است در این فدراسیون داده شده ولی به آن عمل نمی‌شود، مربوط به راه‌اندازی رشته بوکس برای زنان ایرانی است؛ رشته‌ای که در سال‌های اخیر به‌صورت زیرزمینی برگزار شده ولی هرگز به طور قانونی مجوز نگرفته است. فدراسیون قبلی بارها تلاش کرد تا بتواند مجوز این ورزش را به طور قانونی برای زنان ایرانی بگیرد ولی هر بار کارش به نهاد بالاتر یعنی وزارت ورزش افتاد و آنها هم از صدور مجوز این رشته در کنار یکی، دو رشته دیگر برای زنان ایرانی طفره رفتند. روح‌الله حسینی هم حالا درباره برنامه خود برای راه‌اندازی بوکس زنان همان جملات همیشگی را می‌گوید: «‌این موضوع به نظرات مقام‌های بالا نیز بستگی دارد».

 در دوره قبلی، حسین ثوری، رئیس وقت فدراسیون بوکس، در چندین نوبت اقدام به گرفتن مجوز کرد. او راه‌اندازی بوکس زنان را یکی از وعده‌های انتخاباتی‌اش توصیف کرد ولی در عمل نتوانست برای آن مجوزی کسب کند. در دوره ثوری فراخوان یک دوره آموزشی مربیگری و داوری بوکس برای زنان داده شد که آن‌هم در چشم‌برهم‌زدنی لغو شد. آن زمان از این گفته شد که ثوری بدون هماهنگی با مسئولان وقت وزارتخانه، با انتشار خبری روی سایت فدراسیون بوکس، اقدام به برگزاری این دوره‌های آموزشی کرده بود اما وقتی وزارتی‌ها متوجه این اتفاق شدند، بلافاصله به او دستور دادند برگزاری این دوره‌ها باید لغو شود! ثوری از سوی مسئولان فدراسیون جهانی هم تحت فشار قرار گرفته بود تا این رشته را برای زنان ایرانی راه‌اندازی کند ولی مسئولان امور زنان وزارتخانه با «ریحانه» خواندن دختران، از این گفتند که چنین ورزشی برای آنها ضرر دارد. پیش‌تر مهین فرهادی‌زاد، معاونت وقت بانوان وزارت ورزش در اشاره به احتمال راه‌اندازی رشته بوکس برای زنان ایرانی گفته بود: «در مبانی اعتقادی ما از زن به‌عنوان «ریحانه» یاد شده است. نمی‌توانیم رشته‌ای را قبول کنیم که کل سیستم بدنی و فیزیولوژی او را تحت تأثیر قرار دهد. متأسفانه فدراسیون‌ها کار مستندی را ارائه نمی‌دهند. باید در جلسات مختلف اطلاعات لازم را کسب کنیم و مسائل پزشکی و ورزشی‌ را مورد بررسی قرار دهیم».

با وجود مخالفت‌ها، فدراسیون قبلی از تلاش برای راه‌اندازی این رشته برای زنان دست نکشید ولی هر بار که قرار بود اقدامی رو به جلو صورت بگیرد، اظهارنظر یکی از مسئولان وزارت ورزش، همه چیز را به هم می‌ریخت. مریم کاظمی‌پور، معاونت توسعه ورزش بانوان وزارت ورزش و جوانان، بعدها در گفت‌وگویی که ایسنا منتشر کرد، از این گفت که بهتر است دختران ایرانی به فکر حضور در رشته‌ای دیگر باشند: «در ادوار گذشته این بحث چند بار مطرح شده است. با توجه به حساسیت‌هایی که رشته بوکس دارد، اینکه چقدر امکان راه‌اندازی آن وجود دارد، صرفا مربوط به تصمیم وزارت ورزش یا درخواست خود فدراسیون نیست و درواقع باید مجوز‌های خاص‌تری اخذ شود. توصیه می‌کنم ورزشکاران، جوانی و توانمندی خود را در رشته‌های مشابهی محک بزنند که حداقل الان مصوب هستند و مسیر آماتوری را طی کرده‌اند و به سمت قهرمانی در حال گذر هستند. رشته‌هایی مانند تکواندو، ووشو و کاراته به بلوغ حرفه‌ای رسیده‌اند. به نظرم الان صلاح نیست جوان‌هایی که در دوران اوج هستند، بخواهند وقت خود را صرف این کنند که منتظر رشته جدیدی باشند که بیاید تا سپس در آن فعالیت رسمی خود را شروع کنند. با توجه به حساسیت‌هایی که رشته بوکس دارد، اینکه چقدر امکان راه‌اندازی آن وجود دارد، صرفا مربوط به تصمیم وزارت ورزش یا درخواست خود فدراسیون نیست و درواقع باید مجوز‌های خاص‌تری اخذ شود».

اشاره واضح به مجوزهای خا‌ص‌تر به خوبی بیانگر این است که برای راه‌اندازی بوکس زنان در ایران باید نهادهای مختلفی اظهارنظر کنند. ابهام اصلی ولی سوق‌دادن زنان ایرانی به ورزشی مانند ووشو است. مشخص نیست وقتی ووشو با آن حجم از درگیری، به زنان ایرانی به طور رسمی از سوی معاونت وزارت ورزش توصیف شده، چه مانع دیگری می‌تواند بر سر راه تأسیس بوکس زنان در ایران باشد؛ رشته‌ای که همان‌طور که در ابتدای مطلب عنوان شد، در ایران به‌صورت زیرزمینی در حال برگزاری است و فقط مجوز رسمی ندارد.